Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Ιου

Και χωρίς να το καταλάβεις έχει περάσει ένας μήνας.

Ξεκινάς γνωρίζεις κάποιον, βγαίνεις ξανα βγαίνεις τσουπ το πρώτο φιλι μετά. Τηλέφωνο, κόντρα τηλέφωνο κόντρα τηλέφωνο τσουπ δεύτερο νούμερο για να μην δίνεις μια περιουσία. Μου αρέσεις μου αρέσεις μου αρέσεις να και το σ'αγαπω μετά. Φρικάρω λίγο. Μήπως είναι πολύ νωρίς, μήπως το ένα μήπως το άλλο. Χαλάρωσε λίγο. Βρε δε γαμιέται. Κι εγώ

Περνάς χρόνο μαζί. Τόσο χρόνο που χάνεις τους πάντες γύρω σου, αλλά με την καλή την έννοια. Είναι αυτά τα μέλια του πρώτου καιρού. Χρόνο στο να βλέπουμε σειρές, να βγαίνουμε, να μου κρατάει τα λόγια (του θεάτρου ντε) έτσι για να παίξουμε, να μένουμε στο σπίτι, να έχουμε γέλια, πρωινά στο κρεβάτι, να έχουμε σιωπές, χρόνο για πειράγματα, χρόνο να μαγειρεύουμε. Ειδικά το τελευταίο. Μου έκανε που λες λινγκουινι με κοκκινη πεστο γαρίδες ρόκα και παρμεζάνα. Οργασμός.

Μιλάμε στο τηλέφωνο. Έχω εκπλαγεί από μένα. Μια μελιά, μια γλύκα ένα πράγμα. Έχω και αυτή την κυνικότητα, που μου φέρνει αναγούλα με αυτά. Άσε με.

Πολύ καλά περνάω να ξέρεις.

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Κουλουμάχατα

Ξυπνάς το πρωί. Λάθος

Σε ξυπνάει το ξυπνητήρι το πρωί, που ξέχασες να απορυθμίσεις λόγω αργίας. Ξανακοιμάσαι

Σε ξαναξυπνάει η κολλητή στις 1130 για να κανονίσετε την μεσημεριανή σας κραιπάλη. Σηκώνεσαι. Φτιάχνεις καφέ, πίνεις δυο γουλιές και πας να αγοράσεις λαγάνα. Βγαίνεις έξω και βλέπεις ότι ψιλοχιονίζει. Τέλεια λες. Το χιόνι φέρνει ευτυχία. Μπαίνεις στον φούρνο, το πάτωμα γλιστράει λίγο απ'τα σουσάμια. Αγοράζεις δύο. Έτσι για το καλό. Σπίτι γρήγορα με μαργαρίνη και φέτα. Κάθεσαι λίγο στο πισι, 5-6 τηλέφωνα για να συγκεντρωθεί η παρέα και ετοιμάζεσαι να πας σε μία ταβέρνα να κάνεις κούλουμα. Πας να πάρεις το λεωφορείο και το χιόνι έχει πυκνώσει λίγο. Ακόμα πιο χαρά.

Σιγά σιγά ένας ένας μαζεύεται στο τραπέζι, γέλια, πιοτά, φαγητά, πιοτά. Τα μισά στο τραπέζι να θυμίζουν σαρακοστή, να τιμήσουμε και το έθιμο, και τα άλλα μισά για να χορτάσουμε. Η παρέα έχει κάτι. Όταν έρχεται φαι κανένας δεν μιλάει. Μόνο τρώμε. Μιλάμε όταν πίνουμε. Σήμερα είπαμε πολλά, όποτε ήπιαμε και πολλά. Έχω κι αυτό που όταν πίνω πολύ γελάω, και όταν γελάω πολύ κοκκινίζω, και όταν κοκκινίζω πολύ πετάγεται μία φλέβα στο μέτωπο και συχνά μοιάζει με πρόθυρα εγκεφαλικού, και μετά γελάω από ντροπή και η φλέβα δεν λέει να καλμάρει. Καμιά μέρα θα σπάσει και θα γίνει το τραπέζι απόσπασμα από κακογυρισμένης ταινίας σπλάτερ.

Φεύγεις από την ταβέρνα και το χιόνι έχει πυκνώσει πολύ στο κέντρο. Φαντάσου στο σπίτι σου εκει πάνω.

Γυρνάς πίσω με τον κολλητό σου να δείτε την αγαπημένη σας σειρά, καθώς σήμερα θέλετε να τελειώσετε τον κύκλο. Το λεωφορείο σας αφήνει μία στάση πιο κάτω γιατί δεν μπορεί να ανέβει τόσο ψηλά. Προχωράς ψιλοχιονισμένα όμορφα. Πόσο πιο χαρά. Να σε φωνάζουν, να μην ακούς, γιατί φοράς κουκούλα, να φωνάζεις σαν γέρος ε?ε?τι?ε?

Βλέπεις ένα χιονισμένο αμάξι και θέλεις να κάνεις κάτι cute για να το στείλεις σε mail μετά, ίσα ίσα για να δείξεις ότι του λείπεις, και ότι λυπάσαι που δεν ήταν σήμερα μαζί σου, αλλά δεν πειράζει, καθώς θα έχετε κι άλλα που θα ήσαστε μαζί.


Μετά, καθώς πρέπει να ζεις και την στιγμή, καθαρίζεις το αμάξι από το περιττό χιόνι και το πετάς στον κολλητό σου.

Βλέπεις σειρά με τον κολλητό σου, μετά παίρνεις τηλέφωνο να πεις δυο γλυκόλογα, και πέφτεις να κοιμηθείς.

Καλή Σαρακοστή σε όλους