Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Don't get the blues...

Έχω γνωρίσει κόσμο που δεν έχει φίλους με τον όρο που λέω εγώ κάποιον φίλο. Για κάποιο λόγο δεν θέλει - ξέρει να τον κάνει οικογένεια. Τους λυπάμαι λίγο.

Είναι κάποιες μέρες που έχεις τις μαύρες σου... Κάποια κενά Σάββατα που κάθεσαι όλη μέρα σπίτι και γίνεσαι λίγο μελαγχολικός, γιατί τα πράγματα δεν είναι όπως θα ήθελες να είναι. Γιατί τα παντζούρια είναι κλειστά ενώ εσύ θέλεις να μπει φως μέσα. Η γιατί πιέζεσαι να συμμαζέψεις, ενώ αν δεν είχες πρηχτεί θα το έκανες άλλη ώρα. Η γιατί κάποιος χωρίς λόγο θα σου μιλήσει άσχημα.

Κάποιες μέρες στη δουλειά που θα δουλέψεις υπερωρίες και θα είσαι κουρασμένος και ιδρωμένος, και θα συναντήσεις έναν πρώην, τον οποίο πρόσφατα κατάφερες να ξεχάσεις και ήρθε σαν μαλάκας να σου τα θυμίσει όλα, πηγαίνεις μετά σπίτι και κατεβάζεις μπουκάλια.

Κάποιες μέρες που πιέζεσαι από την δουλειά σου και αποφασίζεις να παραιτηθείς. Ταυτόχρονα έχεις και εξεταστική, όρεξη για διάβασμα μηδέν, και πηγαίνεις να γράψεις με σύμμαχο 50 σκονάκια άυπνος και έχεις ψιλοφρικάρει γιατί το μάθημα το δίνεις για 8η φορά και είσαι ήδη στον 6ο χρόνο.

Κάποιες φορές που μπλέκεσαι σε φάση μακρόχρονου χωρισμού, και κάποιες άλλες που κάνεις μία επιλογή για την οποία από την μια δεν είσαι σίγουρος και από την άλλη σε φέρνει αντιμέτωπο με τις συνέπειες. Οι καλύτερες είναι που η ζωή στα έχει φέρει σκατά και εσύ προχωράς πάνω σε αυτά.

Εκεί έρχονται οι φίλοι σου. Θα σε πάρουν τηλέφωνο και να σε καλέσουν σπίτι τους για ταινία επειδή έμεινες ταπί και σου γεμίζουν ευχάριστα τη μέρα. Θα σε κάνουν πατ-πατ έστω και τηλεφωνικά στις 3 το πρωί. Θα σε πάρουν τηλέφωνο να σου πουν καλή επιτυχία. Θα σε ακούσουν να κλαις στο δωμάτιο σου και θα σου φτιάξουν χυμό με ομπρελίτσες. Θα σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες και θα σε συντροφεύουν στην πορεία σου. Εξάλλου όλα για καλό...

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Όταν μεγαλώσω θα γίνω...

Σήμερα πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον Πέτρο για να του πω να πάμε για καφέ. Το σήκωσε η γυναίκα του και μου είπε ότι κοιμάται. Ήθελε λέει να ξεκουραστεί γιατί το βράδυ θα πήγαιναν μαζί για βραδινό μπάνιο.

Τον είχα γνωρίσει σε μία από τις πρώτες μου δουλειές και μου είχε κάνει πολύ εντύπωση το πόσο καλά με δέχτηκε στη δουλειά και το πόσο ευχάριστα περνούσε η ώρα μαζί του. Κάθε φορά που έμπαινε μία ωραία κοπέλα στο γραφείο που την θεωρούσε καλή για μένα (δεν ήξερε) αυτός μου έβγαζε την φορολογική της δήλωση και τα Ε9 της για να μου δείξει την προίκα της. Ήταν ο κύριος λόγος που υπήρχε ευχάριστο κλίμα στη δουλειά, καθώς μεταξύ άλλων ήταν και ο ισορροπιστής των πάντων. Έχει ένα απίστευτο χάρισμα που όταν σου μιλάει σου μεταδίδει τόση ηρεμία που ξεχνάς τα πάντα.

Ο Πέτρος που λες είναι μεγάλο party animal και έχει απίστευτο χιούμορ. Δεν υπάρχει περίπτωση να βαρεθείς μαζί του. Όλη την ώρα έξω τον πετυχαίνω καφέδες, ποτά, σινεμά, φαγητά, βόλτες στην παραλία. Μια φορά τον χρόνο παίρνει την καλή του και πάνε διακοπές. Ταϊλάνδη, Μπαλί, Νέα Υόρκη, Καλιφόρνια, Αίγυπτος, Ίμπιζα, Λονδίνο, Παρίσι, Μαλδίβες, Παρίσι, Ρώμη και πόσα ακόμα που δεν θυμάμαι.

Ο Πέτρος που λες είναι κάτι παραπάνω από 65 χρονών. Όχι δεν είναι ζάμπλουτος απλά παίρνει όσα χρειάζεται. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος αυτής της ηλικίας που θα πήγαινα ευχάριστα διακοπές μαζί του. Είναι από αυτούς τους ανθρώπους που θα φτιάξουν μόνοι την χριστουγεννιάτικη κάρτα τους και θα σου την φέρουν αυτοπροσώπως. Ή που θα σε πάρουν τηλέφωνο να σου ευχηθούν για τα γενέθλια σου ακόμα και αν εκείνη τη στιγμή είναι πάνω σε μια καμήλα στη Σαχάρα.

Κατάλαβες μαλάκα παρτάκι... Ο άνθρωπος αυτός είναι πάνω από 65 και έχει μάθει και ρουφάει την ζωή από το μεδούλι, να είναι ευχαριστημένος με αυτά που έχει και προσπαθεί να βγάλει ότι καλύτερο από τα πάντα. Κι εσύ κάθεσαι και γκρινιάζεις που σε 3 χρόνια κλείνεις τα 30.

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

και σε λέω ρε... 27

Που λες πριν από 27 χρόνια και 9 μήνες ήμουν το πιο κουλ, το πιο γαμάτο, ευέλικτο, γρήγορο και με καλύτερο ντύσιμο σπερματοζωάριο ανάμεσα σε πολλά άλλα.

Το 27 σαν νούμερο μου αρέσει. Βέβαια να μου πεις σου άρεσε και το 26 μαλάκα... Δεν έχει σημασία έτσι κι αλλιώς. Η μέρα αυτή είναι πολύ γαμάτη γιατί είναι γεμάτη κλισέ, και πόσο τα αγαπώ τα κλισέ δεν φαντάζεσαι. Οτι επιθυμείς, να τα εκατοστίσεις, υγεία, χαρά, αγάπη, του χρόνου διπλός και εγώ απαντάω και σε σένα και σε σένα.

Απόψε που έχω γενέθλια και θα κάνω ταράτσα πάρτυ κάτω από την πανσέληνο στους ιχθύες (έχω και σελήνη στον ιχθύ αν θες να ξέρεις), παρέα με φίλους παλιούς και καινούριους. Όχι φαντάσου το λίγο. Να είσαι σε ταράτσα με θέα τα κάστρα της Θεσσαλονίκης και από πάνω πανσέληνος.

Εσύ να μου ευχηθείς:

1 να μην χάσω ποτέ τα μαλλιά μου
2 να κάνω περισσότερο σεξ
3 κάποια μέρα να γίνω ο οικονομικός διευθυντής της coca cola
4 τα 28 μου να τα γιορτάσω Αθήνα ή Μαδρίτη ή Λονδίνο (και Μπουένος Αιρες δεν με χαλάει)
5 του χρόνου να πάω Σαμοθράκη με γκόμενο.
..........
και σε σένα και σε σένα....
αυτό για το ευχαριστώ...



ΥΓ. Με έχουν πιάσει οι αγάπες μου σήμερα.

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Friends vs Relationship

Ας πούμε ότι υφίσταται μία κατάσταση, όπου υπάρχει μία παρέα (θα σε πω Α) και ένα μέλος της παρέας (θα σε πω Β) κάνει μία σχέση (θα σε πω Γ), και η Α δεν ταιριάζει με την Γ. Βασικά όχι απλά δεν ταιριάζει, σε βλέπει και αλλάζει δρόμο. Όπως καταλαβαίνεις είναι μία κατάσταση η οποία γεννά κάποια προβλήματα. Να η συνταγή για την κατάλληλη διαχείριση.

Αν είσαι στην Α μεριά : Βασικά πρέπει να κάνεις υπομονή. Όταν ένας φίλος/φίλη κάνει μία σχέση, έχει κάνει μία επιλογή την οποία εσύ πρέπει να την στηρίξεις. Το σημαντικότερο δε είναι να προσπαθήσεις να μείνεις αντικειμενικός. Δηλαδή αν ακούσεις ποτέ ότι υπάρχει πρόβλημα στη σχέση και σου ζητάτε η άποψη, γνώμη, συμβουλή θα πρέπει να την δώσεις ανεξάρτητα από την δική σου άποψη για το άτομο αυτό. Τις φορές που θα τύχει να συναντιέστε δεν θα πρέπει να κάνεις το οτιδήποτε το οποίο θα φέρει τον Β σε δύσκολη θέση, γιατί στην τελική είναι άτομο που αγαπάς.

Αν είσαι στη Β μεριά : Είσαι ο άνθρωπος που βρίσκεται στην πιο δύσκολη θέση, στην θέση που θα χρειαστεί να φέρεις τα πράγματα σε μία ισορροπία και να φερθείς διπλωματικά. Πρώτα θα πρέπει να διαχωρίσεις τα πράγματα, άλλο η παρέα σου και άλλο τα γκομενικά σου. Δεν θα πρέπει να πιέζεις τις καταστάσεις περισσότερο γιατί στο τέλος θα σκάσουν και θα σου γεννηθούν προβλήματα είτε στη μια πλευρά είτε στην άλλη. Στην τελική και τις δύο μεριές τις αγαπάς και δεν θα πρέπει να τις φέρνεις σε δύσκολη θέση. Πρέπει να καταλάβεις ότι μπορείς να έχεις και τα δύο, αλλά το καθένα ξεχωριστά. Δεν χρειάζεται να πάτε όλοι μαζί διακοπές, δεν χρειάζεται να βγαίνετε όλοι μαζί για καφέ συνέχεια, και κοινώς όσο το λιγότερο βλέπονται οι δύο μεριές τόσο το καλύτερο για σένα.

Αν είσαι στην Γ μεριά : Μανάρι μου σιριουσλι... Γκετ δε μινινγκ!!! Δεν ταιριάζουν όλοι οι άνθρωποι με όλους πως να το κάνουμε. Υπάρχουν τόσες αντίθετες μεριές, Άρης-Παοκ, Πανόραμα-Εύοσμος, Βανδή-Βίσση, έτυχε να είστε αλλού. Δεν τρέχει και κάτι να δεις τους φίλους της σχέσης σου μια φορά στο τόσο έτσι για τα τυπικά. ούτε και να αφήσεις την σχέση να βγαίνει μόνη της με την παρέα της χωρίς το καταπιεστικό να έρθω και εγώ; Καλά εσύ φίλους δεν έχεις; Δεν θέλεις να τους βλέπεις χωρίς την σχέση σου να πείτε και καμιά καφρίλα άνετα; Και το κυριότερο για να μην γίνεις εσύ τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα, ποτέ μα ποτέ όταν έχεις κάποιο πρόβλημα με την σχέση σου δεν πας να θάψεις την σχέση σου σε άλλα μέλη της παρέας της. Τότε τι να σου πω είσαι ντιπ ντογάνι.

Γενικότερη άποψη. Προσωπικά βρίσκω πολύ πιο υγιές να διαχωρίζεις τα πράγματα. Δεν σου λέω να γίνεις αντικοινωνικός, αλίμονο, ίσα ίσα που είναι αρκετά ενδιφέρον να γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους και να ανταλλάσεις απόψεις και τα κτλ. Αλλά όπως και να 'χει και οι φίλοι θέλουν να βλέπουν τους φίλους κάποιες φορές ιν πραιβετ, και η σχέση θέλει να βλέπει την σχέση ιν πραιβετ.

Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

Η Καρπουζοχαρά.



Ένα παιδί από την Κω έμαθε στην παρέα την Καρπουζοχαρά. Δες κι εσύ για να μαθαίνεις.

Παίρνεις καρπούζι, ρούμι, χυμούς, πάγο, μαχαίρι, κουτάλι, καλαμάκια και σουρωτήρι.

Από το καρπούζι κόβεις το 1/4.



Σε αυτό που έμεινε αρχίζεις και το σκάβεις μέχρι να φτάσεις στον πάτο (μην αφήσεις ούτε κουκούτσι)



Καλό θα ήταν να κάνεις και αυτό το σχήμα (βολεύει και στα καλαμάκια)



Βάζεις πάγο.



Βάζεις ρούμι.



Βάζεις χυμό.



Στο τέλος σουρώνεις και το καρπούζι ώστε να πέσει μέσα ο χυμός του.



Βάζεις και τα καλαμάκια κι έτοιμο!



Μετά ξεκινάς να πίνεις και γίνεσαι γκολ. Ιδίως άμα το καρπούζι είναι 10κιλο και πίνουν μόνο 4 άτομα



ΥΓ. Οι διακοπές τελείωσαν οργώνοντας το δεύτερο πόδι με μιά σκηνή και ένα αμάξι. Όρμος Παναγίας, Βουρβουρού, Καλαμίτσι, Κριαρίτσι (πήγα και στο Goa ακούς boy ?). Τέλειος ο Δεκαπενταύγουστος. Χρόνια πολλά σε όλους σας

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Γιατί γύρισα;

Που λες στην αρχή πήγαμε με την Μπουγάτσα μου (φίλος από τα παλιά, αδερφός, αδυναμία μου, στρειτ αλλά τι να κάνεις.) στο Πλατανίτσι. Απαίσιο το camping άσε άσε που να στα λέω... Γενικότερα δεν είμαι τιτίζης εγώ, δηλαδή και να μείνω μια - δυο μέρες με το αλάτι δεν με πειράζει. Εκεί αν παραβλέψω την μπόχαλη στις τουαλέτες, με χάλασε το ότι υπήρχε ουρά αναμονής για τις ξαπλώστρες εκτός κι αν ήθελες να πας πιο δίπλα που πληρώνεις 6 ευρώ την ξαπλώστρα. Σιριουσλι? Σε camping? Παρόλα αυτά μου άρεσε, καθώς πέρασα με την Μπουγάτσα μου χρόνο, του έλυσα και κάτι αδελφοαπορίες που είχε, του την έσπασα γιατί ήθελε βραδινό μπάνιο και εγώ κρύωνα και καθόμασταν το βράδυ και πίναμε ενώ βλέπαμε τον ουρανό.

Γύρισα, το σπίτι έρημο με ένα παστίτσιο στο ψυγείο και η μάνα κλασσικά Θάσο.

Και πάμε τώρα στη μαγεία. Ξεκινάμε Πέμπτη για Σαμοθράκη. 3 ώρες ταξίδι από Θεσσαλονίκη με αμάξι μέχρι Αλεξανδρούπολη και 2 ώρες μετά το καράβι για Σαμοθράκη. Το ταξίδι υπέροχο είδαμε και την ανατολή στο δρόμο, μόνοι μας ήμασταν, παραλίγο να ψωνιστεί και η Ξαδέρφη με έναν φορτηγατζή. Στο πλοίο έμεινα για λίγο μόνος και πήγα στον τελευταίο όροφο όπου καθόμουν και κοιτούσα την θάλασσα και άκουγα Florence. Ήρθαν κάτι παιδιά δίπλα μου που έπαιζαν κάτι τύμπανα, ήρθαν μετά οι άλλες να με βρουν κι αρχίσαμε να μπαίνουμε σιγά σιγά στο μουντ του νησιού.

Τις δύο πρώτες μέρες κάναμε βόλτες στο νησί και τρώγαμε. Όμως τρώγαμε. Πολύ ωραίο φαγητό στη Σαμοθράκη. Κατσίκια, ψάρια, γλυκά του κουταλιού, σαλάτες, γιαούρτια με μέλι και καρύδια. Όνειρο σε λέω όνειρο. Την τρίτη μέρα πήγαμε στις βάθρες για τις οποίες το νησί είναι φημισμένο. Επειδή και εγώ δεν ήξερα, βάθρα είναι η μια λιμνούλα που σχηματίζει το ποτάμι όπου μπορείς και να κάνεις μπάνιο. Αποφασίσαμε πρώτα να πάμε στη γριά βάθρα όπου ακούσαμε ότι είναι και πιο εύκολη η διαδρομή. Εμείς φυσικά πήγαμε από λάθος μονοπάτι και κάναμε τον κύκλο αλλά μας βγήκε σε καλό. Ανεβήκαμε τους κατσικόδρομους ψάχναμε το νερό και νερό δεν βλέπαμε

και σε λέω καταλήγουμε σε ένα μέρος που βλέπουμε κάποιους να κάνουν ελεύθερο camping. Να κοιμούντε γυμνοί μέσα στη φύση δίπλα από έναν μικρό καταρράκτη που έπεφτε σε μια μικρή λίμνη. Κοιτάω λίγο δεξιά και βλέπω ένα παιδί, σαν να βγήκε από την γαλάζια λίμνη. Καστανόξανθο, μαυρισμένο, γαλανομάτικο, γυμνό να έχει μόλις ξυπνήσει και αφού έκανε μία βουτιά στη λίμνη άρχισε να σκαρφαλώνει για να πάει πίσω στο “σπίτι” του. Επειδή δεν ήθελα να τους ξυπνήσω - ενοχλήσω έκανα την εξερεύνηση μου και βρήκα άλλη μία λιμνούλα πιο κάτω. Καθίσαμε εκεί, γυμνοί κι εμείς με την σειρά μας να νιώθουμε ελεύθεροι και να απολαμβάνουμε την ομορφιά των δέντρων και του ποταμού. Αργότερα αποφασίσαμε να ανεβούμε πολύ πιο πάνω, οπού συναντήσαμε κάτι παιδιά που ξύπνησαν και φτιάχναν ψωμί. Τύλιξαν ζυμάρι σε ένα κλαδί και ανάψανε φωτιά για να το ψήσουν. Να τους βλέπεις να πηδάνε σαν τα κατσίκια και να πλένονται στους καταρράκτες.

Αυτό το νησί είχε τόση ομορφιά που πονάω τώρα όταν το σκέφτομαι.

Φύγαμε από το κανονικό μονοπάτι (το οποίο μας φάνηκε πιο δύσκολο από το "λάθος" που είχαμε πάρει) και με το Τζοάκι στις πλάτες μου (πολύ λολ) αργότερα πήγαμε στη βάθρα του φονιά όπου φτάσαμε μέχρι την δεύτερη. Την τρίτη δεν την πιάσαμε γιατί (κλασικά) χαθήκαμε. Και εκεί ήταν όμορφα καθώς οι βάθρες ήταν πιο μεγάλες αλλά είχε πολύ κόσμο και μου την έσπασε λίγο μετά από εκείνο το πρωινό, οπότε εγώ και η ξαδέρφη πήγαμε πολύ πιο κάτω όπου και πάλι βρήκαμε μια λιμνούλα και έκανα μπάνιο ελεύθερος ξανά. Να αυτή είναι η δεύτερη βάθρα του φονιά.

Τώρα αν αγαπάς το πάτωμα, τα κλειδιά, την ντουλάπα, την θάλασσα και δεν αγαπάς το camping, το κρύο νερό του ποταμού, την αναρρίχηση (πρόσεχε όχι ορειβασία, έχει σκαρφάλωμα εκεί και σε κάποια σημεία είναι και επικίνδυνο) να μην πας. Εκτός αν θέλεις να πας για το φαΐ και τις πρώτες βάθρες τις ξενέρωτες έτσι για την εμπειρία. Αλλά το νησί σου προσφέρει τόση ενέργεια που κρίμα θα είναι να μην την λάβεις.

Κάτι που με στεναχώρησε όταν πήγαμε στο ιερό των μεγάλων θεών γυρνάει το Τζοάκι και μου λέει να εδώ ήταν η Νίκη της Σαμοθράκης. Σιριουσλι μπρινγκ δεμ μπακ.

Στον γυρισμό οι άλλες ήθελαν να φάνε γκούντις και έφαγα μια ξενέρα, μετά από το σαμοθρακιανό φαγητό στα γκούντις. Σπάστικα που γύρισα δεν το συζητώ. Βρήκα το νησί μου τέλος.

Όσο για την μαγεία του νησιού την περιγράφει καλύτερα ο ezak

Σαμοθράκη σου δίνω ραντεβού του χρόνου, σου υπόσχομαι να γυρίσω και αυτή την φορά θα μείνω τουλάχιστον μια βδομάδα. Θα σε μάθω καλύτερα. Αλλά σε παρακαλώ θέλω να σου έρθω με γκόμενο, ξέρεις από αυτούς τους τριχωτούς και γεματούλιδες που μου αρέσουν, και όλους μου τους φίλους και αυτοί με γκόμενο. Να κάνουμε κι εμείς μια μέρα ελεύθερο camping στα ποτάμια σου. Τόση ενέργεια που μας δίνεις μη πάει χαμένη.