Να μην λες οτι δεν τα΄πα

Τζα.

Ψες που λες πήγα σ' ένα φορολογικό σεμινάριο. Πάρα πολύ ωραία περάσαμε στο μεταξύ μας, πάλι ήμουν ο πιο κουλ.

Έμαθα κάποια πράγματα που με κάναν να σκεφτώ, εξού και το ποστ, να σκεφτούμε μαζί.

Δεν θέλω να σε μπλέξω πολύ στα πως και τα γιατί, θα χαθείς, αλλά οι λίγοι που θα λάβουν φέτος πιστωτικό εκκαθαριστικό (δηλαδή να πάρει λεφτά πίσω) ας το κορνιζάρουν, θα κάνουν καιρό να ξαναδούν

1. Το αφορολόγητο έχει πέσει στα 5000 ευρώ και στους κάτω των τριάντα ετών 9000 ευρώ. Επικοινωνιακό τρικ. Αυτό που ίσως δεν ξέρεις είναι ότι αν είσαι κάτω των 30 και βγάζεις 8900 ευρώ ( 635 τον μήνα) είσαι καλά (ναι είναι ειρωνικό). Αν όμως βγάζεις 9001 ευρώ (643 τον μήνα) θα νόμιζες, φυσιολογικά, ότι για αυτό το 1 ευρώ θα πλήρωνες φόρο. Λάθος. Γιατί άμα βγάζεις παραπάνω από 9000 ευρώ το αφορολόγητο σου πέφτει στα 5000 έτσι θα πληρώσεις φόρο για τα 4001 ευρώ. (ελπίζω να μη σε ζάλισα)

2. Και να βγάζεις κάτω από 9000 η 5000 έχουν αυξηθεί τόσο τα τεκμήρια (τύπου αμάξι, σπίτι κ.α.) είναι λίγο δύσκολο να σε αφήσουν εκεί.

3. Μέχρι πέρσι πλήρωνες τον φόρο σου κατά τον Σεπτέμβρη, μετά πλήρωνες την εισφορά αλληλεγγύης, κι αν είσαι και επαγγελματίας σου ερχόταν και το τέλος επιτηδεύματος. Φέτος με την κατάθεση της δήλωσης θα έρθουν όλα μαζί . 3 σε 1 νοικοκυρεμένα. Για αυτό αν έχεις σκοπό να τα πληρώσεις, άρχισε να κρατάς κάνα φράγκο στην άκρη, λίγο λίγο το αγγούρι

4. Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που η πρώτη προθεσμία των δηλώσεων είναι 15 Ιούνη (είναι αργά). Απλά να σου θυμίσω ότι τον Μάιο θα έχουμε εκλογές.

Γενικότερα συμβαίνουν πολλά παράδοξα, όπως κατάργησαν το επίδομα των πολυτέκνων (τύπου όχι άλλοι Έλληνες) αλλά και τον φόρο πολυτελείας στα ακριβά αυτοκίνητα (τύπου αγόραζε αμάξια από τον Γερμανό). Οι φορολογίες των μικρών εισοδημάτων έχουν αυξηθεί ενώ των μεγάλων επιχειρήσεων όχι. Αυξήθηκαν οι φόροι και τα τέλη, μειώθηκαν οι μισθοί, πως αλλιώς θα έρθουν βέβαια οι πολυεθνικές ως σωτήρες μετά από ένα χρόνο και θα μας προσλαμβάνουν με 550 ευρώ και θα τους λέμε και ευχαριστώ. Ρε παιδί μου μέχρι τώρα η φορολόγηση υπήρχε τύπου πληρώνω για να έχω την παροχή παιδείας, υγείας κ.τ.λ. Όλο αυτό το σκηνικό εμένα μου κάνει φορολόγηση για να πληρώνω την Μέρκελ και τις πολυεθνικές της χώρας της.

Όλα αυτά σου τα λέω γιατί έχουμε εκλογές τον Μάιο. Ποιον θα ψηφίσεις δεν ξέρω, αλλά έχω μία συμβουλή να σου δώσω. Ένα μήνα πριν ρίξεις το χαρτάκι στην κάλπη, εκεί κατά Απρίλη, μάζεψε τα άλλα χαρτάκια σου και είτε κάνεις μόνος σου την δήλωση είτε την πας στον λογιστή σου, κοίτα λίγο την εκκαθάριση του φόρου σου και δες πόσο θα βγει.

Αφού την δεις τότε αποφάσισε αν θα ψηφίσεις ξανά ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα.

Θα τους έπιασε η άνοιξη.

Θα σε πω σήμερα για μια ιστορική μάχη.

Ήταν λέει οι Φράγκοι που είχαν πάρει λίγο τα πάνω τους, κάπου στον 11ο αιώνα, και ήθελαν να την πουν στους Σελτζούκους και το σουλτάνο τους τον kilij Arslan. Θέλαν κι αυτοί χανουμάκια. Αποφάσισαν λοιπόν να τους αιφνιδιάσουν.

Ξεχύνονται που λες οι Φράγκοι και πάνε να αιφνιδιάσουν τους Σελτζούκους, παρέα με τα αλογατάκια τους. Ξέρεις τώρα αν έχεις κάνεις φαντάρος η αν βλέπεις πολεμικές ταινίες, έρπινγκ, πυρ και κίνηση, ντυμένα σε παραλλαγές, φυλλαράκια και κλαδάκια στο κούτελο κ.ο.κ. Φτάνουν που λες κοντά στο 500 μέτρα μακριά.

Οι Σελτζούκοι εκεί που ήταν αραχτοί, σαβούρωναν ιμάμ μπαιλντί άντε και κανα σουτζούκ λουκούμ για να γλυκαθούν, τους παίρνουν πρέφα. Άρον των άρον ανεβαίνουν πάνω στα αλογατάκια τους, σχηματίζουν στον αριστερό αμμόλοφο μια γραμμή, βγαίνει ο αρχηγός μπροστά και τους εμψυχώνει, τύπου braveheart, αλλά σα να το βλέπεις στο TRT (Türkiye Radyo Televizyon).

Στον δεξί αμμόλοφο οι Φράγκοι στον αριστερό οι Σελτζούκοι. Πετάει το σπαθί o Μελ (μπορεί και Αμπντουλ) και ξεκινάνε μανιασμένοι. Κραυγές να αντιλαλούνε μέσα από τα στόματα τους, ενώ ο άνεμος φυσούσε κόντρα στους Φράγκους, τινάζοντας την φράτζα και σκουπίζοντας τα, από την μανία, σάλια τους και πέφτανε στο πρόσωπο του προηγούμενου. Σπίθες στα μάτια από τα νεύρα των Σελτζούκων, για την μπινιά που τους έκαναν, και ορμή τους όλο και μεγάλωνε καθώς ο άνεμος προωθούσε την πορεία τους. Φτάνουν στα εκατό μέτρα όσπου ένας Σελτζούκος βλέπει το άλογο του να χλιμιντρίζει νάζια

Φριζ. Να πάρουμε τα fuckts

Fuckt 1 Οι Φράγκοι θέλαν τα άλογα τους γερά, για αυτό προτιμούσαν αρσενικά, επιβήτορες. Οι Άραβες λόγω της ερήμου θέλαν ελαφριά γρήγορα άλογα για αυτό προτιμούσαν φοράδες.

Fuckt 2 Ο άνεμος φυσούσε κόντρα στους Φράγκους που σημαίνει ότι μυρωδιά (και ιδρωτίλα) την είχε ο Σελτζουκος την εισέπνεε ο Φράγκος. (άσε με, πολύ μπρουτάλ)

Fuckt 3 Την εποχή που έγινε η μάχη, ήταν περίοδος αναπαραγωγής των αλόγων.

Καθώς ο Σελτζούκος πλησίαζε τον Σταυροφόρο Φράγκο η φοράδα του αντίκρισε τα προσόντα του επιβήτορα, που η τεστοστερόνη του είχε βαρέσει κόκκινο από την μυρουδιά της κανελί φοραδούλας που έσερνε, και έτρεξε να κρυφτεί πίσω από ένα μικρό λοφίσκο καθώς ο επιβήτορας την πλησίαζε. Στην άλλη μεριά ο άλλος επιβήτορας μπάνισε μια άλλη άσπρη αλόγα και πήγε να πάρει μια τζούρα από τα κατάλευκα της καπούλια, και δεν έδινε σημασία στις κλοτσιές και στις μαστιγιές του Φράγκου καβαλάρη του.

Η μάχη κατέληξε σε φιάσκο, και δεν κέρδισε κανείς.
Λάθος. Κέρδισε η αγάπη, και λίγο οι Σελτζούκοι γιατί γκαστρώθηκαν όλες τους οι φοράδες

ΥΓ έχουν σπάσει τα νεύρα μου γιατί δεν έχω βρει κάποια πηγή που να αναφέρει το γεγονός επακριβώς, οπότε βασίζομαι στις γνώσεις του αγοριού μου και ελπίζω να μην μου λέει μπαρούφες, και με λές βλαχάκι. Το μόνο που βρήκα είναι αυτό το τραγούδι (χάλια) που αναφέρεται σε αυτό το γεγονός. http://calonsound.info/archives/2008/09/entry_70.php
Και αν σε αρεσε, λεμε τωρα.... να και η παρτιτούρα για να το παίζεις στους φιλους σου σε πάρτυ μαζί με Πλιάτσικα. Το τραγούδι μάλιστα κέρδισε και βραβείο, (φαντάσου πως ήταν αυτά που χάσανε), και μιλάει για τον ιερό δεσμό του επιβήτορα και του καβαλάρη. Εμένα μου λες...

Ιου

Και χωρίς να το καταλάβεις έχει περάσει ένας μήνας.

Ξεκινάς γνωρίζεις κάποιον, βγαίνεις ξανα βγαίνεις τσουπ το πρώτο φιλι μετά. Τηλέφωνο, κόντρα τηλέφωνο κόντρα τηλέφωνο τσουπ δεύτερο νούμερο για να μην δίνεις μια περιουσία. Μου αρέσεις μου αρέσεις μου αρέσεις να και το σ'αγαπω μετά. Φρικάρω λίγο. Μήπως είναι πολύ νωρίς, μήπως το ένα μήπως το άλλο. Χαλάρωσε λίγο. Βρε δε γαμιέται. Κι εγώ

Περνάς χρόνο μαζί. Τόσο χρόνο που χάνεις τους πάντες γύρω σου, αλλά με την καλή την έννοια. Είναι αυτά τα μέλια του πρώτου καιρού. Χρόνο στο να βλέπουμε σειρές, να βγαίνουμε, να μου κρατάει τα λόγια (του θεάτρου ντε) έτσι για να παίξουμε, να μένουμε στο σπίτι, να έχουμε γέλια, πρωινά στο κρεβάτι, να έχουμε σιωπές, χρόνο για πειράγματα, χρόνο να μαγειρεύουμε. Ειδικά το τελευταίο. Μου έκανε που λες λινγκουινι με κοκκινη πεστο γαρίδες ρόκα και παρμεζάνα. Οργασμός.

Μιλάμε στο τηλέφωνο. Έχω εκπλαγεί από μένα. Μια μελιά, μια γλύκα ένα πράγμα. Έχω και αυτή την κυνικότητα, που μου φέρνει αναγούλα με αυτά. Άσε με.

Πολύ καλά περνάω να ξέρεις.

Κουλουμάχατα

Ξυπνάς το πρωί. Λάθος

Σε ξυπνάει το ξυπνητήρι το πρωί, που ξέχασες να απορυθμίσεις λόγω αργίας. Ξανακοιμάσαι

Σε ξαναξυπνάει η κολλητή στις 1130 για να κανονίσετε την μεσημεριανή σας κραιπάλη. Σηκώνεσαι. Φτιάχνεις καφέ, πίνεις δυο γουλιές και πας να αγοράσεις λαγάνα. Βγαίνεις έξω και βλέπεις ότι ψιλοχιονίζει. Τέλεια λες. Το χιόνι φέρνει ευτυχία. Μπαίνεις στον φούρνο, το πάτωμα γλιστράει λίγο απ'τα σουσάμια. Αγοράζεις δύο. Έτσι για το καλό. Σπίτι γρήγορα με μαργαρίνη και φέτα. Κάθεσαι λίγο στο πισι, 5-6 τηλέφωνα για να συγκεντρωθεί η παρέα και ετοιμάζεσαι να πας σε μία ταβέρνα να κάνεις κούλουμα. Πας να πάρεις το λεωφορείο και το χιόνι έχει πυκνώσει λίγο. Ακόμα πιο χαρά.

Σιγά σιγά ένας ένας μαζεύεται στο τραπέζι, γέλια, πιοτά, φαγητά, πιοτά. Τα μισά στο τραπέζι να θυμίζουν σαρακοστή, να τιμήσουμε και το έθιμο, και τα άλλα μισά για να χορτάσουμε. Η παρέα έχει κάτι. Όταν έρχεται φαι κανένας δεν μιλάει. Μόνο τρώμε. Μιλάμε όταν πίνουμε. Σήμερα είπαμε πολλά, όποτε ήπιαμε και πολλά. Έχω κι αυτό που όταν πίνω πολύ γελάω, και όταν γελάω πολύ κοκκινίζω, και όταν κοκκινίζω πολύ πετάγεται μία φλέβα στο μέτωπο και συχνά μοιάζει με πρόθυρα εγκεφαλικού, και μετά γελάω από ντροπή και η φλέβα δεν λέει να καλμάρει. Καμιά μέρα θα σπάσει και θα γίνει το τραπέζι απόσπασμα από κακογυρισμένης ταινίας σπλάτερ.

Φεύγεις από την ταβέρνα και το χιόνι έχει πυκνώσει πολύ στο κέντρο. Φαντάσου στο σπίτι σου εκει πάνω.

Γυρνάς πίσω με τον κολλητό σου να δείτε την αγαπημένη σας σειρά, καθώς σήμερα θέλετε να τελειώσετε τον κύκλο. Το λεωφορείο σας αφήνει μία στάση πιο κάτω γιατί δεν μπορεί να ανέβει τόσο ψηλά. Προχωράς ψιλοχιονισμένα όμορφα. Πόσο πιο χαρά. Να σε φωνάζουν, να μην ακούς, γιατί φοράς κουκούλα, να φωνάζεις σαν γέρος ε?ε?τι?ε?

Βλέπεις ένα χιονισμένο αμάξι και θέλεις να κάνεις κάτι cute για να το στείλεις σε mail μετά, ίσα ίσα για να δείξεις ότι του λείπεις, και ότι λυπάσαι που δεν ήταν σήμερα μαζί σου, αλλά δεν πειράζει, καθώς θα έχετε κι άλλα που θα ήσαστε μαζί.


Μετά, καθώς πρέπει να ζεις και την στιγμή, καθαρίζεις το αμάξι από το περιττό χιόνι και το πετάς στον κολλητό σου.

Βλέπεις σειρά με τον κολλητό σου, μετά παίρνεις τηλέφωνο να πεις δυο γλυκόλογα, και πέφτεις να κοιμηθείς.

Καλή Σαρακοστή σε όλους

Μια λεμονιά καλέ...

Σήμερα που λες είχα σεμινάριο, για την φορολογία τους νέους νόμους, τις αποδείξεις και κτλ. Ένας από τους λόγους που την αγαπώ αυτή την δουλειά είναι γιατί την βλέπω σαν παιχνίδι. Σκέψου αυτό είμαστε 3 παίχτες, εγώ, εσύ (ο φορολογούμενος) και το κράτος. Τους κανόνες τους βάζει το κράτος, το πιόνι είσαι εσύ και έρχομαι εγώ όπου παίρνω όλους αυτούς τους κανόνες και προσπαθώ αξιοποιώντας τους (και αν θες να ξέρεις δεν τους διαστρεβλώνω ούτε τους παραβλέπω αλλά τους αξιοποιώ) να χαράξω το δικό σου μονοπάτι για να φτάσεις στο τέρμα και να φωνάξεις όσο πιο ανώδυνα γίνεται φτου και βγαίνω. Η μπίνγκο. Ότι θες.

-Οκ φλυαρία συνεχίζω-

Μάθαμε τους καινούριους κανόνες του παιχνιδιού λοιπόν, βαρέθηκα και σε κάποια φάση το ομολογώ, τα οποία μαντάτα από την μια ήταν για τους περισσότερους χάλια, γιατί αυξάνονται οι απαιτήσεις από κάποιον λογιστή. Εγώ από την άλλη χάρηκα γιατί όσο περισσότερες απαιτήσεις έχουν από μένα τόσο πιο απαραίτητος γίνομαι, οπότε θα έχω δουλειά. Βέβαια θα σου πάθω κανα έμφραγμα στο τέλος αλλα θα έχω δουλειά. Έχω να σε πω επίσης, ότι χαίρομαι με τις αλλαγές που ακούω. Οκ δεν χάρηκα με την αύξηση του ΦΠΑ, αλλά σε αντίθεση με τους παλιούς του κλάδου, χαίρομαι γιατί βλέπω προσπάθειες τύπου να γίνει πιο ελεγξιμη η όλη κατάσταση. Γενικότερα θεωρώ, σύμφωνα με τη (μικρή) πορεία μου, ότι η φοροδιαφυγή είναι σημαντικό πρόβλημα. Δεν χρήζει βαλκανικής αντιμετώπισης (έλα μωρέ αφού το κάνει ο γείτονας θα το κάνω και γω), και θεωρώ ότι αυτός που φοροδιαφεύγει κλέβει και από μένα. Όχι δεν είμαι ΠΑΣΟΚΟΣ. Βλέπω πάντως μία προσπάθεια. Προς το παρόν αυτή η προσπάθεια μου δίνει παραπάνω δουλειά. Ελπίζω να αποδόσει καρπούς για να μπορέσει σιγά σιγά να μπει (φορολογικά τουλάχιστον) στον ίσιο δρόμο η χώρα ετούτη.

-Σταμάτα καλέ μπες το θέμα-

Η δεύτερη χαρά ήρθε στο διάλειμμα του σεμιναρίου. Αφού έκανα ένα τσιγάρο έξω πήγα να βρω το αφεντικό μου. Καθόταν εκεί και μιλούσε με έναν φίλο του που δεν τον συμπαθώ. Πάω να κάτσω μαζί τους σκεφτόμενος ότι θα βαρεθώ. Το αφεντικό μου είναι ένας άνθρωπος χριστιανός ως το κόκαλο τύπου. Ο φίλος του είναι ένας κάφρος και μισός. Στα πέντε λεπτά που κάθησα μαζί τους συζήτησαν και για την ομοφυλοφιλία. Εδώ είμαστε λέω, το έβγαλα το ποστ. Σύμφωνα με το αφεντικό μου (δεν έχω βρει καμιά πηγή) έχει έρθει λέει κοινοτική οδηγία όπου θα πρέπει να διαγραφεί ο όρος μητέρα και πατέρας από όλους τους νόμους, καθώς σε κάποιες χώρες επιτρέπεται η υιοθεσία από ζευγάρια του ίδιου φύλου. Επειδή οι νόμοι όταν αναφέρουν την λέξη μητέρα η πατέρα, θα δημιουργήσουν κενά σε αυτές τις περιπτώσεις, θα πρέπει να αλλαχτεί ως γονεική μονάδα 1 και γονεική μονάδα 2, το οποίο μου κάνει λίγο κάπως αλλά οκ. Απάντησε ο κάφρος ότι καταλαβαίνει τους λόγους και δεν έχει κάποιο θέμα με τον γάμο των ζευγαριών του ίδιου φύλου, αλλά δεν συμφωνεί με την υιοθέτηση ενός παιδιού από αυτά, καθώς λέει το παιδί πρέπει να δέχεται αγάπη και από μητέρα και από πατέρα.

-Και εκεί έκανα φριζ. -

Αυτό ήταν λέω. Ούτε ένα πούστης? Ούτε μια λουλού?

Άλλος αν ήταν στη θέση μου θα έριχνε αντεπιχειρήματα στον κάφρο. Και εγώ ήθελα να το κάνω. Δεν το έκανα όμως. Γιατί...

Οκ δεν ξέρω τι επαφές και τι συζητήσεις έχουν κάνει γενικότερα στο κύκλο τους και οι δύο. Ξέρω ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι,ο ένας "του Θεού" και άλλος "του μπουζουκιού", πριν 5 χρόνια τους είχα άκουσει να γελάνε σαν ηλίθια με ένα ρατσιστικό σχόλιο που είχε κάνει ο Ψωμιάδης. Τα γνωστά για το ποιος θα φοράει το νυφικό. Αυτοί οι δύο άνθρωποι λοιπόν μετά από 5 χρόνια, έχοντας τις δικιές τους εμπειρίες, ακούσματα, διαλόγους κτλ τα οποία φαντάζομαι ότι είναι και εκτός χώρου, έστω και για δύο λεπτά κάθισαν και συζήτησαν αυτό το θέμα σοβαρά. Χωρίς υπαινιγμούς και χαζογελάκια. Δεν ξέρω αν άρχισε αυτή η συζήτηση επειδή ήμουν εγώ μπροστά (καθώς νομίζω ότι τα αφεντικά μου έχουν καταλάβει για μένα).

Δεν λέω ότι δεν θα το ξανακάνουν, ούτε ότι θα χυθούν στο δρόμο να φωνάξουν για τα δικαιώματα μου. Λέω μόνο ότι οι καιροί, σιγά μεν, αλλάζουν.

Μόνο Παναντόλ

Που λες η Τσικνοπέμπτη είναι η αγαπημένη μου γιορτή. Και τα Χριστούγεννα είναι κιτς αλλά μου φέρνουν και λίγο μελαγχολία. Και το Πάσχα τρως αλλά υπάρχει και η καταναγκαστική οικογενειακή συγκέντρωση. Στην δουλειά με έχουν μάθει πια, κάθε Τσικνοπαρασκευή εγώ έχω άδεια. Και να μην είχα δηλαδή θα δήλωνα άρρωστος (έχει συμβεί δις).

Τσικνοπέμπτη όλη η πόλη μεθυσμένη, να τριγυρνά μασκαρεμένη, λίγο πιο ελεύθερη από ταμπού, να μιλάνε όλοι με όλους και να κάνουν χαζά. Έτσι και εμείς, μία παράδοση που την ξεκινήσαμε από δευτέρα λυκείου και την κρατάμε μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο μασκαρευόμαστε πάμε σε μια ταβέρνα την μετατρέπουμε σε κλαμπ, και άμα έχουμε όρεξη συνεχίζουμε.

Στον ενεργητικό της Τσικνοπέμπτης έχω :Γουρούνα πριγκίπισσα, νεκρός, νταβατζής, συμπεθέρα, ακρίδα, ξωτικό, τσιρλίντερ. Α και κινέζα πουτάνα που ντύθηκε ουράνιο τόξο. Έχει κάτι από θέατρο αυτό, ίσως για αυτό το αγαπάω τόσο. Ξέρεις τα καλύτερα μασκαρέματα δεν είναι αυτά που νοικιάζεις στολή. Ποτέ μου δεν νοίκιασα κάτι. Αγοράζεις ένα δύο αξεσουάρ και το στολίζεις με άλλα πράγματα, καθημερινά, όχι απαραίτητα δικά σου.

Πήγαμε Τρίτη για ψώνια και βρήκα μία μάσκα πίθηκου. Καταλαβαίνεις κάτι μου έκανε (βλέπε άβαταρ). Καφέ-κίτρινα ρούχα, μια ζώνη για ουρά, ένα κουκλάκι μπανάνα και πήγα στον φου να ντυθούμε παρέα. Με κορόιδευε. Ντύθηκα λέει κίτρινη ανάποδη μπλούζα. Έβαψα μαύρα μάτια, μπαμπάκι στα αυτιά και ένα Χ στο στόμα. Έγινα ο δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν μιλάω. Βέβαια όταν δεν φορούσα την μάσκα ντυμένος στα κίτρινα και με το Χ έλεγα ότι ντύθηκα ραδιενέργεια.

Ταβέρνα ποτό ποτό ποτό και φαί. Φέτος ήταν λίγο πιο ξενέρωτα εκεί αλλά το σώσαμε μετά. Χορός και μεθύσι παντού, να ήταν από μια μεριά ο Διόνυσος θα δάκρυζε από χαρά. Μετά 8μπολ που είχε ντισκοπάρτυ. Χορός χορός παντού.

Αυτό έχει η Τσικνοπέμπτη. Ντύνεσαι, δεν σε αναγνωρίζουν, μεθάς και απελευθερώνεσαι. Από ότι έχω ακούσει, μέσα στα έθιμα της χώρας αυτής, στην Καστοριά έχουν τα ραγκουτζάρια (νομίζω). Δεν είναι τυχαίο που μετά από κανα μήνα παρατηρείται το μεγαλύτερο ποσοστό εκτρώσεων εκεί. Πιες βρε μαλάκα, πιες και πήδα αλλά φόρα το γαμήδι το σκουφάκι.

Το χειρότερο της επομένης είναι ο συνδυασμός που έχεις πονοκέφαλο και θες επειγόντως παυσίπονο αλλά δεν μπορείς να πάρεις γιατί ανακατεύεσαι. Άσε με...

Παλιά έβλεπα ένα με γορίλα σε ένα ασανσέρ.

Εδώ και πολλά χρόνια βλέπω έναν εφιάλτη. Όχι κάθε μέρα αλλά μια δυο φορές τον χρόνο σίγουρα.

Είμαι λέει σε ένα κτίριο. Μεγάλου μεγέθους τύπου Βουλή. Μπορεί Δημαρχείο αλλά μπορεί και τράπεζα. Πάντως έχει και θησαυροφυλάκιο, αλλά δεν έχει λεφτά μέσα σε αυτό. Και έχει πολλά δωμάτια. Πάρα πολλά. Το κτίριο αυτό πλημμυρίζει υπερφυσικά. Σε όλα τα προηγούμενα επεισόδια είτε έφευγα σαν κύριος από την εξώπορτα πριν πιάσει η τρικυμία, η ενώ πλημμύριζε πάντα έφευγα από κάπου και σωζόμουν, σκεπές παράθυρα υπόγεια κτλ.

Σήμερα δεν πρόλαβα. Έψαχνα από εδώ, έψαχνα από εκεί τίποτα. Στο τέλος κατέληξα σε ένα πολύ ψηλό και στενό καταρράκτη του κτιρίου. Για να βγω στην έξοδο έπρεπε να περάσω από εκείνον τον καταρράκτη. Ψηλός όσο 50 μέτρα και στενός όσο φάρδος μπορούν να δημιουργήσουν 10 βρύσες μαζί. Καθόμουν στην άκρη του και σκεφτόμουν αν πέσω στο καταρράκτη θα πεθάνω γιατί δεν έχει πολύ νερό για να με προστατεύσει. Αν πάω στη υπερφυσική πλημμύρα που γέμιζε όλο το κτίριο και ξεχυνόταν με ορμή (αλλά δεν είχε φτάσει ακόμα στον καταρράκτη) θα με πετούσε με ορμή κάτω και θα πεθάνω. Στο τέλος με παρέσυρε και πριν πεθάνω ξύπνησα.

Σ' όλη μου τη ζωή όταν γνώριζα κάποιον έμαθα να παίζω προγραμματισμένα. Δεν άφηνα τα πράγματα να πάρουν μία φυσική ροή και χάραζα εγώ τη πορεία αυτή. Τα σκάτωνα. Ναι με λες και κοντρολ φρικ.

Πρόσφατα γνώρισα κάποιον που με έχει βάλει σε μια διαδικασία να παίξω με τους δικούς του όρους. Τους φυσικούς. Ελπίζω να μην τσακιστώ.