Γιατί γύρισα;

Που λες στην αρχή πήγαμε με την Μπουγάτσα μου (φίλος από τα παλιά, αδερφός, αδυναμία μου, στρειτ αλλά τι να κάνεις.) στο Πλατανίτσι. Απαίσιο το camping άσε άσε που να στα λέω... Γενικότερα δεν είμαι τιτίζης εγώ, δηλαδή και να μείνω μια - δυο μέρες με το αλάτι δεν με πειράζει. Εκεί αν παραβλέψω την μπόχαλη στις τουαλέτες, με χάλασε το ότι υπήρχε ουρά αναμονής για τις ξαπλώστρες εκτός κι αν ήθελες να πας πιο δίπλα που πληρώνεις 6 ευρώ την ξαπλώστρα. Σιριουσλι? Σε camping? Παρόλα αυτά μου άρεσε, καθώς πέρασα με την Μπουγάτσα μου χρόνο, του έλυσα και κάτι αδελφοαπορίες που είχε, του την έσπασα γιατί ήθελε βραδινό μπάνιο και εγώ κρύωνα και καθόμασταν το βράδυ και πίναμε ενώ βλέπαμε τον ουρανό.

Γύρισα, το σπίτι έρημο με ένα παστίτσιο στο ψυγείο και η μάνα κλασσικά Θάσο.

Και πάμε τώρα στη μαγεία. Ξεκινάμε Πέμπτη για Σαμοθράκη. 3 ώρες ταξίδι από Θεσσαλονίκη με αμάξι μέχρι Αλεξανδρούπολη και 2 ώρες μετά το καράβι για Σαμοθράκη. Το ταξίδι υπέροχο είδαμε και την ανατολή στο δρόμο, μόνοι μας ήμασταν, παραλίγο να ψωνιστεί και η Ξαδέρφη με έναν φορτηγατζή. Στο πλοίο έμεινα για λίγο μόνος και πήγα στον τελευταίο όροφο όπου καθόμουν και κοιτούσα την θάλασσα και άκουγα Florence. Ήρθαν κάτι παιδιά δίπλα μου που έπαιζαν κάτι τύμπανα, ήρθαν μετά οι άλλες να με βρουν κι αρχίσαμε να μπαίνουμε σιγά σιγά στο μουντ του νησιού.

Τις δύο πρώτες μέρες κάναμε βόλτες στο νησί και τρώγαμε. Όμως τρώγαμε. Πολύ ωραίο φαγητό στη Σαμοθράκη. Κατσίκια, ψάρια, γλυκά του κουταλιού, σαλάτες, γιαούρτια με μέλι και καρύδια. Όνειρο σε λέω όνειρο. Την τρίτη μέρα πήγαμε στις βάθρες για τις οποίες το νησί είναι φημισμένο. Επειδή και εγώ δεν ήξερα, βάθρα είναι η μια λιμνούλα που σχηματίζει το ποτάμι όπου μπορείς και να κάνεις μπάνιο. Αποφασίσαμε πρώτα να πάμε στη γριά βάθρα όπου ακούσαμε ότι είναι και πιο εύκολη η διαδρομή. Εμείς φυσικά πήγαμε από λάθος μονοπάτι και κάναμε τον κύκλο αλλά μας βγήκε σε καλό. Ανεβήκαμε τους κατσικόδρομους ψάχναμε το νερό και νερό δεν βλέπαμε

και σε λέω καταλήγουμε σε ένα μέρος που βλέπουμε κάποιους να κάνουν ελεύθερο camping. Να κοιμούντε γυμνοί μέσα στη φύση δίπλα από έναν μικρό καταρράκτη που έπεφτε σε μια μικρή λίμνη. Κοιτάω λίγο δεξιά και βλέπω ένα παιδί, σαν να βγήκε από την γαλάζια λίμνη. Καστανόξανθο, μαυρισμένο, γαλανομάτικο, γυμνό να έχει μόλις ξυπνήσει και αφού έκανε μία βουτιά στη λίμνη άρχισε να σκαρφαλώνει για να πάει πίσω στο “σπίτι” του. Επειδή δεν ήθελα να τους ξυπνήσω - ενοχλήσω έκανα την εξερεύνηση μου και βρήκα άλλη μία λιμνούλα πιο κάτω. Καθίσαμε εκεί, γυμνοί κι εμείς με την σειρά μας να νιώθουμε ελεύθεροι και να απολαμβάνουμε την ομορφιά των δέντρων και του ποταμού. Αργότερα αποφασίσαμε να ανεβούμε πολύ πιο πάνω, οπού συναντήσαμε κάτι παιδιά που ξύπνησαν και φτιάχναν ψωμί. Τύλιξαν ζυμάρι σε ένα κλαδί και ανάψανε φωτιά για να το ψήσουν. Να τους βλέπεις να πηδάνε σαν τα κατσίκια και να πλένονται στους καταρράκτες.

Αυτό το νησί είχε τόση ομορφιά που πονάω τώρα όταν το σκέφτομαι.

Φύγαμε από το κανονικό μονοπάτι (το οποίο μας φάνηκε πιο δύσκολο από το "λάθος" που είχαμε πάρει) και με το Τζοάκι στις πλάτες μου (πολύ λολ) αργότερα πήγαμε στη βάθρα του φονιά όπου φτάσαμε μέχρι την δεύτερη. Την τρίτη δεν την πιάσαμε γιατί (κλασικά) χαθήκαμε. Και εκεί ήταν όμορφα καθώς οι βάθρες ήταν πιο μεγάλες αλλά είχε πολύ κόσμο και μου την έσπασε λίγο μετά από εκείνο το πρωινό, οπότε εγώ και η ξαδέρφη πήγαμε πολύ πιο κάτω όπου και πάλι βρήκαμε μια λιμνούλα και έκανα μπάνιο ελεύθερος ξανά. Να αυτή είναι η δεύτερη βάθρα του φονιά.

Τώρα αν αγαπάς το πάτωμα, τα κλειδιά, την ντουλάπα, την θάλασσα και δεν αγαπάς το camping, το κρύο νερό του ποταμού, την αναρρίχηση (πρόσεχε όχι ορειβασία, έχει σκαρφάλωμα εκεί και σε κάποια σημεία είναι και επικίνδυνο) να μην πας. Εκτός αν θέλεις να πας για το φαΐ και τις πρώτες βάθρες τις ξενέρωτες έτσι για την εμπειρία. Αλλά το νησί σου προσφέρει τόση ενέργεια που κρίμα θα είναι να μην την λάβεις.

Κάτι που με στεναχώρησε όταν πήγαμε στο ιερό των μεγάλων θεών γυρνάει το Τζοάκι και μου λέει να εδώ ήταν η Νίκη της Σαμοθράκης. Σιριουσλι μπρινγκ δεμ μπακ.

Στον γυρισμό οι άλλες ήθελαν να φάνε γκούντις και έφαγα μια ξενέρα, μετά από το σαμοθρακιανό φαγητό στα γκούντις. Σπάστικα που γύρισα δεν το συζητώ. Βρήκα το νησί μου τέλος.

Όσο για την μαγεία του νησιού την περιγράφει καλύτερα ο ezak

Σαμοθράκη σου δίνω ραντεβού του χρόνου, σου υπόσχομαι να γυρίσω και αυτή την φορά θα μείνω τουλάχιστον μια βδομάδα. Θα σε μάθω καλύτερα. Αλλά σε παρακαλώ θέλω να σου έρθω με γκόμενο, ξέρεις από αυτούς τους τριχωτούς και γεματούλιδες που μου αρέσουν, και όλους μου τους φίλους και αυτοί με γκόμενο. Να κάνουμε κι εμείς μια μέρα ελεύθερο camping στα ποτάμια σου. Τόση ενέργεια που μας δίνεις μη πάει χαμένη.