tag:blogger.com,1999:blog-60329449112134712492024-03-06T11:24:58.147+02:00party animalpartakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.comBlogger52125tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-37533736094568496722012-03-10T19:26:00.007+02:002012-03-10T21:28:20.963+02:00Να μην λες οτι δεν τα΄παΤζα.<br /><br />Ψες που λες πήγα σ' ένα φορολογικό σεμινάριο. Πάρα πολύ ωραία περάσαμε στο μεταξύ μας, πάλι ήμουν ο πιο κουλ.<br /><br />Έμαθα κάποια πράγματα που με κάναν να σκεφτώ, εξού και το ποστ, να σκεφτούμε μαζί.<br /><br />Δεν θέλω να σε μπλέξω πολύ στα πως και τα γιατί, θα χαθείς, αλλά οι λίγοι που θα λάβουν φέτος πιστωτικό εκκαθαριστικό (δηλαδή να πάρει λεφτά πίσω) ας το κορνιζάρουν, θα κάνουν καιρό να ξαναδούν<br /><br />1. Το αφορολόγητο έχει πέσει στα 5000 ευρώ και στους κάτω των τριάντα ετών 9000 ευρώ. Επικοινωνιακό τρικ. Αυτό που ίσως δεν ξέρεις είναι ότι αν είσαι κάτω των 30 και βγάζεις 8900 ευρώ ( 635 τον μήνα) είσαι καλά (ναι είναι ειρωνικό). Αν όμως βγάζεις 9001 ευρώ (643 τον μήνα) θα νόμιζες, φυσιολογικά, ότι για αυτό το 1 ευρώ θα πλήρωνες φόρο. Λάθος. Γιατί άμα βγάζεις παραπάνω από 9000 ευρώ το αφορολόγητο σου πέφτει στα 5000 έτσι θα πληρώσεις φόρο για τα 4001 ευρώ. (ελπίζω να μη σε ζάλισα)<br /><br />2. Και να βγάζεις κάτω από 9000 η 5000 έχουν αυξηθεί τόσο τα τεκμήρια (τύπου αμάξι, σπίτι κ.α.) είναι λίγο δύσκολο να σε αφήσουν εκεί.<br /><br />3. Μέχρι πέρσι πλήρωνες τον φόρο σου κατά τον Σεπτέμβρη, μετά πλήρωνες την εισφορά αλληλεγγύης, κι αν είσαι και επαγγελματίας σου ερχόταν και το τέλος επιτηδεύματος. Φέτος με την κατάθεση της δήλωσης θα έρθουν όλα μαζί . 3 σε 1 νοικοκυρεμένα. Για αυτό αν έχεις σκοπό να τα πληρώσεις, άρχισε να κρατάς κάνα φράγκο στην άκρη, λίγο λίγο το αγγούρι<br /><br />4. Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που η πρώτη προθεσμία των δηλώσεων είναι 15 Ιούνη (είναι αργά). Απλά να σου θυμίσω ότι τον Μάιο θα έχουμε εκλογές.<br /><br />Γενικότερα συμβαίνουν πολλά παράδοξα, όπως κατάργησαν το επίδομα των πολυτέκνων (τύπου όχι άλλοι Έλληνες) αλλά και τον φόρο πολυτελείας στα ακριβά αυτοκίνητα (τύπου αγόραζε αμάξια από τον Γερμανό). Οι φορολογίες των μικρών εισοδημάτων έχουν αυξηθεί ενώ των μεγάλων επιχειρήσεων όχι. Αυξήθηκαν οι φόροι και τα τέλη, μειώθηκαν οι μισθοί, πως αλλιώς θα έρθουν βέβαια οι πολυεθνικές ως σωτήρες μετά από ένα χρόνο και θα μας προσλαμβάνουν με 550 ευρώ και θα τους λέμε και ευχαριστώ. Ρε παιδί μου μέχρι τώρα η φορολόγηση υπήρχε τύπου πληρώνω για να έχω την παροχή παιδείας, υγείας κ.τ.λ. Όλο αυτό το σκηνικό εμένα μου κάνει φορολόγηση για να πληρώνω την Μέρκελ και τις πολυεθνικές της χώρας της.<br /><br />Όλα αυτά σου τα λέω γιατί έχουμε εκλογές τον Μάιο. Ποιον θα ψηφίσεις δεν ξέρω, αλλά έχω μία συμβουλή να σου δώσω. Ένα μήνα πριν ρίξεις το χαρτάκι στην κάλπη, εκεί κατά Απρίλη, μάζεψε τα άλλα χαρτάκια σου και είτε κάνεις μόνος σου την δήλωση είτε την πας στον λογιστή σου, κοίτα λίγο την εκκαθάριση του φόρου σου και δες πόσο θα βγει.<br /><br />Αφού την δεις τότε αποφάσισε αν θα ψηφίσεις ξανά ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα.partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-66066507564635431762011-04-04T19:43:00.002+03:002011-04-04T23:45:52.721+03:00Θα τους έπιασε η άνοιξη.Θα σε πω σήμερα για μια ιστορική μάχη.<br /><br />Ήταν λέει οι Φράγκοι που είχαν πάρει λίγο τα πάνω τους, κάπου στον 11ο αιώνα, και ήθελαν να την πουν στους Σελτζούκους και το σουλτάνο τους τον kilij Arslan. Θέλαν κι αυτοί χανουμάκια. Αποφάσισαν λοιπόν να τους αιφνιδιάσουν.<br /><br />Ξεχύνονται που λες οι Φράγκοι και πάνε να αιφνιδιάσουν τους Σελτζούκους, παρέα με τα αλογατάκια τους. Ξέρεις τώρα αν έχεις κάνεις φαντάρος η αν βλέπεις πολεμικές ταινίες, έρπινγκ, πυρ και κίνηση, ντυμένα σε παραλλαγές, φυλλαράκια και κλαδάκια στο κούτελο κ.ο.κ. Φτάνουν που λες κοντά στο 500 μέτρα μακριά.<br /><br />Οι Σελτζούκοι εκεί που ήταν αραχτοί, σαβούρωναν ιμάμ μπαιλντί άντε και κανα σουτζούκ λουκούμ για να γλυκαθούν, τους παίρνουν πρέφα. Άρον των άρον ανεβαίνουν πάνω στα αλογατάκια τους, σχηματίζουν στον αριστερό αμμόλοφο μια γραμμή, βγαίνει ο αρχηγός μπροστά και τους εμψυχώνει, τύπου braveheart, αλλά σα να το βλέπεις στο <a href="http://www.trt.net.tr/anasayfa/anasayfa.aspx%3ETRT%3C/a%3E%20%28%3Cspan%20style=">TRT</a> (Türkiye Radyo Televizyon).<br /><br />Στον δεξί αμμόλοφο οι Φράγκοι στον αριστερό οι Σελτζούκοι. Πετάει το σπαθί o Μελ (μπορεί και Αμπντουλ) και ξεκινάνε μανιασμένοι. Κραυγές να αντιλαλούνε μέσα από τα στόματα τους, ενώ ο άνεμος φυσούσε κόντρα στους Φράγκους, τινάζοντας την φράτζα και σκουπίζοντας τα, από την μανία, σάλια τους και πέφτανε στο πρόσωπο του προηγούμενου. Σπίθες στα μάτια από τα νεύρα των Σελτζούκων, για την μπινιά που τους έκαναν, και ορμή τους όλο και μεγάλωνε καθώς ο άνεμος προωθούσε την πορεία τους. Φτάνουν στα εκατό μέτρα όσπου ένας Σελτζούκος βλέπει το άλογο του να χλιμιντρίζει νάζια<br /><br />Φριζ. Να πάρουμε τα fuckts<br /><br />Fuckt 1 Οι Φράγκοι θέλαν τα άλογα τους γερά, για αυτό προτιμούσαν αρσενικά, επιβήτορες. Οι Άραβες λόγω της ερήμου θέλαν ελαφριά γρήγορα άλογα για αυτό προτιμούσαν φοράδες.<br /><br />Fuckt 2 Ο άνεμος φυσούσε κόντρα στους Φράγκους που σημαίνει ότι μυρωδιά (και ιδρωτίλα) την είχε ο Σελτζουκος την εισέπνεε ο Φράγκος. (άσε με, πολύ μπρουτάλ)<br /><br />Fuckt 3 Την εποχή που έγινε η μάχη, ήταν περίοδος αναπαραγωγής των αλόγων.<br /><br />Καθώς ο Σελτζούκος πλησίαζε τον Σταυροφόρο Φράγκο η φοράδα του αντίκρισε τα προσόντα του επιβήτορα, που η τεστοστερόνη του είχε βαρέσει κόκκινο από την μυρουδιά της κανελί φοραδούλας που έσερνε, και έτρεξε να κρυφτεί πίσω από ένα μικρό λοφίσκο καθώς ο επιβήτορας την πλησίαζε. Στην άλλη μεριά ο άλλος επιβήτορας μπάνισε μια άλλη άσπρη αλόγα και πήγε να πάρει μια τζούρα από τα κατάλευκα της καπούλια, και δεν έδινε σημασία στις κλοτσιές και στις μαστιγιές του Φράγκου καβαλάρη του.<br /><br />Η μάχη κατέληξε σε φιάσκο, και δεν κέρδισε κανείς.<br />Λάθος. Κέρδισε η αγάπη, και λίγο οι Σελτζούκοι γιατί γκαστρώθηκαν όλες τους οι φοράδες<br /><br />ΥΓ έχουν σπάσει τα νεύρα μου γιατί δεν έχω βρει κάποια πηγή που να αναφέρει το γεγονός επακριβώς, οπότε βασίζομαι στις γνώσεις του αγοριού μου και ελπίζω να μην μου λέει μπαρούφες, και με λές βλαχάκι. Το μόνο που βρήκα είναι αυτό το τραγούδι (χάλια) που αναφέρεται σε αυτό το γεγονός. http://calonsound.info/archives/2008/09/entry_70.php<br />Και αν σε αρεσε, λεμε τωρα.... να και η <a href="http://www.calonsong.org/CalontirSongs/compacthorseman.pdf">παρτιτούρα</a> για να το παίζεις στους φιλους σου σε πάρτυ μαζί με Πλιάτσικα. Το τραγούδι μάλιστα κέρδισε και βραβείο, (φαντάσου πως ήταν αυτά που χάσανε), και μιλάει για τον ιερό δεσμό του επιβήτορα και του καβαλάρη. Εμένα μου λες...partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-5085248765610728482011-03-27T16:49:00.002+03:002011-03-27T17:05:53.382+03:00ΙουΚαι χωρίς να το καταλάβεις έχει περάσει ένας μήνας.<br /><br />Ξεκινάς γνωρίζεις κάποιον, βγαίνεις ξανα βγαίνεις τσουπ το πρώτο φιλι μετά. Τηλέφωνο, κόντρα τηλέφωνο κόντρα τηλέφωνο τσουπ δεύτερο νούμερο για να μην δίνεις μια περιουσία. Μου αρέσεις μου αρέσεις μου αρέσεις να και το σ'αγαπω μετά. Φρικάρω λίγο. Μήπως είναι πολύ νωρίς, μήπως το ένα μήπως το άλλο. Χαλάρωσε λίγο. Βρε δε γαμιέται. Κι εγώ<br /><br />Περνάς χρόνο μαζί. Τόσο χρόνο που χάνεις τους πάντες γύρω σου, αλλά με την καλή την έννοια. Είναι αυτά τα μέλια του πρώτου καιρού. Χρόνο στο να βλέπουμε σειρές, να βγαίνουμε, να μου κρατάει τα λόγια (του θεάτρου ντε) έτσι για να παίξουμε, να μένουμε στο σπίτι, να έχουμε γέλια, πρωινά στο κρεβάτι, να έχουμε σιωπές, χρόνο για πειράγματα, χρόνο να μαγειρεύουμε. Ειδικά το τελευταίο. Μου έκανε που λες λινγκουινι με κοκκινη πεστο γαρίδες ρόκα και παρμεζάνα. Οργασμός.<br /><br />Μιλάμε στο τηλέφωνο. Έχω εκπλαγεί από μένα. Μια μελιά, μια γλύκα ένα πράγμα. Έχω και αυτή την κυνικότητα, που μου φέρνει αναγούλα με αυτά. Άσε με.<br /><br />Πολύ καλά περνάω να ξέρεις.partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-12738929596834715302011-03-07T22:59:00.004+02:002011-03-07T23:22:32.931+02:00ΚουλουμάχαταΞυπνάς το πρωί. Λάθος<br /><br />Σε ξυπνάει το ξυπνητήρι το πρωί, που ξέχασες να απορυθμίσεις λόγω αργίας. Ξανακοιμάσαι<br /><br />Σε ξαναξυπνάει η κολλητή στις 1130 για να κανονίσετε την μεσημεριανή σας κραιπάλη. Σηκώνεσαι. Φτιάχνεις καφέ, πίνεις δυο γουλιές και πας να αγοράσεις λαγάνα. Βγαίνεις έξω και βλέπεις ότι ψιλοχιονίζει. Τέλεια λες. Το χιόνι φέρνει ευτυχία. Μπαίνεις στον φούρνο, το πάτωμα γλιστράει λίγο απ'τα σουσάμια. Αγοράζεις δύο. Έτσι για το καλό. Σπίτι γρήγορα με μαργαρίνη και φέτα. Κάθεσαι λίγο στο πισι, 5-6 τηλέφωνα για να συγκεντρωθεί η παρέα και ετοιμάζεσαι να πας σε μία ταβέρνα να κάνεις κούλουμα. Πας να πάρεις το λεωφορείο και το χιόνι έχει πυκνώσει λίγο. Ακόμα πιο χαρά.<br /><br />Σιγά σιγά ένας ένας μαζεύεται στο τραπέζι, γέλια, πιοτά, φαγητά, πιοτά. Τα μισά στο τραπέζι να θυμίζουν σαρακοστή, να τιμήσουμε και το έθιμο, και τα άλλα μισά για να χορτάσουμε. Η παρέα έχει κάτι. Όταν έρχεται φαι κανένας δεν μιλάει. Μόνο τρώμε. Μιλάμε όταν πίνουμε. Σήμερα είπαμε πολλά, όποτε ήπιαμε και πολλά. Έχω κι αυτό που όταν πίνω πολύ γελάω, και όταν γελάω πολύ κοκκινίζω, και όταν κοκκινίζω πολύ πετάγεται μία φλέβα στο μέτωπο και συχνά μοιάζει με πρόθυρα εγκεφαλικού, και μετά γελάω από ντροπή και η φλέβα δεν λέει να καλμάρει. Καμιά μέρα θα σπάσει και θα γίνει το τραπέζι απόσπασμα από κακογυρισμένης ταινίας σπλάτερ.<br /><br />Φεύγεις από την ταβέρνα και το χιόνι έχει πυκνώσει πολύ στο κέντρο. Φαντάσου στο σπίτι σου εκει πάνω.<br /><br />Γυρνάς πίσω με τον κολλητό σου να δείτε την αγαπημένη σας σειρά, καθώς σήμερα θέλετε να τελειώσετε τον κύκλο. Το λεωφορείο σας αφήνει μία στάση πιο κάτω γιατί δεν μπορεί να ανέβει τόσο ψηλά. Προχωράς ψιλοχιονισμένα όμορφα. Πόσο πιο χαρά. Να σε φωνάζουν, να μην ακούς, γιατί φοράς κουκούλα, να φωνάζεις σαν γέρος ε?ε?τι?ε?<br /><br />Βλέπεις ένα χιονισμένο αμάξι και θέλεις να κάνεις κάτι cute για να το στείλεις σε mail μετά, ίσα ίσα για να δείξεις ότι του λείπεις, και ότι λυπάσαι που δεν ήταν σήμερα μαζί σου, αλλά δεν πειράζει, καθώς θα έχετε κι άλλα που θα ήσαστε μαζί.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg15wPKlZuZF8VKo0730I5wIBLKutL7bFFDPjS32VoIDkZ5UW-xD17yir736VxH7c2ehIvyGQKeoBQw6aHPBTec2mel6EOgdP89dcJcXmGJDNvAzQ6sewzGRbo3mh4NTwM3hve1vP2tpM/s1600/IMAG0068.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 241px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg15wPKlZuZF8VKo0730I5wIBLKutL7bFFDPjS32VoIDkZ5UW-xD17yir736VxH7c2ehIvyGQKeoBQw6aHPBTec2mel6EOgdP89dcJcXmGJDNvAzQ6sewzGRbo3mh4NTwM3hve1vP2tpM/s320/IMAG0068.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5581449381208578706" border="0" /></a><br />Μετά, καθώς πρέπει να ζεις και την στιγμή, καθαρίζεις το αμάξι από το περιττό χιόνι και το πετάς στον κολλητό σου.<br /><br />Βλέπεις σειρά με τον κολλητό σου, μετά παίρνεις τηλέφωνο να πεις δυο γλυκόλογα, και πέφτεις να κοιμηθείς.<br /><br />Καλή Σαρακοστή σε όλουςpartakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-11438191778274788912011-02-26T19:53:00.005+02:002011-02-26T20:50:11.060+02:00Μια λεμονιά καλέ...Σήμερα που λες είχα σεμινάριο, για την φορολογία τους νέους νόμους, τις αποδείξεις και κτλ. Ένας από τους λόγους που την αγαπώ αυτή την δουλειά είναι γιατί την βλέπω σαν παιχνίδι. Σκέψου αυτό είμαστε 3 παίχτες, εγώ, εσύ (ο φορολογούμενος) και το κράτος. Τους κανόνες τους βάζει το κράτος, το πιόνι είσαι εσύ και έρχομαι εγώ όπου παίρνω όλους αυτούς τους κανόνες και προσπαθώ αξιοποιώντας τους (και αν θες να ξέρεις δεν τους διαστρεβλώνω ούτε τους παραβλέπω αλλά τους αξιοποιώ) να χαράξω το δικό σου μονοπάτι για να φτάσεις στο τέρμα και να φωνάξεις όσο πιο ανώδυνα γίνεται φτου και βγαίνω. Η μπίνγκο. Ότι θες.<br /><br />-Οκ φλυαρία συνεχίζω-<br /><br />Μάθαμε τους καινούριους κανόνες του παιχνιδιού λοιπόν, βαρέθηκα και σε κάποια φάση το ομολογώ, τα οποία μαντάτα από την μια ήταν για τους περισσότερους χάλια, γιατί αυξάνονται οι απαιτήσεις από κάποιον λογιστή. Εγώ από την άλλη χάρηκα γιατί όσο περισσότερες απαιτήσεις έχουν από μένα τόσο πιο απαραίτητος γίνομαι, οπότε θα έχω δουλειά. Βέβαια θα σου πάθω κανα έμφραγμα στο τέλος αλλα θα έχω δουλειά. Έχω να σε πω επίσης, ότι χαίρομαι με τις αλλαγές που ακούω. Οκ δεν χάρηκα με την αύξηση του ΦΠΑ, αλλά σε αντίθεση με τους παλιούς του κλάδου, χαίρομαι γιατί βλέπω προσπάθειες τύπου να γίνει πιο ελεγξιμη η όλη κατάσταση. Γενικότερα θεωρώ, σύμφωνα με τη (μικρή) πορεία μου, ότι η φοροδιαφυγή είναι σημαντικό πρόβλημα. Δεν χρήζει βαλκανικής αντιμετώπισης (έλα μωρέ αφού το κάνει ο γείτονας θα το κάνω και γω), και θεωρώ ότι αυτός που φοροδιαφεύγει κλέβει και από μένα. Όχι δεν είμαι ΠΑΣΟΚΟΣ. Βλέπω πάντως μία προσπάθεια. Προς το παρόν αυτή η προσπάθεια μου δίνει παραπάνω δουλειά. Ελπίζω να αποδόσει καρπούς για να μπορέσει σιγά σιγά να μπει (φορολογικά τουλάχιστον) στον ίσιο δρόμο η χώρα ετούτη.<br /><br />-Σταμάτα καλέ μπες το θέμα-<br /><br />Η δεύτερη χαρά ήρθε στο διάλειμμα του σεμιναρίου. Αφού έκανα ένα τσιγάρο έξω πήγα να βρω το αφεντικό μου. Καθόταν εκεί και μιλούσε με έναν φίλο του που δεν τον συμπαθώ. Πάω να κάτσω μαζί τους σκεφτόμενος ότι θα βαρεθώ. Το αφεντικό μου είναι ένας άνθρωπος χριστιανός ως το κόκαλο τύπου. Ο φίλος του είναι ένας κάφρος και μισός. Στα πέντε λεπτά που κάθησα μαζί τους συζήτησαν και για την ομοφυλοφιλία. Εδώ είμαστε λέω, το έβγαλα το ποστ. Σύμφωνα με το αφεντικό μου (δεν έχω βρει καμιά πηγή) έχει έρθει λέει κοινοτική οδηγία όπου θα πρέπει να διαγραφεί ο όρος μητέρα και πατέρας από όλους τους νόμους, καθώς σε κάποιες χώρες επιτρέπεται η υιοθεσία από ζευγάρια του ίδιου φύλου. Επειδή οι νόμοι όταν αναφέρουν την λέξη μητέρα η πατέρα, θα δημιουργήσουν κενά σε αυτές τις περιπτώσεις, θα πρέπει να αλλαχτεί ως γονεική μονάδα 1 και γονεική μονάδα 2, το οποίο μου κάνει λίγο κάπως αλλά οκ. Απάντησε ο κάφρος ότι καταλαβαίνει τους λόγους και δεν έχει κάποιο θέμα με τον γάμο των ζευγαριών του ίδιου φύλου, αλλά δεν συμφωνεί με την υιοθέτηση ενός παιδιού από αυτά, καθώς λέει το παιδί πρέπει να δέχεται αγάπη και από μητέρα και από πατέρα.<br /><br />-Και εκεί έκανα φριζ. -<br /><br />Αυτό ήταν λέω. Ούτε ένα πούστης? Ούτε μια λουλού?<br /><br />Άλλος αν ήταν στη θέση μου θα έριχνε αντεπιχειρήματα στον κάφρο. Και εγώ ήθελα να το κάνω. Δεν το έκανα όμως. Γιατί...<br /><br />Οκ δεν ξέρω τι επαφές και τι συζητήσεις έχουν κάνει γενικότερα στο κύκλο τους και οι δύο. Ξέρω ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι,ο ένας "του Θεού" και άλλος "του μπουζουκιού", πριν 5 χρόνια τους είχα άκουσει να γελάνε σαν ηλίθια με ένα ρατσιστικό σχόλιο που είχε κάνει ο Ψωμιάδης. Τα γνωστά για το ποιος θα φοράει το νυφικό. Αυτοί οι δύο άνθρωποι λοιπόν μετά από 5 χρόνια, έχοντας τις δικιές τους εμπειρίες, ακούσματα, διαλόγους κτλ τα οποία φαντάζομαι ότι είναι και εκτός χώρου, έστω και για δύο λεπτά κάθισαν και συζήτησαν αυτό το θέμα σοβαρά. Χωρίς υπαινιγμούς και χαζογελάκια. Δεν ξέρω αν άρχισε αυτή η συζήτηση επειδή ήμουν εγώ μπροστά (καθώς νομίζω ότι τα αφεντικά μου έχουν καταλάβει για μένα).<br /><br />Δεν λέω ότι δεν θα το ξανακάνουν, ούτε ότι θα χυθούν στο δρόμο να φωνάξουν για τα δικαιώματα μου. Λέω μόνο ότι οι καιροί, σιγά μεν, αλλάζουν.partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-39147797355017064002011-02-25T14:39:00.003+02:002011-02-25T15:12:07.892+02:00Μόνο Παναντόλ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigP_N8kybCHgLCFbrbmIDL1_8gpclXXn6UNtYln2bex71XBOuK8pJGC9imqN4W9qJMvUHOPqGF5YqChsCJ0aDz_s9zz485EpQHI-xJxfhaoPmGx6h8HIW1qeLl9gPC2vJB82SqJ9MndUo/s1600/Hear-thumb-640x480-59-thumb-640x480-60.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigP_N8kybCHgLCFbrbmIDL1_8gpclXXn6UNtYln2bex71XBOuK8pJGC9imqN4W9qJMvUHOPqGF5YqChsCJ0aDz_s9zz485EpQHI-xJxfhaoPmGx6h8HIW1qeLl9gPC2vJB82SqJ9MndUo/s320/Hear-thumb-640x480-59-thumb-640x480-60.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5577614175327805602" border="0" /></a><br />Που λες η Τσικνοπέμπτη είναι η αγαπημένη μου γιορτή. Και τα Χριστούγεννα είναι κιτς αλλά μου φέρνουν και λίγο μελαγχολία. Και το Πάσχα τρως αλλά υπάρχει και η καταναγκαστική οικογενειακή συγκέντρωση. Στην δουλειά με έχουν μάθει πια, κάθε Τσικνοπαρασκευή εγώ έχω άδεια. Και να μην είχα δηλαδή θα δήλωνα άρρωστος (έχει συμβεί δις).<br /><br />Τσικνοπέμπτη όλη η πόλη μεθυσμένη, να τριγυρνά μασκαρεμένη, λίγο πιο ελεύθερη από ταμπού, να μιλάνε όλοι με όλους και να κάνουν χαζά. Έτσι και εμείς, μία παράδοση που την ξεκινήσαμε από δευτέρα λυκείου και την κρατάμε μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο μασκαρευόμαστε πάμε σε μια ταβέρνα την μετατρέπουμε σε κλαμπ, και άμα έχουμε όρεξη συνεχίζουμε.<br /><br />Στον ενεργητικό της Τσικνοπέμπτης έχω :Γουρούνα πριγκίπισσα, νεκρός, νταβατζής, συμπεθέρα, ακρίδα, ξωτικό, τσιρλίντερ. Α και κινέζα πουτάνα που ντύθηκε ουράνιο τόξο. Έχει κάτι από θέατρο αυτό, ίσως για αυτό το αγαπάω τόσο. Ξέρεις τα καλύτερα μασκαρέματα δεν είναι αυτά που νοικιάζεις στολή. Ποτέ μου δεν νοίκιασα κάτι. Αγοράζεις ένα δύο αξεσουάρ και το στολίζεις με άλλα πράγματα, καθημερινά, όχι απαραίτητα δικά σου.<br /><br />Πήγαμε Τρίτη για ψώνια και βρήκα μία μάσκα πίθηκου. Καταλαβαίνεις κάτι μου έκανε (βλέπε άβαταρ). Καφέ-κίτρινα ρούχα, μια ζώνη για ουρά, ένα κουκλάκι μπανάνα και πήγα στον φου να ντυθούμε παρέα. Με κορόιδευε. Ντύθηκα λέει κίτρινη ανάποδη μπλούζα. Έβαψα μαύρα μάτια, μπαμπάκι στα αυτιά και ένα Χ στο στόμα. Έγινα ο δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν μιλάω. Βέβαια όταν δεν φορούσα την μάσκα ντυμένος στα κίτρινα και με το Χ έλεγα ότι ντύθηκα ραδιενέργεια.<br /><br />Ταβέρνα ποτό ποτό ποτό και φαί. Φέτος ήταν λίγο πιο ξενέρωτα εκεί αλλά το σώσαμε μετά. Χορός και μεθύσι παντού, να ήταν από μια μεριά ο Διόνυσος θα δάκρυζε από χαρά. Μετά 8μπολ που είχε ντισκοπάρτυ. Χορός χορός παντού.<br /><br />Αυτό έχει η Τσικνοπέμπτη. Ντύνεσαι, δεν σε αναγνωρίζουν, μεθάς και απελευθερώνεσαι. Από ότι έχω ακούσει, μέσα στα έθιμα της χώρας αυτής, στην Καστοριά έχουν τα ραγκουτζάρια (νομίζω). Δεν είναι τυχαίο που μετά από κανα μήνα παρατηρείται το μεγαλύτερο ποσοστό εκτρώσεων εκεί. Πιες βρε μαλάκα, πιες και πήδα αλλά φόρα το γαμήδι το σκουφάκι.<br /><br />Το χειρότερο της επομένης είναι ο συνδυασμός που έχεις πονοκέφαλο και θες επειγόντως παυσίπονο αλλά δεν μπορείς να πάρεις γιατί ανακατεύεσαι. Άσε με...partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-48092604435509679592011-02-20T12:14:00.003+02:002011-02-20T12:34:05.632+02:00Παλιά έβλεπα ένα με γορίλα σε ένα ασανσέρ.Εδώ και πολλά χρόνια βλέπω έναν εφιάλτη. Όχι κάθε μέρα αλλά μια δυο φορές τον χρόνο σίγουρα.<br /><br />Είμαι λέει σε ένα κτίριο. Μεγάλου μεγέθους τύπου Βουλή. Μπορεί Δημαρχείο αλλά μπορεί και τράπεζα. Πάντως έχει και θησαυροφυλάκιο, αλλά δεν έχει λεφτά μέσα σε αυτό. Και έχει πολλά δωμάτια. Πάρα πολλά. Το κτίριο αυτό πλημμυρίζει υπερφυσικά. Σε όλα τα προηγούμενα επεισόδια είτε έφευγα σαν κύριος από την εξώπορτα πριν πιάσει η τρικυμία, η ενώ πλημμύριζε πάντα έφευγα από κάπου και σωζόμουν, σκεπές παράθυρα υπόγεια κτλ.<br /><br />Σήμερα δεν πρόλαβα. Έψαχνα από εδώ, έψαχνα από εκεί τίποτα. Στο τέλος κατέληξα σε ένα πολύ ψηλό και στενό καταρράκτη του κτιρίου. Για να βγω στην έξοδο έπρεπε να περάσω από εκείνον τον καταρράκτη. Ψηλός όσο 50 μέτρα και στενός όσο φάρδος μπορούν να δημιουργήσουν 10 βρύσες μαζί. Καθόμουν στην άκρη του και σκεφτόμουν αν πέσω στο καταρράκτη θα πεθάνω γιατί δεν έχει πολύ νερό για να με προστατεύσει. Αν πάω στη υπερφυσική πλημμύρα που γέμιζε όλο το κτίριο και ξεχυνόταν με ορμή (αλλά δεν είχε φτάσει ακόμα στον καταρράκτη) θα με πετούσε με ορμή κάτω και θα πεθάνω. Στο τέλος με παρέσυρε και πριν πεθάνω ξύπνησα.<br /><br />Σ' όλη μου τη ζωή όταν γνώριζα κάποιον έμαθα να παίζω προγραμματισμένα. Δεν άφηνα τα πράγματα να πάρουν μία φυσική ροή και χάραζα εγώ τη πορεία αυτή. Τα σκάτωνα. Ναι με λες και κοντρολ φρικ.<br /><br />Πρόσφατα γνώρισα κάποιον που με έχει βάλει σε μια διαδικασία να παίξω με τους δικούς του όρους. Τους φυσικούς. Ελπίζω να μην τσακιστώ.partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-1774302414739822842011-02-12T21:17:00.002+02:002011-02-12T21:20:49.638+02:00Για να καταλάβεις......όταν βλέπω κάτι τέτοια θα ήθελα να ζω στην Αθήνα.<br /><br /><br /><iframe title="YouTube video player" src="http://www.youtube.com/embed/ma3Yebtnctw" allowfullscreen="" width="500" frameborder="0" height="300"></iframe><br /><br />Δεν φοβάμαι όμως. Έχω εγώ κυρ Γιάννηpartakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-14993850836806553792011-02-06T13:48:00.004+02:002011-02-06T14:18:11.815+02:00Περιμένω να τριτώσειΘυμάσαι που σου είπα ότι πριν καν κλείσω μήνα η γιαγιά από δίπλα μου πέθανε.<br /><br />Εχθές ξεκινώ και πάω για καφέ το απόγευμα. Είχα και κάτι νεύρα, γενικότερα δεν ήταν η μέρα μου. Ακυρώνω την βραδινή μου έξοδο και γυρνώντας πίσω στο σπίτι κανονίζω ταινία με τον φου. Γυρνώ σπίτι και βλέπω στη πόρτα σημάδια από κατσαβίδι τύπου αλλά η πόρτα ακόμα κλειστή.<br /><br />Φρικάρω<br /><br />Ξεκλειδώνω, δεν τα κατάφεραν να μπουν μέσα αλλά παρόλα αυτά μέντες. Ευτυχώς το τηλέφωνο είναι στην εξώπορτα κοντά, παίρνω ένα τηγάνι (με τον βαρύ τον πάτο ναι) και παίρνω τον φου να έρθει σπίτι. Έρχεται ο φου, του δίνω την γαλατιέρα και ξεκινάμε να εξερευνούμε όλο το σπίτι. Το σπίτι καθαρό. Τέλεια.<br /><br />Δεν είδα και αμάξια κάτω στη πυλωτή λέω μόνος θα είμαι. Βλέπω τις άλλες πόρτες της πολυκατοικίας όλες καθαρές. Λέω μια χαρά. Παίρνω την αστυνομία τηλέφωνο και λέω τον φου να κάνει τοστ. Έρχεται η αστυνομία τα βλέπει, τα κοιτάει κοροιδεύει τον κλέφτη, γιατί λέει ότι πρέπει να ήταν πολύ βλάκας και ο φου ξεκινά να τουιτάρει συνέχεια. Ακούει φωνές ο σπιτονοικοκύρης από πάνω (τελικά ήταν σπίτι) και με μαλώνει. Κατεβαίνει να δει τι γίνεται. Του λέω. Κατεβαίνει κι η σπιτονοικοκυρά με χρυσές παντόφλες. Τα τοστ έχουν καεί (ρόμπα). Φεύγει η αστυνομία. Ακούμε φωνές από την πρασιά. Κατεβαίνω στη πρασιά με κατσαβίδι. Θα τον ξεβίδωνα μέχρι θανάτου. Ο ιδιοκτήτης μέντες. Φολσ αλαρμ. Ανοίγουν δίπλα. Κλέψαν τη γιαγιά. ΚΛΕΨΑΝ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΤΗ ΠΕΘΑΜΕΝΗ.<br /><br />Δεν τους πήραν τίποτα. Μόνο άνω κάτω τα κάνανε. Έρχεται κι ο Θόδωρας. Ο μπατζανάκης. Βαριόταν λίγο. Δεν πήρε την αστυνομία. Ξεκινά το ζευγάρι να μου κάνει αναπαράσταση. Δεν το 'χουν. Η γιαγιά η πεθαμένη ήταν μάνα του σπιτονοικοκύρη.<br /><br />Σπιτονοικοκύρης -Άμα η μάνα μου ήταν μέσα τώρα μπορεί να τη χτυπούσαν<br />Εγω- Ναι, ευτυχώς, ευτυχώς, ευτυχώς (wait..what???)<br /><br />live streaming της όλης φάσης στο τουίτερ την περιγράφει ο <a href="http://www.vasilakos.org/?p=1789">vasilakos</a> όπου πήρε όλα τα τουιτς του φου και τα έκανε κείμενο.partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-16582768971556951182011-02-05T14:25:00.002+02:002011-02-05T15:20:04.932+02:00Πόσα έχω να σε πω πόσα...Όλα κι όλα, αν δεν σε διάβαζα για να δω τι έχω χάσει όλο αυτόν τον καιρό θα ένιωθα άσχημα να σου πω πρώτα τα δικά μου. Είναι κι αυτή η διαγωγή που μουδωκε η μάνα. ένα καθώς πρέπει ένα σαβουαρ βιβρ.<br /><br />Καταρχάς η μάνα είχε πλαντάξει. Όχι μπροστά μου. Στους φίλους μου (άσε με...) Στεναχωριόμουν λίγο δεν λέω, αφού κατάλαβε όμως ότι ακόμα έχουμε μία τύπου καθημερινότητα απλά κάπως διαφορετική κάλμαρε. Η σκύλα ακόμα ξύνει την πόρτα του δωματίου μου για να δει αν είμαι μέσα.<br /><br />Η μετακόμιση είναι μία όμορφη και κουραστική διαδικασία. Ας είναι καλά τα άλλα παρτάκια που με βοήθησαν. Η μεταφορά των επίπλων έγινε από φίλους και γονείς αυτών. Η αγορά των καινούριων μαζί με φίλους και οικογένεια. Τρέχα πράκτικερ, τρέχα ικέα, τρέχα λιρου μερλιν (το οποίο έχει φανταστικά φωτιστικά να πας). Και να τα επιπλάδικα και να τα παζάρια. Να αγοράζω κουζινικά και να μαθαίνω ότι πρέπει να έχουν βαρύ πάτο (το οποίο σαν έκφραση ακόμα δεν μου κάθεται). Αν κι εσύ είσαι χαιβάνι πάρε κάποιους που ξέρουν μαζί σου.<br /><br />Η όλη διαδικασία με πήρε 1,5 βδομάδα περίπου. Και δημιουργήθηκε μία κουζίνα (ωραιότατη), ένα καφέ-πορτοκαλί σαλόνι και μια άσπρο μπλε (της Μυκόνου καταλαβαίνεις) κρεβατοκάμαρα.<br /><br />Έχω μπει σε άλλη διαδικασία τώρα, διαφορετική διαχείριση χρημάτων και χρόνου. Κάνω τα πάντα, πότε καλά πότε isihtir. Μαγειρεύω καλέ. Ρύζια, μακαρόνια, κιμά, αυγά, πατάτες και κοτόπουλα μέχρι στιγμής. Αλλά παίζω. Η ροκού λέει ότι το έχω αλλά μια φίλη σεφ που ήρθε στο σπίτι είδε τα μακαρόνια και με λυπήθηκε. Βασικά δεν ήταν μακαρόνια ήταν μακαρόνι. Ένα πράγμα. Κολλημένο στη κατσαρόλα. Δεν ξέρω γιατί και μάλλον θα ξανασυμβεί. Παρατήρησα ότι είμαι λίγο υστερικός επίσης με την καθαριότητα. Λένε ότι οφείλεται στην αρχή, μετά θα στρώσω.<br /><br />Έχω ηρεμήσει αρκετά. Ξυπνάω και κοιμάμε διαμορφώνοντας εγώ την δική μου διάθεση και δεν μου τη χαλάει κανείς. Έχει άλλη αξία αυτό. Το μεγαλώνεις και λίγο στο μυαλό σου. Είναι γιατί το ήθελες καιρό και κατάφερες να το κάνεις. Και όλο μόνος σου. Να είναι δικό σου δημιούργημα. Το σημαντικότερο απ' όλα είναι ότι το σπίτι έχει ζωή. Έτσι το ήθελα. Κόσμος πάει κι έρχεται, το πιο ιν στέκι της πόλης σε λέω.<br /><br />Σε άλλα νέα<br /><br /><ul><li>Πρωτοχρονιά αφού αλλάξαμε χρόνο στα σπίτια μας, μαζευτήκαμε φίλοι στο τζοάκι και κάναμε εικονική αναπαράσταση του χρόνου που ήρθε στις 3 το πρωί. Δηλαδή στο μπαλκόνι να μετράμε αντίστροφα, να ανοίγουμε σαμπάνιες (τις φθηνές) και μετά αγκαλιές-φιλιά<br /></li><li>Πριν καν κλείσω μήνα στο σπίτι, η γιαγιά από δίπλα πέθανε</li><li>Στο θέατρο έχουν αρχίσει να βγαίνουν τα πρώτα ντιβιλικια και είμαι έτοιμος να μαλώσω</li><li>Πολύ δουλειά να ξέρεις μέχρι τον Ιούνιο θα τρέχω και δεν θα φτάνω<br /></li><li>Στη δουλειά υπάρχει περίπτωση να πάρω μία τύπου προαγωγή, την οποία δεν τη θέλω</li><li>Λόγω του Ε9 (του οποίου η προθεσμία είναι 15 Φλεβάρη ,τρέχα, να μην λες οτι δεν στα πα) μου ζητήθηκε να κάνω μία λίστα με πεθαμένους. Αρνήθηκα</li><li>Μου ήρθε 460 ευρώ λογαριασμός του κινητού. Έχασα 10 χρόνια. Τους πήρα τηλέφωνο και τους είπα πως αυτό δεν ήταν σωστό. Το παραδέχτηκαν και μου κάναν πίστωση το λάθος ποσό. Τα 10 χρόνια ακόμα τα ψάχνω.<br /></li></ul>Τέλος, για σένα παρτάκι, να μην ξεχάσεις ότι άμα δεν ήταν η ξαδέρφη, το τζοακι, η ροκού, ο φου, η μπουγάτσα, και η κυρία-με-γνώρισες ακόμα θα καθόσουν στο πάτωμα και θα έτρωγες με τα χέριαpartakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-27028446046501639722011-01-31T18:40:00.003+02:002011-01-31T18:55:22.931+02:00ΤζαΚαταρχάς, δεν είναι θέμα προτεραιοτήτων, είναι το τι πρέπει και το τι θέλεις να γίνει.<br /><br />Ήρθε ένα κουκλί και μου έβαλε ίντερνετ (το θεώρησα οιωνό). Το σύνδεσε μια χαρά, και έφυγε. η πρώτη μου κίνηση θα ήταν να ανοίξω τον ριντερ μου, παρόλα αυτά εγώ πρώτα έπλυνα τα πιάτα και μετά το άνοιξα.<br /><br />415 αν έχεις τον Θεό σου. Τι σε έπιασε μου λες. 415 αδιάβαστα ποστ και εγώ τώρα τσούκου τσούκου θα τα διαβάσω. θα μου πάρει λίγο. Καταλαβαίνεις...<br /><br />Καλή η αποτοξίνωση ένα μήνα χωρίς ίντερνετ αλλά δεν παλευόταν άλλο. Άσε που μου έλειψες κιολας.<br /><br />Να ξέρεις είμαι καλά. Το σπίτι μου είναι κουκλί. Περνώ υπέροχα. Έχω ηρεμήσει αρκετά. Αυτά εν ολίγης. Τα υπόλοιπα στο επόμενο μόλις τελειώσω το διάβασμα.<br /><br />Κάνω καφέ και ξεκινώ. Καλά ίσως καθαρίσω και τον φούρνο πρώτα.partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-50101065300512253802010-12-26T18:34:00.003+02:002010-12-26T19:04:25.912+02:00Ξεσκονίζοντας κι απόψε...Άσε με και έχω κοψομεσιαστεί. Αυτή τη στιγμή το δωμάτιο μου είναι ντεμί άδειο και ντεμί σαπουνισμένο. έχω άλλο τόσο. και ξεκίνησα απ' τις 2.<br /><br />Άδειαζα συρτάρια βρήκα τα άντερα μου μέσα. Δες τι ζωγράφιζα στα 7 μου. Χωρίς παρτιτούρα (έτσι δεν λέγεται?) παρακαλώ, έβλεπα και αντέγραφα.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCZg1KW-WEKV3B2bvONpAy__zzrG5sN_CGgQh7PcHoffmHZJdc7H8FGAZP6LprmKfgzGxjgcpF8spdBErULoPIeipr-xlgxY3FkbrlAJd5dTFcOkdedb-WBImVb4lgrkuaidgrmjuAyjM/s1600/214252799.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 241px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCZg1KW-WEKV3B2bvONpAy__zzrG5sN_CGgQh7PcHoffmHZJdc7H8FGAZP6LprmKfgzGxjgcpF8spdBErULoPIeipr-xlgxY3FkbrlAJd5dTFcOkdedb-WBImVb4lgrkuaidgrmjuAyjM/s320/214252799.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555031909193495074" border="0" /></a><br />Βρήκα και ένα λεύκωμα που είχα κάνει στο δημοτικό. Στην ερώτηση αγαπημένης ταινίας έγραψα την μεγάλη των μπάτσων σχολή (ντρέπομαι). Επίσης εξηγήθηκαν πολλά όταν έβαλα τον Οβελίξ στην ερώτηση αγαπημένου ήρωα κόμιξ.<br /><br />Το πιο γαμάτο ήταν όταν βρήκα το Game Boy μου. Γκρίζο παρατημένο μαζί με τις κασέτες από τα χελονονιτζάκια και κάτι άλλες. Με λέει μάνα το θυμάσε αυτό? Και συγκινήθηκε.<br /><br />Μου το είχε πάρει και με είχε στείλει κατασκήνωση, και μου το κλέψανε. Εγώ σαν μούλικο έκλαιγα όλη την ώρα, και η μάνα δεν είχε λεφτά για να μου πάρει άλλο και στεναχωριότανε. Η τότε κολλητή της, της το έκανε δώρο για να μου το δώσει.<br /><br />Πολλές οι στιγμές που ζήσαμε σε αυτό το σπίτι. Άλλες ευχάριστες, άλλες δυσάρεστες. Εδώ χώρισαν οι δικοί μου, εδώ έζησα την εφηβεία μου, εδώ γνώρισα τον εαυτό μου. Ποτέ δεν μου έλειψε η αγάπη όμως. Πάντα ήμασταν μαζί. Και θα συνεχίσουμε βασικά έτσι, απλά θα ζούμε σε ξεχωριστά σπίτια.<br /><br />Αυτά. Καλή Πρωτοχρονιά θα σε πω εγώ, γιατί θα λείψω για κανά μήνα τώρα, ή όσο πάει μέχρι να μου βάλουν ίντερνετ στο σπίτι (θα επιβιώσω στο ορκίζομαι). Κλασσικά θα τουιτάρω απ' την δουλειά, αυτό θα μπορώ, το μπλογκινγκ όμως θέλει πιο πολύ αφοσίωση.<br /><br />Φιλιά, θα τα πούμε απ' το νέο μου σπίτιpartakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-16466817316375677242010-12-22T18:05:00.005+02:002010-12-22T18:40:15.554+02:00Κα - μπουμμμ.... (ή ότι θόρυβο κάνουν τα πνεύματα)Που λες εγώ και το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν μας λες και κολλητούς. Ας πούμε με πιάνει χαρά όταν τρώω τα μελομακάρονα μιας φίλης. Με πιάνει χαρά όταν δεν δουλεύω εκείνες τις μέρες. Με πιάνει χαρά όταν στολίζω δέντρο, αλλά μετά από 2 μέρες το βαριέμαι. Επίσης βαριέμαι τα καταναγκαστικά οικογενειακά τραπέζια. Τα μούλικα που λες τα κάλαντα πριν τις 10 δεν τους ανοίγω, όχι τύπου κρύβομαι-μας τα'παν κι άλλοι, απλά δεν ξυπνάω. Από μακριά κι αγαπημένοι μας λες τους δυο μας. Η πρωτοχρονιά είναι άλλο. Υπάρχει ένα νόημα. Μια αφετηρία.<br /><br />Τα τελευταία χρόνια ωστόσο κάτι γίνεται και με φέρνει σε χριστουγεννιάτικο μουντ. Τον θυμάσαι τον κύριο <a href="http://partaki.blogspot.com/2010/08/blog-post_25.html">Πέτρο</a> ε; Η γυναίκα του κάθε χρόνο φτιάχνει δικές της χριστουγεννιάτικες κάρτες, τις οποίες δεν τις στέλνουν αλλά τις παραδίδουν οι ίδιοι προσωπικά. Είναι πολύ γαμάτες καρτούλες, πέρα από την ευχή δεν σου θυμίζουν τίποτε χριστουγεννιάτικο - κιτσ, και είναι πάντα επίκαιρες.<br /><br />Όταν τον είχα ρωτήσει μου είπε ότι τυπώνει καμιά 70αριά, τις οποίες, πέρα των φίλων του που δεν ζουν στην Ελλάδα, τις πάει ο ίδιος προσωπικά, γιατί λέει, δεν έχει νόημα όλο αυτό αν δεν γίνεις λίγο πιο προσωπικός. Τέτοιες μέρες είναι όμορφο να βλέπεις όλους τους αγαπημένους σου ανθρώπους, να επιδιώκεις να έχεις μία επαφή, να μάθεις τα νέα του και μετά να του ευχηθείς μέσα από την καρδιά σου. Αν τις έστελνε λέει, θα ήταν άλλη μία τυπικαδούρα.<br /><br />Ήρθε σήμερα το πρωί στο γραφείο και μου δίνει την κάρτα. Γρήγορα την ανοίγω πρώτη σελιδούλα μωβ λαχανί. Όμορφο λέω και δεν βαράει και στο μάτι.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuUck7FRz9U6ZKssHE8SEWnMQmoDcwkD7_9Mp2z4CdCwEq2rME4p3WB3jVeB1qFNpgrmfbaK-N50oQCis9YxqtLKwEovAh-sCUDAM-3WXiezaRwVN0Fene14DMCsJRHhTdI4Zdtz_N6K4/s1600/IMAG0021.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 241px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuUck7FRz9U6ZKssHE8SEWnMQmoDcwkD7_9Mp2z4CdCwEq2rME4p3WB3jVeB1qFNpgrmfbaK-N50oQCis9YxqtLKwEovAh-sCUDAM-3WXiezaRwVN0Fene14DMCsJRHhTdI4Zdtz_N6K4/s320/IMAG0021.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5553542936390517314" border="0" /></a><br />Το ανοίγω και βλέπω ένα πουγκάκι γεμάτο σπόρους και από δίπλα τις οδηγίες για το περιεχόμενο. Κλασσικά και η ευχή...<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfMyPb3CtqNGMY-EILQYPKn0tdAMe2patBeIwvt58j5Bspcy20EK0d3NpevomRYwC1YUTY3YRsr0HjI7yO_CwbDDP-ZT8yM41ygJw6YJXw7LN72PtKP_xQd0L-m-krd20WhJl5w2DmYD8/s1600/IMAG0022.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 241px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfMyPb3CtqNGMY-EILQYPKn0tdAMe2patBeIwvt58j5Bspcy20EK0d3NpevomRYwC1YUTY3YRsr0HjI7yO_CwbDDP-ZT8yM41ygJw6YJXw7LN72PtKP_xQd0L-m-krd20WhJl5w2DmYD8/s320/IMAG0022.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5553542945992379026" border="0" /></a><br />Βλέπω μες το πουγκί ένα σημείωμα το ανοίγω...είπα κι εγώ μου έλειπε η επικαιρότητα<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijRpgrMHuuSRRLrNn6z04LaHp1jz9vYdCwliGTAeTpruHsAlOhP1yUX9XThbs78jYFwm7lnWeTyK_ld0reSwJX1i1GFmRsngu_KAiQgzdvQGUMG8dWV0wRosta2r2va9_JbWfFKhqbGjU/s1600/IMAG0023.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 241px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijRpgrMHuuSRRLrNn6z04LaHp1jz9vYdCwliGTAeTpruHsAlOhP1yUX9XThbs78jYFwm7lnWeTyK_ld0reSwJX1i1GFmRsngu_KAiQgzdvQGUMG8dWV0wRosta2r2va9_JbWfFKhqbGjU/s320/IMAG0023.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5553542952418882722" border="0" /></a><br />Ενθουσιάστηκα. Φανταστική ιδέα. Αυτή θα είναι και η πρώτη μου αποστολή για το νέο μου σπίτι. Έχω και ψιλοαγωνία. Μη μου βγει και κανας πλάτανος στη γλάστρα.<br /><br />Η ευχή μου για τα φετινά Χριστούγεννα : Όχι άλλο Last Christmas.partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-19860098102832014422010-12-17T19:13:00.003+02:002010-12-17T19:30:04.974+02:00θα το κάψουμε κυρ ΣτέφανεΉρθε η ώρα και η στιγμή.<br /><br />Είσαι ευαερο, ευηλιο, κουκλίστικο, και είσαι δικό μου. Έκλεισα σπίτι καλε!!! Μαλάκα το λέω και κάνω σαν παιδί.<br /><br />Το θυμάσαι <a href="http://partaki.blogspot.com/2010/09/blog-post_11.html">αυτό</a> ε? Ετοιμάσου, αν δεν το κάψω εγώ το σπίτι... Ήδη έχω αρχίσει να σκέφτομαι πως θα το κάνω, τι θα του βάλω, σιγά σιγά δεν βιάζομαι. Έτσι κι αλλιώς το μισό θα γεμίσει από έπιπλα που ήδη έχω. Σήμερα ρώτησα την αδερφή μου τι πρέπει να κάνω. Είπε τη λέξη Κεζαπ. Δεν κατάλαβα.<br /><br />Μετά από 27 χρόνια ρε συ... Βασικά κυρίως μετά από 10 γιατί τα τελευταία 10 χρόνια το θέλω αυτό. Τα μίλησα με την μάνα, είχαμε δράματα τις πρώτες μέρες, φρίκαρε η γυναίκα να μου πεις πρέπει να συνηθίσει σε ένα άλλο μοντέλο τώρα. Αλλά σήμερα πήγαμε το είδαμε μαζί, να μου πει κι αυτή, σαν μέση ελληνίδα νοικοκυρά, την γνώμη της. Της άρεσε και το έκλεισα. Και δεν πάω και πολύ μακριά. Μισή ώρα με τα πόδια είμαστε. Θα με βοηθάει και λίγο τον πρώτο καιρό, μέχρι να πάρω πλυντηριο. Άρε πλύστρα μάνα...<br /><br />Να ξέρεις θα χαθούμε για λίγο (όχι πως τον τελευταίο καιρό είμαι και πολύ συνεπής απέναντί σου) αλλά μέχρι να μου βάλουν ίντερνετ στο σπίτι θα περάσει λίγος καιρός.<br /><br />Το επόμενο ποστ, σπίτι μουpartakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-54986648793302414732010-12-12T13:01:00.003+02:002010-12-12T13:16:33.220+02:00Το αλκοόλ μου κάνει καλό...Εχθές καθόμουνα και τα έπινα με μία παρέα στο κέντρο. Μετά από έναν καφέ και τρία ποτά είχα ήδη κάνει κεφάλι (ναι ξέρω δεν το σηκώνω). Έρχεται η Μπουγάτσα να με πάρει για να πάμε αλλού, και εκείνη την ώρα χτυπάει το τηλέφωνο μου, ήταν το αφεντικό μου. Τι σκατά θέλει Σαββάτο βράδυ;!<br /><br />Μπήκε η ΣΔΟΕ στον τάδε και ζητάν κάποια χαρτιά, εσύ που είσαι?<br /><br />Παίρνω την Μπουγάτσα παραμάσχαλα και τρέχουμε στο γραφείο. Να τρέχω σαν το ηλίθιο μέσα στο γραφείο ενώ ταυτόχρονα να με έχει πιάσει νευρικό γέλιο, κάθε τρεις και λίγο να χτυπάει το τηλέφωνο μου και να μου λέει πάρε και αυτά, κι εκείνα μη ξεχάσεις. Η θέα του να τρέχω μεθυσμένα πανικόβλητος έκανε την Μπουγάτσα να ξεκαρδιστεί.<br /><br />Τελειώνω και πάω στον πελάτη. Τους πάω τα χαρτιά που ζήτησαν και περίμενα αν θελήσουν τίποτα άλλο, ενώ ταυτόχρονα έβαζα το χέρι μου στο στόμα μου πριν μιλήσω, γιατί φοβόμουν ότι μύριζα ρούμι. Πόσο σουρεάλ. Πανικόβλητος και έξαλλος επιχειρηματίας, ζητά να τον σώσει ο μεθυσμένος βοηθός λογιστής του από το ΣΔΟΕ.<br /><br />Τελικά όλα καλά. Έμειναν όλοι ευχαριστημένοι, το ΣΔΟΕ, ο πελάτης και το αφεντικό μου. Μόνο η Μπουγάτσα γκρίνιαζε λίγο που έμεινε έξω στο κρύο για κανα 20λεπτο.<br /><br />Στο τέλος το αφεντικό μου είπε ότι χάρη στην ακαριαία αντίδραση μου σώθηκε η κατάσταση. Να ξερε μόνο.<br /><br />-Να πας να ξεκουραστείς τώρα<br />-Όχι θα πάω να πιωpartakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-27383903150450288542010-11-24T17:47:00.004+02:002010-11-24T18:41:15.054+02:00The dog "days" are overΕίχα πολύ άσχημη διάθεση τον τελευταίο καιρό. Που λες την Πέμπτη προ εκλογών αρχίσαν όλα.<br /><br />Δεν ξέρω αν στο έχω πει έχω μια σκύλα, Μπουμπού την λένε (δεν φταίω εγώ για το όνομα), άσπρο κανίς 11 χρονών. Εκείνη την Πέμπτη άρχισε να κουτσαίνει. Την πάμε στη γιατρό της, η οποία είναι γιατρός της τα τελευταία 3 χρόνια, αλλά τίποτε το σοβαρό δεν συνέβη μέχρι την Πέμπτη, η οποία μας λέει ότι έχει πυρετό και ότι κουτσαίνει. Της δίνει κάτι χάπια και μου λέει ότι άμα δεν καλυτερεύσει μέχρι την Δευτέρα να την ξαναπάω.<br /><br />Ήδη από την Κυριακή ήταν χάλια, ούτε καν έτρωγε, και είναι και τροφαντή πανάθεμα την. Την ξαναπάω την Δευτέρα και της κάνει εξετάσεις αίματος. Την Τρίτη βγαίνουν τα αποτελέσματα και μου λέει ότι έχει ανεβασμένα λευκά, χαμηλά ερυθρά και ότι έχει ερλιχίωση. (ασθένεια που κολλάτε από μολυσμένο τσιμπούρι) και να πάρω κάτι άλλα χάπια. Για μια δυο μέρες η σκύλα ήταν καλύτερα, μετά πάλι τα ίδια. Την σκύλα την είχαμε ταράξει στα χάπια και στις ενέσεις. Ήταν κακοδιάθετη, μας γρύλιζε συνέχεια, για να της δώσουμε ένα χάπι τα χέρια μου γινόταν καινούρια. Την ξανακάνουμε εξετάσεις και παίρνω τις πρώτες που είχε κάνει. Εκεί παρατήρησα ότι ενώ όλα ήταν εκτυπωμένα κανονικά από εκτυπωτή, (λευκα, ερυθρά, αιματοκρίτες κτλ) το τεστ ερλιχιωσης θετικό το είχε γράψει με στυλό. Δεν έδωσα και πολύ σημασία. Την άλλη μέρα μου λέει ανέβηκαν κι άλλο τα λευκα. Να την πας για ακτινογραφίες και υπέρηχο να δούμε τι συμβαίνει. Την πάμε και βγαίνουν όλα πεντακάθαρα. Να μην μπορούμε να βρούμε τι σκατά έχει η σκύλα, γιατί μου έλεγε αυτή ότι δεν δικαιολογείται να παίρνει αυτή την αγωγή και να μην γίνεται καλύτερα και να κουτσαίνει. Αρχίζουμε πιο βαριά αγωγή.<br /><br />Και έρχεται η χθεσινή η μέρα που αποφασίζουμε να αλλάξουμε γιατρό με την αδερφή μου, να πάρουμε και μια άλλη γνώμη. Την πιάνει από εδώ, την πιάνει από εκεί. Την τεντώνει, την μαζεύει, την κουλουριάζει, φλάμπερ την έκανε την σκύλα. Μετά από αυτά το πόδι της γιατρεύτηκε. Ένα απλό πιάσιμο ενός μυ ήταν που απλά ήθελε λίγο τρίψιμο - φυσιοθεραπεία τύπου. Την παίρνει αίμα και κάνει ένα τεστ ερλιχίωσης μπροστά μας, να το φανταστείς σαν τεστ εγκυμοσύνης την όλη διαδικασία. Μετά από λίγο τον ακούω να λέει στην αδερφή μου ότι το τεστ ερλιχιωσης βγήκε αρνητικό και μας το έδειξε. Μας εξήγησε και αναλυτικά πως λειτουργεί αυτό το τεστ και τι θα έπρεπε να μας δείξει άμα ήταν τελικά θετικό. Επίσης μας τόνισε ότι και πριν ένα χρόνο να είχε ερλιχίωση και να γιατρεύτηκε πάλι θετικό θα έβγαινε Την κάνει και έναν υπέρηχο και βλέπει ότι η σκύλα είχε μια απλή ουρολοίμωξη η οποία, επειδή τόσο καιρό δεν έπαιρνε την κατάλληλη αγωγή είχε προχωρήσει άλλα θα παίρνει τα καινούρια ΚΑΛΑ χάπια και θα γίνει σε μια βδομάδα καλά.<br /><br />Δηλαδή η πρώτη γιατρός<br />-Δεν είχε κάνει το τεστ ερλιχιωσης, απλά το συμπέρανε<br />-Ενώ δεν είχε κάνει το τεστ, έγραψε ότι το έχει κάνει<br />-Είπε ψέματα ότι το έκανε, ενώ αν έλεγε ότι απλά το συμπέρανε θα τις λέγαμε να κάνει και άλλες εξετάσεις για να σιγουρευτούμε<br />-Της έδινε της σκύλας λάθος αγωγή, η οποία και ήταν άχρηστη, και την ταλαιπωρούσε, και άφηνε την ουρολοίμωξη να προχωρήσει<br /><br />Μωρή καριόλα γαμώ το μουνί που σε πέταγε, δεν ξέρω τι τσιμπούκια έκανες για να την βγάλεις την σχολή σου, αλλά άμα έρθω εκεί θα σου βάλω φίμωτρο, θα σου ξυρίσω το κεφάλι για να σου πιω το αίμα και θα σου χώσω στο κώλο ότι χάπια και ενέσεις έβαλες στη σκύλα μου. Μακάρι να έιχα τα λεφτά να σε κυνηγήσω βρώμα, άλλο κακό να μην κάνεις σε άλλα σκυλιά όπως έκανες στη δική μου. Άθλια. Σκουπίδι. Να μείνεις σπίτι και να μην κάνεις τίποτα. Επικύνδυνα ηλίθια χαζοβιόλα γκόμενα.<br /><br />Κι εγώ κάνω λάθη στην δουλειά μου αλλά έχω τα αρχίδια να τα παραδεχτώ και να τα διορθώσω. Δεν λέω ψέματα, γιατί παίζω με του καθενός τα λεφτά, πόσο μάλλον όταν έχεις να κάνεις με την υγεία, έστω και ενός ζώου. Η Μπουμπού ήδη σήμερα είναι καλύτερα. Προχωράει μια χαρά και άρχισε να τρώει.partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-72441139690268665782010-11-16T17:29:00.005+02:002010-11-16T17:41:38.947+02:00κάτι για τα ευκόλως εννοούμενα...Δεν σας το έχω πει αλλά παράλληλα με το μπλογκ ξεκίνησα και το τουίτερ. Είναι ωραία έχει πλάκα. Κάν' τε κι εσείς άντε. Θα σου ποστάρω ένα τουιτ τώρα (καμία σχέση με τα κλασσικά τουιτς μη σε μπερδέψω κιολας). Λίγο κλισεδούρα και παιδικό, το ξέρω, αλλά μου άρεσε. Πάρτο<br /><br />On Friday 12th November 2010 <a href="https://twitter.com/#%21/EpicTweets_"> @EpicTweets</a> said<br /><br />I’m SKINNY, so I MUST be anorexic.<br /><br />I’m EMO, so I MUST cut my wrists.<br /><br />I’m BLACK, so I MUST carry a gun.<br /><br />I’m HISPANIC, so I MUST be dirty.<br /><br />I’m ASIAN, so I MUST be smart.<br /><br />I’m NOT LIKE EVERYONE ELSE, so I MUST be a loser.<br /><br />I’m JEWISH, so I MUST be greedy.<br /><br />I’m ARAB, so I MUST be a terrorist.<br /><br />I SPEAK MY MIND, so I MUST be a b●tch.<br /><br />I’m RELIGIOUS, so I MUST shove my beliefs down your throat.<br /><br />I’m an ATHEIST, so I MUST hate the world.<br /><br />I DON’T HAVE A RELIGION, so I MUST not have morals.<br /><br />I’m REPUBLICAN, so I MUST not care about poor people.<br /><br />I’m DEMOCRAT, so I MUST not believe in being responsible.<br /><br />I’m JAMAICAN, so I MUST smoke weed.<br /><br />I am LIBERAL, so I MUST be gay.<br /><br />I’m SOUTHERN, so I MUST be white trash.<br /><br />I TAKE ANTI-DEPRESSANTS, so I MUST be crazy.<br /><br />I’m a GUY, so I MUST only want to get into your pants.<br /><br />I’m IRISH, so I MUST have a bad drinking problem.<br /><br />I’m INDIAN, so I MUST own a convenient store.<br /><br />I’m AFRICAN, so I MUST dance around a fire screaming like a savage.<br /><br />I’m a CHEERLEADER, so I MUST be a whore.<br /><br />I’m PREPPY, so I MUST shun those who don’t wear Abercrombie & Hollister.<br /><br />I’m A DANCER, so I MUST be stupid, stuck up, and a whore.<br /><br />I WEAR SKIRTS, so I MUST be a slut<br /><br />I’m a PUNK, so I MUST do drugs<br /><br />I’m YOUNG, so I MUST be naive.<br /><br />I’m RICH, so I MUST be a conceited snob.<br /><br />I WEAR BLACK, so I MUST be gothic.<br /><br />I’m BLONDE, so I MUST be a stupid ditz.<br /><br />I’m WHITE GIRL, so I MUST be a nagging, steal-your-money kind of girlfriend.<br /><br />I’m CUBAN, so I MUST spend my spare time rolling cigars.<br /><br />I’m MEXICAN, so I MUST have hopped the border.<br /><br />I’m NOT A VIRGIN, so I MUST be easy.<br /><br />I FELL IN LOVE WITH A MARRIED MAN, so I MUST be a home-wrecking whore.<br /><br />I’m a TEENAGE MOM, so I MUST be an irresponsible slut.<br /><br />I’m POLISH, so I MUST wear my socks with my sandals.<br /><br />I’m ITALIAN, so I MUST have a big c●ck.<br /><br />I GOT A CAR FOR MY BIRTHDAY, so I MUST be a spoiled brat.<br /><br />I’m ALWAYS SMILING AND LAUGHING, so I MUST have a great life.<br /><br />I’m PRETTY, so I MUST not be a virgin.<br /><br />I HAVE STRAIGHT A’S, so I MUST have no social life.<br /><br />I DYE MY HAIR CRAZY COLORS, so I MUST be looking for attention.<br /><br />I DRESS IN UNUSUAL WAYS, so I MUST be looking for attention.<br /><br />I’m a MODEL, so i MUST be stuck up and a b●tch.<br /><br />I’m INTO THEATRE & ART, so I MUST be a homosexual.<br /><br />I’m a VEGETARIAN, so I MUST be a crazy political activist.<br /><br />I HAVE A BUNCH OF GUY FRIENDS, so I MUST be sleeping with them.<br /><br />I HAVE A BUNCH OF GIRLS WHO ARE FRIENDS, so I MUST be gay.<br /><br />I HAVE BIG BOOBS, so I MUST be a hoe.<br /><br />I’m COLOMBIAN, so I MUST be a drug dealer.<br /><br />I WEAR WHAT I WANT, so I MUST be a poser.<br /><br />I’m RUSSIAN, so I MUST be cool and that’s how Russians roll.<br /><br />I’m GERMAN, so I MUST be a Nazi.<br /><br />I HANG OUT WITH GAYS, so I MUST be GAY TOO.<br /><br />I’m BRAZILIAN, so I MUST have a BIG BUTT.<br /><br />I’m PUERTO RICAN, so I MUST look good and be conceited.<br /><br />I’m SALVADORIAN, so I MUST be in MS 13.<br /><br />I’m POLISH, so I MUST be stupid.<br /><br />I’m HAWAIIAN, so I MUST be lazy.<br /><br />I’m a STONER, so I MUST be going in the wrong direction.<br /><br />I’m a VIRGIN, so I MUST be prude.<br /><br />I’m a FEMALE GAMER, so I MUST be ugly or crazy.<br /><br />I’m BLACK, so I MUST love fried chicken.<br /><br />I’m GAY, so I MUST have AIDS.<br /><br />I’m a LESBIAN, so I MUST have a sex-tape.<br /><br />I’m BI, so I MUST think every girl I see is hot.<br /><br />I’m BLACK, so I MUST have a big dick.<br /><br />I’m a HOOKER, so I MUST have crabs.<br /><br />I DO DRUGS, so I must be making nothing of myself in life.<br /><br />I’m SHORT, so I must be a MIDGET.<br /><br />I’m FRENCH, so I MUST eat frogs.<br /><br />I’m BI, so I MUST like every guy I see.<br /><br />==>Stop Judging<==partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-14532832397431979712010-11-14T12:37:00.004+02:002010-11-14T12:58:32.644+02:00Θα πάω να ξεκουράσω τα Manolo μου.Έχω κάτι ρε παιδί μου που δεν μπορώ κάποια πράγματα. Ένα από αυτά είναι η δηθενιά. Δήθεν είναι ο άνθρωπος για μένα που λέει πράγματα απλά για να τα λέει, και ντύνετε κάπως απλά για να ντύνετε κάπως. Δήθεν είναι το κυνήγι εντυπώσεων. Δήθεν είναι η Αριστοτέλους που θα πας στη καφετέρια για να κάνεις πασαρέλα. Δήθεν είναι το Times που μία απλή Τετάρτη βράδυ μοιάζει με Χριστούγεννα.<br /><br />Μου έρχεται ένα mail από ένα καφέ. Δεν έχω ιδέα πως βρήκε το mail μου και προσπαθούσε με κάποιο τρόπο να μου μεταδώσει το κλίμα του μαγαζιού ώστε να με πείσει να πάω κι εγώ εκεί.<br /><br />"Δικηγόροι, επιχειρηματίες, άνθρωποι της αγοράς, ωραίες γυναίκες, στιλάτοι νεαροί συνθέτουν το πάζλ των πελατών. <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Γνωστές κυρίες των κοσμικών σελίδων ξεκουράζουν τα ... Manolo τους μετά το πολύωρο shopping</span>. Πολιτικοί κλείνουν deals. Επιχειρηματίες κάνουν gentleman agreements. Δημοσιογράφοι από το χώρο του αθλητισμού συζητούν τα τελευταία νέα των ομάδων τους με τα ανάλογα πειράγματα, και όλοι ανεξαιρέτως επιδίδονται στα αγαπημένα τους «σπορ»: φλερτ και gossip!<br /><br />Από τις 7 το πρωί ως αργά το βράδυ, με πλάσμα οθόνες που μεταδίδουν πάρτι και αγώνες δημιουργούν μια εκρηκτική ατμόσφαιρα. Κούσκουρα και Μητροπόλεως γωνία. Ζέστη, traffic και άρωμα espresso όπως δεν τον έχετε ξαναπιεί. Από νωρίς το πρωί ο Θωμάς θα σας σερβίρει στο λεπτό το καλύτερο cappuccino της πόλης. Ενώ το βράδυ παρέα με ένα cocktail που θα σας φέρει ο Αντώνης ρωτήστε τον και για το ανέκδοτο της ημέρας."<br /><br />Είδες και Sex & the City και μου έμαθες και τα Manolo. Αι μαρή.partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-85084684132995009712010-11-13T12:10:00.004+02:002010-11-13T12:44:02.609+02:00Τι να μου κλάσει το νεξτ τοπ μοντελ.Που λες ο Φου μια μέρα θα γίνει διάσημος φωτογράφος.<br /><br />Μέχρι να τα καταφέρει εγώ θα τον βοηθάω όπως μπορώ. Κατά καιρούς έχει διάφορα θέματα και με κάνει το μονδέλο του για να τα πραγματοποιήσει. Σου ακούγεται κουλ ε? Είναι, αλλά όχι με τον τρόπο που το φαντάζεσαι. Τα μονδέλα του Φου δεινοπαθούν. Στην πρώτη που κάναμε με έβαλε να κάνω σεκς με μια κοπέλα σε ένα τραπέζι, ένα κρεβάτι και μια μπανιέρα...ναι προσποιήθηκα. Την επομένη με έβαλε να φορέσω ένα ροζ φουστάνι δύο νούμερα μικρότερο (δεν μπορούσα να ανασάνω) και από κάτω μου ήταν ένας με αίματα και μαχαίρια και έκανε πως με πετσόκοβε ενώ... πως να το πω... χαιρότανε. Την τρίτη είχαμε το θέμα γέννηση. Εμένα με έβαλε να γεννιέμαι μέσα από την γη. Γαμάτο ε? Για σκάψε εσύ μισή ώρα για να χωρέσεις σε μια τρύπα, και ενώ σκάβεις να πετάγονται κάθε είδους ζωύφια και μετά να πρέπει να μπεις γυμνός εκεί μέσα.<br /><br />Αποφάσισε που λες νέο θέμα. Τον θάνατο. Εγώ θα είμαι το πτώμα του πνιγμού. Ξυπνήσαμε 630 η ώρα και φεύγουμε για Επανωμή (ένα παραθαλάσιο μέρος κοντά στη Θεσσαλονίκη). Εγώ ήθελα πιο αργά για να κοιμηθώ ένα Σάββατο που έχω και να σπάσει και λίγο το κρύο αλλά θα είχε πρόβλημα λέει με το φως και ότι οι μαύροι κύκλοι που θα είχα θα ταίριαζαν με τον κονσεπτ. Δεν αντέδρασα. Φοράω κάτι χάλια ρούχα και πάω να μπω μέσα στη θάλασσα. Με το που κάνω το πρώτο βήμα και βρέχομαι αρχίζω να το ξανασκέφτομαι. 6 βαθμούς στο νερό πάνω κάτω. Μετά από κανα 5λεπτο λέω<br /><br />-Φου είσαι σίγουρος;<br />-Ναι πρώτα θα πνιγείς και μετά θα σε ξεβράσει το κύμα.<br />-Α, σαν την μικρή Αννούλα που πήγε Μύκονο.<br /><br />Και κάνω να μπω μέσα και να μην μπορώ να πάρω ανάσα από το κρύο νερό. Μέσα στο θέμα σκέφτομαι. Βουτάω εκεί με βγάζει κανα δυο και βγαίνω στην ακτή να πεθάνω κι εκεί. Αρχίζει αυτός να με πετάει άμμο και φύκια. Αι σιχτίρι τελείωνε. Έτρεμα και φώναζα σαν το ηλίθιο. Όχι και τίποτα, είμαι και κρυουλιάρης. Πήγα και άλλαξα ρούχα μετά στη παραλία. Είχε και κάτι ψαράδες εκεί, ελπίζω να μη με παρεξήγησαν αλλά δεν μπορούσα να κάνω ούτε ένα βήμα παραπάνω για να πάω στο αμάξι να αλλάξω. Μετά πήγαμε σε κάτι θάμνους και πέθανα κι εκεί για να γεμίσουμε το φιλμ. Έκανα και την τεχνική της σπασμένης κούκλας. Μαλάκα τι κουνούπι και κακό. Θα μπορούσα να πεθάνω στα αλήθεια με τόσο τσίμπημα. Στο τέλος ήμουνα πουά απ'τα τσιμπήματα και μου έτρεχε κι η μύξα απ' το κρύο.<br /><br />Θα ξανακάνουμε λέει ένα με αίματα. Ελπίζω να μην έχει και σπέρμα. Τον φοβάμαι λίγο.partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-62048071466641674232010-11-06T12:06:00.005+02:002010-11-06T12:53:48.536+02:00Backstage<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkWjKfc7SNirUHgt6efkGsIgt-7eo_VixUwHiUbv2u6O6_DIJjhqM8pfPq_CnGNwm1x6GW8-HeMhZpe_0QPLupEXOPN3y_cARBF39u27SoxrDUqqpUNzalXGL4_tiKEQSwYp4EJwNTfwA/s1600/mayan_theatre_600x600.JPG"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 219px; height: 142px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkWjKfc7SNirUHgt6efkGsIgt-7eo_VixUwHiUbv2u6O6_DIJjhqM8pfPq_CnGNwm1x6GW8-HeMhZpe_0QPLupEXOPN3y_cARBF39u27SoxrDUqqpUNzalXGL4_tiKEQSwYp4EJwNTfwA/s320/mayan_theatre_600x600.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5536384269140652738" border="0" /></a>Που λες τα πράγματα είναι λίγο φλου ακόμα στην ομάδα. Το καλό είναι ότι διαλέξαμε έργο. Θα ανεβάσουμε "Το σώσε" του Μαικλ Φρειν. Καλό έργο, μία φαρσοκωμωδία είναι, δεν περνάει κάποιο μήνυμα (δυστυχώς για μένα), έχει σαν σκοπό του απλά να γελάσει ο κόσμος. Να μου πεις βέβαια στην καθημερινότητα μας σήμερα, καμιά φορά χρειάζεται να βλέπεις και κάτι που θα σε κάνει απλά να περάσεις καλά, χωρίς να σε προβληματίσει παραπάνω.<br /><br />Υπάρχουν κάποια θέματα ακόμα. Για παράδειγμα στην ομάδα στην αρχή ήμασταν 12 άτομα, μετά γίναμε 15, μετά γίναμε 18 και την Πέμπτη που θα γινόταν η διανομή φτάσαμε τους 20. Μπαινοβγαίνει συνέχεια κόσμος, και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γίνεται αυτό, καθώς το έργο έχει μόνο 9 ρόλους. Τουλάχιστον οι άντρες είμαστε 7 και οι αντρικοί ρόλοι είναι 5. Στις κοπέλες είναι το θέμα που είναι καμιά δεκαπενταριά και οι ρόλοι είναι 4. Αλλά από ότι κατάλαβα θέλει να δοκιμάσει κάποια πράγματα πριν αποφασίσει οριστικά που θα δώσει τους ρόλους. Βέβαια θα μου πεις γιατί δεν διάλεξε ένα έργο με πιο πολλούς ρόλους... Και αφού διάλεξε ένα έργο με τόσους λίγους, γιατί συνεχίζει να φωνάζει κόσμο... Έλα μου ντε! Θα δείξει. Θα κάνει πάντως και διπλές διανομές. Δηλαδή, επειδή θα παίξουμε αρκετές παραστάσεις, ένα ρόλο στη μία παράσταση θα τον παίζει ένας, στην άλλη άλλος. Πάντως είμαι λίγο επιφυλακτικός με το όλο θέμα.<br /><br />Για να σου δώσω λίγο να καταλάβεις τι γίνεται στο έργο. Είναι μία επαγγελματική θεατρική ομάδα, οι οποίοι ανεβάζουν μία παράσταση και κάνουνε τουρνέ. Στο έργο παρουσιάζεται η γενική πρόβα των ηθοποιών αυτών (1η σκηνή), το τι συμβαίνει στα παρασκήνια του έργου (2η σκηνή) και τι συμβαίνει μπροστά στην σκηνή (3η σκηνή), ενώ και στα τρία μέρη τα πάντα πάνε κατά διαόλου. Το έργο είναι δύσκολο γενικά να παιχτεί, γιατί έχει υψηλές απαιτήσεις, και από άποψη σκηνικών αλλά και από άποψη συγχρονισμού των ηθοποιών. Σε προκαλεί ρε παιδί μου, όταν το διαβάζαμε φώναζε το κείμενο "αν τολμάς ανέβασε με". Το έργο έχει γίνει και ταινία, την Τρίτη το είδαμε. Ξεκαρδιστικό, αλλά ψιλοπελαγώσαμε όλοι γιατί έχει πάρα πολλές απαιτήσεις.<br /><br />Προς το παρόν εμένα μου έδωσε τον Γκόρντον (και λέω προς το παρόν γιατί τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμα). Αχ, είμαι πολύ γαμάτος. Ο Γκόρντον είναι ηθοποιός κοντά στα 50 τύπου, ο οποίος είναι αλκοολικός, και υποδύεται ένα διαρήκτη. Δηλαδή εγώ, θα παίξω έναν πενηντάρη αλκοολικό ηθοποιό που υποδύεται έναν εβδομηντάρη διαρρήκτη. Ναι παράξενο, αλλά αυτή είναι η πρόκληση. Οι άλλοι μου λένε ότι τα πάω καλά, αλλά δεν ξέρω ακόμα..<br /><br />Ίδωμενpartakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-8740180791935259572010-11-01T19:56:00.002+02:002010-11-02T18:29:47.953+02:00Ναι βγήκα λίγο παραπάνω.Που λες η προηγούμενη βδομάδα μου ήρθε κουτί. 2 αργιούλες μια χαρά. Έχω ξεκολοθεί να βγαίνω έξω, έχω γνωρίσει του πούστη τον κόσμο. Είμαι πολύ καλά, γενικότερα, αν εξαιρέσεις μια μαλακία που με έπιασε τις προάλλες και ήθελα να μοιραστώ. Χαίρομαι που σε έχω εδώ πραγματικά. Ότι μου κατέβει στο λέω. Η αλήθεια είναι ότι έχω αρχίσει να σε βλέπω κάπως. Σαν ευθύνη ρε παιδί μου, ώρες ώρες με βαραίνει το ότι έχω καιρό να κάνω ποστ, αλλά δεν βρίσκω κάτι να σου πω μάλλον, για αυτό. Να ξέρεις όμως σε διαβάζω, όχι από υποχρέωση αλλά γιατί μ' αρέσει. Δεν σου αφήνω πάντα σχόλια, ξέρω μαλακία, απλά είμαι καλός "ακροατής" τις περισσότερες φορές.<br /><br />Ο λόγος που ποστάρω σήμερα είναι για ένα μέρος που ανακάλυψα πρόσφατα, το στέκι μεταναστών. Δεν θα σου πω ιστορικά και τέτοια αυτά θα τα διαβάζεις <a href="http://www.socialcenter.gr/">εδω</a>. Εγώ θα σου πω τη δική μου βέρζιον. Είναι ένα μέρος στην Ερμού 23 (κοντά στη Βενιζέλου) στον πρώτο όροφο που λες που έχει το δικό του καφέ μπαρ όπου έχει πολύ φθηνά ποτά και φαγητά. Τα φαγητά από διάφορες κουζίνες του κόσμου ανάλογα την βραδιά. Είναι πολυπολιτισμικό. Επίσης έχει πολλές αίθουσες διδασκαλίας, όπου σε αυτές βοηθάς τους ανθρώπους αυτούς να μάθουν ελληνικά και άλλα πράγματα. Οι άνθρωποι φιλικότατοι, όλοι γινόμαστε μια παρέα εκεί. Τέλος με το να πηγαίνεις εκεί εκτός του ότι κάνεις οικονομία (σιριουσλι 4 ευρώ το ποτό), βοηθάς και κάποιους ανθρώπους.<br />"Φιλανθρωπία" μέσω πάρτι και χωρίς την Βαρδινογιάννη.<br />Όσομ!!!partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-72029522358934607322010-10-29T22:05:00.005+03:002010-10-30T11:08:47.672+03:00Leave myself behindΑυτή τη στιγμή που γράφω είμαι εξαντλημένος σωματικά. Με έχει πιάσει και ένας ψιλοντρουβρουτζας. Διάβασα και αυτό το <a href="http://askhseisenilikiwsis.blogspot.com/2010/10/blog-post.html">ποστ</a><br /><br />Είναι σαν να το έχω ξεχάσει ξέρεις. Κι αν έχω γνωρίσει κόσμο. Κατά καιρούς συναντάω και άτομα με τα οποία θα μπορούσα να προχωρήσω συναισθηματικά. Αλλά νιώθω μετέωρος. Σαν να μην έχω κάποια βάση να το στηρίξω όλο αυτό. Δεν νομίζω να γίνομαι κατανοητός. Δεν ξέρω αν θέλω κιόλας.<br /><br />Όλοι κατά κάποιο διαφορετικό τρόπο για αυτό ζούμε, τουλάχιστον έτσι μου είπε. Τι κι αν κάνω προσπάθειες να μην πληγώσω ανθρώπους που αγαπώ. Τους φυλακίζω στα δικά τους όνειρα, και μαζί τους φυλακίζομαι κι εγώ, επιλέγοντας ασφαλείς δρόμους που δεν θα πονέσουν, τουλάχιστον όχι αυτούς.<br /><br />Αύριο θα είμαι καλύτερα στο υπόσχομαι. Καληνύχταpartakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-17972246394415848942010-10-27T18:53:00.004+03:002010-10-27T19:26:25.895+03:00Και δεν βρίσκω καμιά φωτογραφία με μπλεγμένα μπούτια...Γενικότερα δεν θέλω να μιλάω και πολύ για τα σεξουαλικά μου - ερωτικά μου μέσω του μπλογκ, εκτός αν γίνει και κάτι άξιο αναφοράς. Θυμάσαι που σου είπα ότι συμβαίνουν διάφορα αυτές τις μέρες, ε; Πάρε να 'χεις.<br /><br />Πριν κανένα δίμηνο περίπου γνώρισα έναν τύπο, ας πούμε Τάσο. Ο Τάσος γλυκύτατο παιδί, αρκουδιάρικο, όπου ερχόταν από την πόλη του για διακοπές εδώ, και είπαμε να γνωριστούμε κιόλας. Ενώ η όλη φάση, από το ίντερνετ, ξεκινούσε άκρα σεξουαλική, τελικά αποδείχτηκε μία αξιόλογη φιλική σχέση. Τίποτε το σεξουαλικό δηλαδή δεν συνέβη από κοντά. Είχε αγάπη για ένα συγκεκριμένο μαγαζί, το οποίο εγώ αντιπαθούσα και δεν τον πήγα ποτέ.<br /><br />Πριν καμιά δυο βδομάδες περίπου γνωρίζω στο ρόμεο έναν τύπο, ας πούμε Τάκη. Ο Τάκης επίσης αρκουδιάρης, ανταλλάξαμε καμιά 10αρια μηνύματα. Έρχεται η προηγούμενη Τετάρτη όπου τον ρωτάω πότε έχει ρεπό, καθώς δουλεύει βράδια, για να πάμε για καφέ. Μου λέει Παρασκευή, αλλά τελικά Παρασκευή εγώ ήθελα να πάω για ψώνια και δεν βγήκαμε.<br /><br />Μπαίνω το Σάββατο στο ρόμεο και μου μιλάει ο , ας πούμε Θανάσης, ετών 34 στο νικ. Μπαίνω στο προφίλ και βλέπω ετών 39. Ήθελε να πάω σπίτι του, και του είπα όχι να πάμε για ένα ποτό την επόμενη μέρα πρώτα και βλέπουμε.<br /><br />Και έρχεται η Κυριακή...<br /><br />Συναντάω τον Θανάσης34 που δηλώνει 39 και είχε φάει τα λυσακά του να πάει σε εκείνο το μαγαζί που μου έλεγε και ο φίλος Τάσος. Και μου έλεγε ότι είναι το στέκι του και το αγαπά πολύ και πάει εκεί συνέχεια και και και. Στο τέλος από το πρήξιμο δέχτηκα, και πως μου ήρθε και τον ρωτάω -"Μήπως ξέρεις ένα Τάσο που το και το και το και το" - "Γιατί;"-"Γιατί μιλάει όπως εσύ για αυτό το μαγαζί."-"Ναι, είναι κολλητός μου.". Να τα μας λέω...συνεχίζει"Βασικά με λένε Ανέστη (ας πούμε πάντα) και είμαι 45" Άνθρωπος για σπίτι σκέφτομαι. Για τον Ανέστη μου είχε μιλήσει και ο Τάσος. Ο τύπος καμένο χαρτί γενικότερα τον έκοψα, παρόλα αυτά κάναμε πολύ ωραίες συζητήσεις οπότε δεν σηκώθηκα να φύγω. Ήταν και που η όλη του συμπεριφορά μου έβγαζε εμένα ένα θέλωνασεπηδήξωσανναμηνυπαρχειαυριο. Σε κάποια φάση μου αναφέρει ότι έχει και ένα συγκάτοικο, και ότι και εκείνο κάναμε μαζί με τον συγκάτοικο μου και το άλλο κάναμε με τον συγκάτοικο μου και κοινώς πολλές εμπειρίες με τον συγκάτοικο μου. Σε κάποια φάση μου αναφέρει -"Εγώ κι ο Τάκης..."-"Ποιος Τάκης;"-"O Τάκης ο συγκάτοικος μου." Και είμαι έτοιμος να πηδηχτώ απ' το παράθυρο, αλλά καθόμουν έξω σε τραπεζάκια οπότε που παράθυρο...Με τα πολλά ανακαλύπτω ότι αναφέρεται στον παραπάνω Τάκη. Και εδώ έρχεται το καλύτερο...-"Μέσα είναι ο Τάκης στο μπαρ και δουλεύει." -"Ε, αι στο διάολο"<br /><br />Μίλησα και με τον Τάκη μετά, ο οποίος Τάκης είχε κι αυτός ραντεβού μες το μαγαζί.<br /><br />Αυτό για να μάθω άλλη φορά να πηγαίνω για ψώνια.partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-69963143756985253782010-10-26T13:15:00.002+03:002010-10-26T13:59:10.068+03:00Και το όνομα αυτούΣυμβαίνουν διάφορα αυτές τις μέρες και για αυτό χάνομαι. Να προχτές είχαμε την βάφτιση του ανιψιού μου. Δεν είχε ξεκινήσει το όλο ιβεντ με τις καλύτερες προϋποθέσεις στο μυαλό μου αλλά τελικά όλα ήταν υπέροχα.<br /><br />Με το που είδα την ξαδέρφη μου ετών 32 να είναι ντυμένη σαν 50 και να μου λέει "Άντε καλα ήρθατε" κατάλαβα ότι έφτασα Καβάλα. Παιδάκια παντού να τρέχουν. Συγγενείς να μου μιλάνε. Και όχι απαραίτητα κόσμος που θυμάμαι. Σε τέτοιες εκδηλώσεις έχω πάντα αγκαζέ την μάνα, για να μου κάνει update. Καθόμαστε που λες θαυμάζουμε τα ανίψια μου, βγαίνουμε φωτογραφίες γελάμε ώσπου έρχεται ο παπάς.<br /><br />Μαλάκα τι παπάς ήταν αυτός. Άσε με και έτοιμος ήμουν να χειροτονηθώ. (ποιο βλάσφημος πεθαίνεις)<br /><br />Ξεκινάει η βάφτιση όλα καλά, το μωρό κύριος δεν έκλαψε καθόλου. Του έδωσαν και δύο ονόματα, σαν κι εμένα, εκ των οποίων το ένα είναι και αγαπημένο όνομα γενικά. Επίσης είχα καιρό να πάω σε βάπτιση. Το ήξερες εσύ ότι τώρα βγάζουν και γλυκά? Κάτι προφιτερόλ όνειρο...4 έφαγα. Μετά τα γνωστά πήγαμε σε κέντρο, φάγαμε φαγητό κακής ποιότητας, ήπιαμε ξύδι αντί για κρασί, και κάναμε και σοσιαλαζινγκ. Πάνω στο τελευταίο ανακάλυψα ότι έχω κάτι συγγενείς, πολύ καλά τυπάκια, οι οποίοι ήταν και μακρινοί. Συμπαθέστατοι και πολύ συνεννοήσιμοι και λέω κοίτα να δεις, και κάποιοι από το σόι που ταιριάζω.<br /><br />Και φυσικά στο δρόμο της επιστροφής με την μάνα και την αδερφή μπροστά το κλασσικό gossip.partakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-6032944911213471249.post-57040397603196502002010-10-20T17:40:00.005+03:002010-10-20T18:15:47.043+03:00Να σου παίξω λίγο?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC55w9AYDziG9Img_QN7D0lAahBgGsG-98VoDIw5cSUimTnWsGFAnTJEZLBk3XOC1Uc1xoh-BYFKZ9vUbAU9zTC1nLPBHgVFxkiNYCRZybh_b72Eu7nKLx4hNULCx_bWIQyju3Ydcxa58/s1600/maskes.gif"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 198px; height: 158px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC55w9AYDziG9Img_QN7D0lAahBgGsG-98VoDIw5cSUimTnWsGFAnTJEZLBk3XOC1Uc1xoh-BYFKZ9vUbAU9zTC1nLPBHgVFxkiNYCRZybh_b72Eu7nKLx4hNULCx_bWIQyju3Ydcxa58/s320/maskes.gif" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5530145665382091442" border="0" /></a>Δεν ξέρω αν στο έχω πει αλλά παλιά, όταν ήμουν μαθητούδι, είχα ασχοληθεί με το θέατρο για 6 περίπου χρόνια (όχι δεν έκανα την καμήλα των Μάγων από το Ιησούς στη Ναζαρέτ)...(μόνο...). Μου άρεζε πάρα πολύ, το σανίδι είναι τρελή καύλα. Τελευταία χρονιά, που δίναμε πανελλήνιες, όλοι καθόντουσαν και διαβάζανε, κι εγώ έκανα πρόβες. Του είχα τρομερή αδυναμία. Ήθελα να το συνεχίσω, εννοώ σαν δουλειά, αλλά λίγο η γκρίνια της μάνας, λίγο η λογική μου τελικά το άφησα και είπα αν θα το κάνω θα το κάνω σαν χόμπι στο μέλλον.<br /><br />Τα επόμενα 10 χρόνια ακολούθησαν σπουδές με δουλειά μαζί, στρατός, δουλειά μετά πάλι σπουδές με δουλειά. Οπότε το άφησα λιγάκι και σκούριασε.<br /><br />Ώσπου τον προηγούμενο μήνα το θυμήθηκα, πρίζοσα και μια φίλη, τηλέφωνα σε δήμους, σε εργαστήρια μέχρι να δω τι θα μας βολέψει καλύτερα. Βρήκαμε μια ομάδα σε ένα γειτονικό μας δήμο, που πήγε και μία άλλη φίλη μου . Πάμε λέω και βλέπουμε.<br /><br />Από την εμπειρία αυτή που είχα ως νεότερος θυμάμαι ότι μία τέτοια ομάδα δημιουργεί έντονο δέσιμο μεταξύ των μελών της. Θυμάμαι το γέλιο που πέφτει στις πρόβες και το άγχος πριν βγεις στη σκηνή. Το χάος που επικρατεί στα παρασκήνια και την ανακούφιση στο τέλος.<br /><br />Κάπως έτσι φαίνεται να αρχίζει και τώρα. Με το που πάτησα το πατάρι άρχισα να το χτυπάω λίγο με τα πόδια, για να ξαναθυμηθώ τον ήχο. Το' χα λίγο άγχος να σε πω... Ευτυχώς δεν διέκρινα τύπου ντίβες εκεί πέρα. Μια χαρά παιδιά σ' όλες τις ηλικίες (και πολύ gay friendly περιβάλλον). Σούπερ θα περάσουμε. Αρχίσαμε με θεατρικά παιχνίδια και αυτοσχεδιασμούς, ήδη άρχισε να μας πιάνει μαλακία...<br /><br />Παράξενο είναι...15 μαλάκες που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, ξαφνικά σε βάζει μια τύπισσα να κάνεις ένα καυγά με κάποια, να βγεις μια φωτό με κάποιον άλλον, να γίνεις συνάδελφος με αυτόν, αδερφός αυτής και να σκοτώσεις εκείνη... και ξεκινά το bonding.<br /><br />Ναι είμαι ενθουσιασμένοςpartakihttp://www.blogger.com/profile/17313136523360436865noreply@blogger.com18