Τις τελευταίες μέρες στη δουλειά τρέχω σαν μαλάκας. Να δεις εκείνο, να κάνεις το άλλο και να προλάβεις αυτό. Δεν τα πρόλαβα όλα τελικά. Μάλωσα και το αφεντικό μου σήμερα. Γιατί αυτός φταίει που δεν τα πρόλαβα. Στο τέλος με είπε παραπονιάρη και με ρώτησε αν θέλω κάτι άλλο. Είπα ναι, να πληρωθώ.
Όχι δεν έτρεχα άσκοπα...Έπρεπε να τακτοποιήσω κάποια πράγματα πριν βγω σε άδεια. Τι λες; Πάλι άδεια; Γιατί δεν το αξίζω; Τώρα θα δεις.
Θα φύγω. Θα πάω να δω ένα σωρό φίλους, και πάνω απ' όλα την Ξαδέρφη. Θα σε πεθάνω στα με και στα σε. Θα σου ζητάω μπουγάτσα με κασέρι. Θα με βρεις να χαζεύω σαν καλό τουριστάκι, και να ψάχνω στο μετρό το κουμπί της στάσης (ναι έχει συμβεί).
Αθήνα σ' αγαπώ και μου έλειψες. Έρχομαι να παρτάρω με την πάρτι σου.
Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010
Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010
Με εκνευρίζει όταν έχει δίκιο
Ήμουν σήμερα στο γραφείο και βαριόμουν. Μπήκα λίγο στο τουίτερ και διάβασα αυτό. Θύμωσα τόσο πολύ. 1 που η αφεντικίνα μου είχε δίκιο τελικά και 2 που μία συμμετοχή στο μπιγκ μπραδε μου φαίνεται πιο αξιοπρεπής. Άρχισα που λες να σκέφτομαι την φορολογική περίοδο του 2012.
Σαν να το βλέπω μπροστά μου. Ένα πρωί να με παίρνουν τηλέφωνο και μου λένε να πάω από την εφορία για να τους εξηγήσω κάτι που δεν καταλαβαίνουν. Να πηγαίνω εκεί, ένα βροχερό πρωινό Τετάρτης, να συναντάω την Miss taxes 2011, με το κλασσικό στυλ, φούστα ως το γόνατο, πουκάμισο φαρδύ και κότσο, γιατί έτσι την έμαθαν στο χωριό που ζούσε πριν δώσει για ΑΣΕΠ για μια καλύτερη ζωή, η οποία εκπλήρωσε κάθε στόχο που είχε στη ζωή της, και το μόνο που θέλει από τα 30 της θα είναι να βγει σε σύνταξη
Partaki : Καλημέρα σας
Εφοριακός : Καλημέρα
P : Είμαι το παρτάκι και με ζητήσατε
Ε : Έχουμε πρόβλημα με την δήλωση σας.
P : Παρακαλώ
Ε : Δηλώσατε 8288 εισόδημα (592Χ14)
P : Ναι
Ε : Σύμφωνα με την κάρτα σας κύριε 995685235 τα έξοδα σας όμως αγγίζουν τα 8733.14
P : Ναι αυτό γιατί....
Ε : Μη με διακόπτεται
P : Μάλιστα...
Ε : Έχουμε μία διαφορά ύψους 445.14 . Μελετήσαμε αναλυτικά την κίνηση της κάρτας σας. Με τα είδη διατροφής δεν έχουμε κάποιο θέμα. Αλλά έχουμε απορίες σχετικά με τα είδη ένδυσης και την διασκέδασης σας.
P : Πείτε μου.
Ε : Από την διασκέδαση σας παρατηρήσαμε ότι πάτε συχνά Βαλαωρίτου.
P : Αχ ναι, την αγαπώ.
Ε : Και πάτε και σε δύο μαγαζιά πιο πολύ. Το Bar me και το Enola
P : Ναι μας αρέσει πολύ.
Ε : Πιο συγκεκριμένα εκεί ξοδέψατε 231 ευρώ παραπάνω από όσα θα έπρεπε.
P : Καλά θα τους τα ζητήσω πίσω.
Ε : Που τα βρήκατε αυτά τα λεφτά.
P : Δεν είναι δικά μου
Ε : Αλλά ποιανού
P : Της σχέσης μου.
Ε : Και γιατί χρησιμοποιήσατε τη δική σας κάρτα.
P : Γιατί η σχέση μου ξεχνάει συνέχεια την κάρτα στο σπίτι. Αφήστε και είναι Τοξότης.
Ε : Αυτό θα το συζητήσουμε αργότερα.
P : Μάλιστα.
Ε : Επίσης βλέπω πολλές αγορές από σεξ σοπ.
P : Ναι με την σχέση μου μας αρέσει να παίζουμε
Ε : Με ντιλντο, λιπαντικά και σπασουαρ;
P : Ναι χρυσή μου.
Ε : Τι είναι το ντιλντο;
P : Δονητής.
Ε : (κάνει τον σταυρό της)
P : Σιγά καλό μου, να σου δώσω ένα;
Ε : Και γιατί τόσα λιπαντικά?
P : Να η σχέση μου είναι λίγο ευαίσθητη σε εκείνη την περιοχή
Ε : Χρειάζομαι συνταγή γιατρού για να το δικαιολογήσω αυτό.
P : Μήπως να σας τον φέρω να τον δοκιμάσετε κιολας
Ε : Και τόσα σπασουάρ πια
P : Ναι, δεν ήταν για μένα, δωράκια για την σχέση μου
Ε : 52 σπασουάρ?
P : 1 για κάθε βδομάδα.
Ε : Γιατί τα λερώνατε?
P : Όχι τα σκίζαμε.
Ε : Τόσο πολύ σας αρέσουν?
P : Ναι η σχέση μου έχει πολύ ωραίο κώλο
Ε : Και ο δικός μου άντρας έχει αλλά δεν κάνω κι έτσι...
P : Είναι που δεν έχετε δει του δικού μου ακόμα.
Ε : Θα πρέπει να πληρώσετε τη διαφορά σαν φόρο.
P : Μα δεν έχω λεφτά.
Ε : Να πάρετε την κάρτα της σχέσης σας.
P : Αχ δεν γίνεται.
Ε : Γιατί?
P : Την έχω βάλει στον κώλο της δική σας.
Ε : Καλά δεν ντρέπεστε λίγο.
P : Εσείς δεν ντρέπεστε, μόνο που δεν με ρωτήσατε πως το κάνουμε ακόμα. Φεύγω
Ε : Που πάτε?
P : Κάπου που δεν υπάρχουν κάρτες...Στην Αργεντινή.. ναι εκεί θα πάω
Ε : Μα...
P : Μην αγχώνεστε θα σας στέλνω κάθε βδομάδα mail με φωτό, για να μαθαίνεται τι σπασουαρ χρησιμοποιούμε.
Πέρα από την πλάκα, είναι λίγο ανησυχητικό το θέμα δεν βρίσκεις;
Σαν να το βλέπω μπροστά μου. Ένα πρωί να με παίρνουν τηλέφωνο και μου λένε να πάω από την εφορία για να τους εξηγήσω κάτι που δεν καταλαβαίνουν. Να πηγαίνω εκεί, ένα βροχερό πρωινό Τετάρτης, να συναντάω την Miss taxes 2011, με το κλασσικό στυλ, φούστα ως το γόνατο, πουκάμισο φαρδύ και κότσο, γιατί έτσι την έμαθαν στο χωριό που ζούσε πριν δώσει για ΑΣΕΠ για μια καλύτερη ζωή, η οποία εκπλήρωσε κάθε στόχο που είχε στη ζωή της, και το μόνο που θέλει από τα 30 της θα είναι να βγει σε σύνταξη
Partaki : Καλημέρα σας
Εφοριακός : Καλημέρα
P : Είμαι το παρτάκι και με ζητήσατε
Ε : Έχουμε πρόβλημα με την δήλωση σας.
P : Παρακαλώ
Ε : Δηλώσατε 8288 εισόδημα (592Χ14)
P : Ναι
Ε : Σύμφωνα με την κάρτα σας κύριε 995685235 τα έξοδα σας όμως αγγίζουν τα 8733.14
P : Ναι αυτό γιατί....
Ε : Μη με διακόπτεται
P : Μάλιστα...
Ε : Έχουμε μία διαφορά ύψους 445.14 . Μελετήσαμε αναλυτικά την κίνηση της κάρτας σας. Με τα είδη διατροφής δεν έχουμε κάποιο θέμα. Αλλά έχουμε απορίες σχετικά με τα είδη ένδυσης και την διασκέδασης σας.
P : Πείτε μου.
Ε : Από την διασκέδαση σας παρατηρήσαμε ότι πάτε συχνά Βαλαωρίτου.
P : Αχ ναι, την αγαπώ.
Ε : Και πάτε και σε δύο μαγαζιά πιο πολύ. Το Bar me και το Enola
P : Ναι μας αρέσει πολύ.
Ε : Πιο συγκεκριμένα εκεί ξοδέψατε 231 ευρώ παραπάνω από όσα θα έπρεπε.
P : Καλά θα τους τα ζητήσω πίσω.
Ε : Που τα βρήκατε αυτά τα λεφτά.
P : Δεν είναι δικά μου
Ε : Αλλά ποιανού
P : Της σχέσης μου.
Ε : Και γιατί χρησιμοποιήσατε τη δική σας κάρτα.
P : Γιατί η σχέση μου ξεχνάει συνέχεια την κάρτα στο σπίτι. Αφήστε και είναι Τοξότης.
Ε : Αυτό θα το συζητήσουμε αργότερα.
P : Μάλιστα.
Ε : Επίσης βλέπω πολλές αγορές από σεξ σοπ.
P : Ναι με την σχέση μου μας αρέσει να παίζουμε
Ε : Με ντιλντο, λιπαντικά και σπασουαρ;
P : Ναι χρυσή μου.
Ε : Τι είναι το ντιλντο;
P : Δονητής.
Ε : (κάνει τον σταυρό της)
P : Σιγά καλό μου, να σου δώσω ένα;
Ε : Και γιατί τόσα λιπαντικά?
P : Να η σχέση μου είναι λίγο ευαίσθητη σε εκείνη την περιοχή
Ε : Χρειάζομαι συνταγή γιατρού για να το δικαιολογήσω αυτό.
P : Μήπως να σας τον φέρω να τον δοκιμάσετε κιολας
Ε : Και τόσα σπασουάρ πια
P : Ναι, δεν ήταν για μένα, δωράκια για την σχέση μου
Ε : 52 σπασουάρ?
P : 1 για κάθε βδομάδα.
Ε : Γιατί τα λερώνατε?
P : Όχι τα σκίζαμε.
Ε : Τόσο πολύ σας αρέσουν?
P : Ναι η σχέση μου έχει πολύ ωραίο κώλο
Ε : Και ο δικός μου άντρας έχει αλλά δεν κάνω κι έτσι...
P : Είναι που δεν έχετε δει του δικού μου ακόμα.
Ε : Θα πρέπει να πληρώσετε τη διαφορά σαν φόρο.
P : Μα δεν έχω λεφτά.
Ε : Να πάρετε την κάρτα της σχέσης σας.
P : Αχ δεν γίνεται.
Ε : Γιατί?
P : Την έχω βάλει στον κώλο της δική σας.
Ε : Καλά δεν ντρέπεστε λίγο.
P : Εσείς δεν ντρέπεστε, μόνο που δεν με ρωτήσατε πως το κάνουμε ακόμα. Φεύγω
Ε : Που πάτε?
P : Κάπου που δεν υπάρχουν κάρτες...Στην Αργεντινή.. ναι εκεί θα πάω
Ε : Μα...
P : Μην αγχώνεστε θα σας στέλνω κάθε βδομάδα mail με φωτό, για να μαθαίνεται τι σπασουαρ χρησιμοποιούμε.
Πέρα από την πλάκα, είναι λίγο ανησυχητικό το θέμα δεν βρίσκεις;
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010
Μια αλλιώτικη μέρα
Έρχεται που λες η Μπουγάτσα εχτές από το γραφείο και με πάει για καφέ στη Γαζία (πολύ ωραίο μέρος, έχω να σε πω). Αφού κάναμε catch up έρχεται ο Φου και μας ενημερώνει ότι εχτές ήταν η παγκόσμια μέρα χωρίς αυτοκίνητο και ότι η parallaxi διοργάνωνε το "Μια αλλιώτικη μέρα".
Συναντιόμαστε μαζί με τους φίλους bookcrossers (πολύ καλά παιδιά), και ξεκινάμε τσάρκες στη πόλη. Σχεδόν όλο το κέντρο είχε πεζοδρομηθεί. Προξένου Κορομηλά, Μητροπόλεως, Αλεξάνδρου Σβώλου, Ερμού και Τσιμισκή. Και παντού συνέβαινε κάτι.
Πρώτα πάμε Αριστοτέλους και επί της Μητροπόλεως είχε μία μπάντα που έπαιζε κάτι εμβατήρια και τα σχετικά. Και λέω ρε συ θα κάνω post... Πιο κάτω ήταν η χαρά του παιδιού. Τραμπολίνα, τοίχο για ορειβασία και κάτι άλλα παιδιά που παίζαν με ποδήλατα και σκειτ.
Μετά πάμε από την Προξένου Κορομηλά και εκεί είχε τα παλιά παιχνίδια (αυτά που πρόλαβα εγώ τουλάχιστον). Θυμήθηκα το τζαμί ρε φίλε...(έτσι το λέγαμε στη γειτονιά μου, 7 πέτρες σε πύργο και όποια ομάδα τα ρίξει με μία μπάλα τρέχει και προσπαθεί να ξαναστήσει τον πύργο χωρίς να τους χτυπήσει η άλλη ομάδα με την μπάλα). Εκεί που λες μου την βάρεσε και έπαιξα σχοινάκι (στις φωτό βέβαια πιο πολύ για ζεμπεκιά το κόβω).
Μετά πήγαμε από Σβώλου και πίσω από την Αγία Σοφία είχε κάποια καλλιτέχνες - γκραφίτια που έδιναν την δική τους άποψη για τις διαβάσεις της πόλης (αυτό ήταν το αγαπημένο μου)
Μετά επιστροφή Αριστοτέλους που είχαν κάτι παιδιά που τραγουδούσαν με δυο κιθάρες, και έπειτα στη Τσιμισκή όπου είχε 4 κοπέλες με τραγούδια τύπου ροζ πάνθηρα και φλαιμιτουδεμουν (xaderfi μου 'λειψες) και από πίσω οι ποδηλάτες να κόβουν βόλτες. Πολύ όμορφα
Μετά στο Καπάνι όπου είδαμε μία προβολή για την Θεσσαλονίκη και τα προβλήματα της (μετρό υποθαλάσσια κτλ) όπου κολλούσε συνέχεια και κάπου στο τέλος το κούρασε λίγο και φύγαμε. Αλλά για σένα φίλη αναγνώστρια τι βρήκα? Ξέρω ξέρω στις εποχές που ζούμε είναι επικίνδυνα. Δεν ξέρεις από που θα σου 'ρθει με τα αφροδίσια. Κουράστηκες από τα εσώρουχα που δεν σου προσφέρουν καμία προστασία. Έλα εδώ...
Αυτή ξέρει!!!Η μέρα ήταν υπέροχη. Πραγματικά η Θεσσαλονίκη αλλιώς. Και θα μπορούσε να γίνει αν ο Έλληνας ήξερε να αξιοποιήσει αυτά που έχει. Συζητούσαμε με τα παιδιά την ιδέα της μόνιμης πεζοδρόμησης του κέντρου. Δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα. Να κάνουν πάρκινγκ στα όρια του αυτού, και όλο το κέντρο της πόλης να είναι με ποδήλατα και πεζούς. Τι είναι το κέντρο της Θεσσαλονίκης, το πολύ μισή ώρα περπάτημα (αν πας με π) από τη μία άκρη του στην άλλη. Και γιατί τόσα αυτοκίνητα ρε συ δεν καταλαβαίνω. Στην Θεσσαλονίκη είσαι. Πάς χαλαρά με το λεωφορειάκι σου και σε μισή ώρα είσαι όπου θες από το κέντρο. Στην τελική όσο πιο πολύ χρησιμοποιείς τις αστικές συγκοινωνίες, εμ μειώνεις την κίνηση, εμ δημιουργείς και την ανάγκη για αναβάθμιση τους.
ΥΓ. Ναι το ξέρω οι φωτογραφίες (εκτός από τις 2 που είμαι εγώ) είναι χάλια, αν δεν σου αρέσουν να μου πάρεις καλύτερο κινητό. μ.
Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010
thoughts in the end
Έρχεται μια φορά. Ξεκινάς κάτι και βλέπεις πως θα πάει. Κάτι παίρνεις κάτι δίνεις. Σταματά. Σταματά γιατί ο άλλος δεν είναι ερωτευμένος. Γιατί εσύ είσαι ερωτευμένος. Και ο καθένας συνεχίζει τη ζωή του. Πέφτεις και σιγά σιγά σηκώνεσαι.
Σε αφήνει λίγο και μετά ξεκινάς κάτι άλλο. Ξανά δίνεις ξανά παίρνεις. Σταματά. Αυτή τη φορά γιατί υπάρχει φόβος και δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Πέφτεις και σιγά σιγά σηκώνεσαι.
Μετά περνάει καιρός. Που σταματάς να επικοινωνείς. Βάζεις τοίχους και συρματοπλέγματα. Μη περάσει κανείς από εκεί. Μη σε δει κανείς. Όλα για την πάρτι σου και δεν γαμιούνται όλοι. Εσύ περνάς καλά και αυτό είναι.
Μετά ξυπνάς. Και κάτι πας να ξεκινήσεις. Και πρέπει να σπάσεις τους τοίχους και να επικοινωνήσεις. Πρέπει; Πρέπει να μιλήσεις; Να φανερωθείς; Αποφασίζεις πως ναι. Και αρχίζεις και επικοινωνείς. Και μιλάς. Ξεγυμνώνεσαι σιγά σιγά. Ο άλλος σου βάζει όρια αλλά εσύ δεν φοβάσαι πια να δείξεις τα δικά σου. Κι όταν τα φανερώνεις σκέφτεσαι κοίτα πόσο μεγάλος είμαι και πως να με χωρέσεις σε κάτι το μικρό. Και είσαι καλά με αυτό.
Αυτή τη φορά το σταματάς εσύ. Γιατί έμαθες να αγαπάς τον εαυτό σου και να μην κρύβεσαι πίσω απο αυτόν.
Σε αφήνει λίγο και μετά ξεκινάς κάτι άλλο. Ξανά δίνεις ξανά παίρνεις. Σταματά. Αυτή τη φορά γιατί υπάρχει φόβος και δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Πέφτεις και σιγά σιγά σηκώνεσαι.
Μετά περνάει καιρός. Που σταματάς να επικοινωνείς. Βάζεις τοίχους και συρματοπλέγματα. Μη περάσει κανείς από εκεί. Μη σε δει κανείς. Όλα για την πάρτι σου και δεν γαμιούνται όλοι. Εσύ περνάς καλά και αυτό είναι.
Μετά ξυπνάς. Και κάτι πας να ξεκινήσεις. Και πρέπει να σπάσεις τους τοίχους και να επικοινωνήσεις. Πρέπει; Πρέπει να μιλήσεις; Να φανερωθείς; Αποφασίζεις πως ναι. Και αρχίζεις και επικοινωνείς. Και μιλάς. Ξεγυμνώνεσαι σιγά σιγά. Ο άλλος σου βάζει όρια αλλά εσύ δεν φοβάσαι πια να δείξεις τα δικά σου. Κι όταν τα φανερώνεις σκέφτεσαι κοίτα πόσο μεγάλος είμαι και πως να με χωρέσεις σε κάτι το μικρό. Και είσαι καλά με αυτό.
Αυτή τη φορά το σταματάς εσύ. Γιατί έμαθες να αγαπάς τον εαυτό σου και να μην κρύβεσαι πίσω απο αυτόν.
Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010
Reworks Festival
Που λες εχτές καθόμαστε εγώ κι φου σε μια φίλη για καφέ και μου λέει ρε συ δεν πάμε reworks απόψε. Η αλήθεια είναι ότι δεν τρελαινόμουν, αλλά αν μου γινόταν κάποια πρόταση ίσως να πήγαινα για την παρέα. Και λέω Isihtir πόσα φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής γίνονται στη πόλη.Το reworks festival έγινε στη Βιλκα (περιοχή Σφαγεία στη Θεσσαλονίκη) και ξεκινάει στις 10 το βράδυ μέχρι τις 630 το πρωί. Τέσσερα stages όπου παίζουν διάφορα είδη ηλεκτρονικής μουσικής από διάφορους καλλιτέχνες.
Που συνάντησα μία γνωστή μου και τα συζητούσαμε μου είπε ότι το φεστιβάλ έχει 3 χρόνια που γίνεται στη πόλη και ότι φέτος έχει πιο πολύ κόσμο από πέρσι. Οπότε του χρόνου σκέφτομαι ακόμα καλύτερα.
Τι με χάλασε :
- Η δηθενιά. Πιο δήθεν πεθαίνεις.
- Το ότι δεν ήμουν προετοιμασμένος για 6 ώρες όρθιο (αλλά με τον χορό ξεχνιέσαι)
- 26 ευρώ είσοδος και 10 ευρώ το ποτό.
- H Mis Kittin και η Heidi (εμείς την λέγαμε Χάιδω)
- Οι Moderat
- Γενικότερα το όλο σκηνικό, με τις μουσικές και τα βίντεο. Ήταν πολύ όμορφο φεστιβάλ.
Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010
Ρουτίνα σ' αγαπώ
Δεν ξέρω τι σκατά γίνεται το τελευταίο καιρό. Τα πάντα αλλάζουν. Είναι σαν ο κόσμος μου να αποτελείται από εξισώσεις με αγνώστους και μεταβλητές Κάθε πράξη μία εξίσωση. Ένας άγνωστος x και ένας άγνωστος y, πιόνια δύο μεταβλητών, του α και του β, άβουλα πλάσματα, παρασέρνονται από τους 2 αυτούς μαλάκες, τις μεταβλητές, και αυτοί κάθονται και το δέχονται, έρμαια των εξελίξεων.
Πριν από λίγες μέρες όπως έμαθες έφυγε μια φίλη μου. Διορίστηκε. Πάλι καλά που πήγε Αθήνα. Το έμαθε Σαββάτο πρωί και Κυριακή βράδυ έπρεπε να ήταν εκεί. Φαντάζεσαι να την είχαν στείλει Σάμο, η Νάξο. Τρέχα να προλάβεις μαλάκα. Αλλά σαν καλός x εσύ ότι σου πουν αυτοί θα κάνεις. Κάνε διαφορετικά αν θέλεις.
Να σου και ο Φου. Θέλω να φύγω λέει. Κάτσε βρε μανάρι μου να το συζητήσουμε. Και πριν προλάβω έρχεται κι η Mπουγάτσα, πιο προγραμματισμένος βέβαια αλλά για εκεί το πάει.
Που πάτε όλοι... τσούκου τσούκου, ένα ένα τα x φεύγουν. Πέρνουν μαζί τους και τα α και β και μένω εγώ, το y, μπουκάλα. Τι καλά είμασταν όλοι μαζί ένα y=αx+β. Δηλαδή τι εγώ σε σχέση με αυτά έχω μείνει ένα y=?+? Πόσο τραγικό θεούλη μου.
Πάλι καλά που έχω και το Τζοάκι και την Έφη.
Ακόμα κι η αφεντικίνα μου άλλαξε. Αρχίζει να παίρνει συνεντεύξεις από κοπέλες για πρακτική (γιατί παλιότερα μόνο αγόρια...τις κοπέλες τις ζήλευε, μην της φαν τον αντρα τον τσίφτη, το αφεντικό μου, λες κι αυτός είναι το τεκνο...άσε με σε παρακαλώ). Κάτσε βρε κοπέλα μου, αμάν κάναμε να αποδεχτούμε ότι είμαστε γκέι και εσύ εκεί να μας κόψεις την χαρά. "Όχι, εγώ κοπέλες θέλω".... Ε να...πάρε μια μούντζα κι εσύ ηλίθια....τέτοια είσαι. Μη πάρω μια χαρά σε αυτό το γραφείο.
Ήρθε κι ο γκόμενος της μάνας την Δευτέρα. Και να σου που σήμερα η μάνα σουλατσάρει με τον γκόμενο και εγώ κάθομαι και ρωτάω στο τουίτερ πως να βάλω πλυντήριο. Χαίρομαι για αυτήν δεν λέω, αλλά αυτό το σκηνικό αν μου έλεγες ότι θα συμβεί πριν 6 μήνες θα γελούσα μαζί σου.
Βασικά, στην τελική, αυτό που μου τη σπάει είναι ότι τον τελευταίο καιρό, αλλάζουν τα πάντα γύρω μου και δεν αλλάζει τίποτα σε μένα. Isihtir...Θέλω κι εγώ μια αλλαγή, γιατι;...δεν την αξίζω;
Πάω να κουρευτώ
Πριν από λίγες μέρες όπως έμαθες έφυγε μια φίλη μου. Διορίστηκε. Πάλι καλά που πήγε Αθήνα. Το έμαθε Σαββάτο πρωί και Κυριακή βράδυ έπρεπε να ήταν εκεί. Φαντάζεσαι να την είχαν στείλει Σάμο, η Νάξο. Τρέχα να προλάβεις μαλάκα. Αλλά σαν καλός x εσύ ότι σου πουν αυτοί θα κάνεις. Κάνε διαφορετικά αν θέλεις.
Να σου και ο Φου. Θέλω να φύγω λέει. Κάτσε βρε μανάρι μου να το συζητήσουμε. Και πριν προλάβω έρχεται κι η Mπουγάτσα, πιο προγραμματισμένος βέβαια αλλά για εκεί το πάει.
Που πάτε όλοι... τσούκου τσούκου, ένα ένα τα x φεύγουν. Πέρνουν μαζί τους και τα α και β και μένω εγώ, το y, μπουκάλα. Τι καλά είμασταν όλοι μαζί ένα y=αx+β. Δηλαδή τι εγώ σε σχέση με αυτά έχω μείνει ένα y=?+? Πόσο τραγικό θεούλη μου.
Πάλι καλά που έχω και το Τζοάκι και την Έφη.
Ακόμα κι η αφεντικίνα μου άλλαξε. Αρχίζει να παίρνει συνεντεύξεις από κοπέλες για πρακτική (γιατί παλιότερα μόνο αγόρια...τις κοπέλες τις ζήλευε, μην της φαν τον αντρα τον τσίφτη, το αφεντικό μου, λες κι αυτός είναι το τεκνο...άσε με σε παρακαλώ). Κάτσε βρε κοπέλα μου, αμάν κάναμε να αποδεχτούμε ότι είμαστε γκέι και εσύ εκεί να μας κόψεις την χαρά. "Όχι, εγώ κοπέλες θέλω".... Ε να...πάρε μια μούντζα κι εσύ ηλίθια....τέτοια είσαι. Μη πάρω μια χαρά σε αυτό το γραφείο.
Ήρθε κι ο γκόμενος της μάνας την Δευτέρα. Και να σου που σήμερα η μάνα σουλατσάρει με τον γκόμενο και εγώ κάθομαι και ρωτάω στο τουίτερ πως να βάλω πλυντήριο. Χαίρομαι για αυτήν δεν λέω, αλλά αυτό το σκηνικό αν μου έλεγες ότι θα συμβεί πριν 6 μήνες θα γελούσα μαζί σου.
Βασικά, στην τελική, αυτό που μου τη σπάει είναι ότι τον τελευταίο καιρό, αλλάζουν τα πάντα γύρω μου και δεν αλλάζει τίποτα σε μένα. Isihtir...Θέλω κι εγώ μια αλλαγή, γιατι;...δεν την αξίζω;
Πάω να κουρευτώ
Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010
Εις το επανιδείν.
Είναι μια κοπέλα που είναι ξεχωριστή από όλες τις άλλες. Που δίνει σημασία μόνο σε ότι πρέπει. Που είναι ανέμελη. Που είναι πολύ κουλ. Που σου καβατζώνει συνέχεια τους αναπτήρες. Που δεν μπορείς κανείς να βγάλει άκρη με την πάρτη της. Που δεν μπορείς να την κρατήσεις κακία για τίποτα. Που είναι πάντα εκεί. Που της αρέσει να βοηθά τον αδύναμο για αυτό κάνει και αυτή τη δουλειά. Και αυτή η δουλειά την πήρε μακριά. Και θα την ξαναφέρει, και θα την ξαναπάρει και θα την ξαναφέρει.
Αθήνα μας πήρες το καλύτερο κορίτσι.
Η οικογένεια δεν σπάει ακούς. Μια γροθιά ήμασταν και έτσι θα συνεχίσουμε να είμαστε. Πας να κάνεις αυτό που θέλεις, και θα τα καταφέρεις μια χαρά (you go girl!!!), κι εμείς εδώ θα είμαστε. Μην ξεχνάς κι ότι πρέπει να προσέχω τα παιδιά σου τις Παρασκευές τα βράδια. Σ'αγαπώ και θα τα πούμε ... ΣYNTOMA
Αθήνα μας πήρες το καλύτερο κορίτσι.
Η οικογένεια δεν σπάει ακούς. Μια γροθιά ήμασταν και έτσι θα συνεχίσουμε να είμαστε. Πας να κάνεις αυτό που θέλεις, και θα τα καταφέρεις μια χαρά (you go girl!!!), κι εμείς εδώ θα είμαστε. Μην ξεχνάς κι ότι πρέπει να προσέχω τα παιδιά σου τις Παρασκευές τα βράδια. Σ'αγαπώ και θα τα πούμε ... ΣYNTOMA
Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010
Κοίτα πρωί Σαββάτου τι θυμάμαι τώρα...
Πριν από λίγες μέρες είδα το Julie & Julia (το οποίο το βρήκα εξαιρετικό, και η Μέριλ έσκισε απορώ πως το πήρε το όσκαρ η Μπούλοκ) διάβασα και το blog της kihli (εξαιρετικό επίσης) και μου ήρθε στο μυαλό η μαγειρική μου.
Η μεγαλύτερη ανάγκη μου τον τελευταίο καιρό είναι η ανεξαρτητοποίηση μου. Ένα από τα πράγματα που είμαι σίγουρος ότι θα μου φανούν ξένα είναι η μαγειρική. Έχω κάνει 8 φορές μακαρόνια τις οποίες τις 7 τα λάσπωσα. Επίσης μία φορά ξέχασα να τα ανακατέψω και βγήκε ένα μακαρόνι από την κατσαρόλα. Όταν κάνω ομελέτα με πατάτες το αυγό βγαίνει συνήθως ωμό. Ανακάλυψα τους πετρολουκουμάδες. Σπεσιαλιτέ μου είναι το τοστ.
Τις προάλλες που λες αποφάσισα να κάνω έκπληξη στην μάνα και να τηγανίσω πατάτες. Της βάζω στη φριτέζα και χτυπάει το τηλέφωνο. Ξεχνιέμαι. Μετά από λίγη ώρα το θυμάμαι και πάω να δω τι συμβαίνει. Πυκνοί καπνοί σκεπάζουν την κουζίνα. Ξέχασα να ανάψω τον εξαερισμό. Κοιτάω την φριτέζα πατάτα λάδι κάνουν σετ...Μαύρα. Και ακολουθούν τα εξής το ένα μετά το άλλο χωρίς αναπνοή:
Κοιτάω την ώρα, η μάνα έρχεται σε 10 λεπτά, ανοίγω εξαερισμό, ανοίγω παράθυρο, βγάζω φριτέζα, αδειάζω φριτέζα στον νεροχύτη, και άλλοι καπνοί θεούλη μου, εξατμισμένο λάδι παντού,σκυλί να γαυγίζει, ανοίγω κι άλλο παράθυρο,καθαρίζω φριτέζα, βάζω νέο λάδι, χτυπάει τηλέφωνο, καθαρίζω πατάτα, κόβω δάχτυλο, βάζω καινούρια πατάτα, καθαρίζω νεροχύτη, καθαρίζω τοίχο απ' την λαδίλα, χτυπάει θυροτηλέφωνο ήρθε η μάνα, αποσμητικό χώρου, βγαίνει η πατάτα, ρωτάει τι συμβαίνει, απαντώ έκπληξη, καθόμαστε και τρώμε ...
και η πατάτα είναι ωμή.
Ποιος θέλει να του κάνω το τραπέζι?
Η μεγαλύτερη ανάγκη μου τον τελευταίο καιρό είναι η ανεξαρτητοποίηση μου. Ένα από τα πράγματα που είμαι σίγουρος ότι θα μου φανούν ξένα είναι η μαγειρική. Έχω κάνει 8 φορές μακαρόνια τις οποίες τις 7 τα λάσπωσα. Επίσης μία φορά ξέχασα να τα ανακατέψω και βγήκε ένα μακαρόνι από την κατσαρόλα. Όταν κάνω ομελέτα με πατάτες το αυγό βγαίνει συνήθως ωμό. Ανακάλυψα τους πετρολουκουμάδες. Σπεσιαλιτέ μου είναι το τοστ.
Τις προάλλες που λες αποφάσισα να κάνω έκπληξη στην μάνα και να τηγανίσω πατάτες. Της βάζω στη φριτέζα και χτυπάει το τηλέφωνο. Ξεχνιέμαι. Μετά από λίγη ώρα το θυμάμαι και πάω να δω τι συμβαίνει. Πυκνοί καπνοί σκεπάζουν την κουζίνα. Ξέχασα να ανάψω τον εξαερισμό. Κοιτάω την φριτέζα πατάτα λάδι κάνουν σετ...Μαύρα. Και ακολουθούν τα εξής το ένα μετά το άλλο χωρίς αναπνοή:
Κοιτάω την ώρα, η μάνα έρχεται σε 10 λεπτά, ανοίγω εξαερισμό, ανοίγω παράθυρο, βγάζω φριτέζα, αδειάζω φριτέζα στον νεροχύτη, και άλλοι καπνοί θεούλη μου, εξατμισμένο λάδι παντού,σκυλί να γαυγίζει, ανοίγω κι άλλο παράθυρο,καθαρίζω φριτέζα, βάζω νέο λάδι, χτυπάει τηλέφωνο, καθαρίζω πατάτα, κόβω δάχτυλο, βάζω καινούρια πατάτα, καθαρίζω νεροχύτη, καθαρίζω τοίχο απ' την λαδίλα, χτυπάει θυροτηλέφωνο ήρθε η μάνα, αποσμητικό χώρου, βγαίνει η πατάτα, ρωτάει τι συμβαίνει, απαντώ έκπληξη, καθόμαστε και τρώμε ...
και η πατάτα είναι ωμή.
Ποιος θέλει να του κάνω το τραπέζι?
Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010
Χμμμ μόνο 10;
Που λες η τελευταία βδομάδα ήταν λίγο κάπως. Ήρθε αυτός ο φίλος από την Αθήνα που λες και τον γύριζα στη πόλη. Ναι, πήγαν καλά τα πράγματα με ένα τρόπο που χωρίς να πούμε τίποτα το συγκεκριμένο κατάλαβα πολλά. Τέλος καλό, όλα καλά. Παράλληλα γριπώθηκα κιόλας.
Αποχαιρετώ τον φίλο σήμερα, νιώθοντας καλύτερα από την αρρώστια κιόλας και πάω και κοιτώ τα μαιλ μου και μου λέει η m1rto ότι με έκανε tag. Επειδή είμαι και καινούριος δεν ξέρω και πολλά και σκέφτομαι: "Παναγία μου, και δεν πρόλαβα να σταυρώσω δάχτυλα". Έπειτα έμαθα ότι πρέπει να γράψω 10 πράγματα που αγαπώ. Πάρε να' χεις
1. Τον Moby
2. Την Tori Amos
3. Την Florence and the Machine
4. Την Μαδρίτη
5. Τον φραπέ (όλο τον χρόνο ακόμα και όταν χιονίζει)
6. Την Σαμοθράκη
7. Το θέατρο
8. Το σεξ
9. Την λογιστική
10.Το περπάτημα
Με την σειρά μου κάνω tag (Έτσι για να μάθετε) με αλφαβητική σειρά τους...
Bear
Bunnysuicides
de:coded
G_for_george
kihli
Leviathan
why_love
ZlatkoGR
Μάκια
Αποχαιρετώ τον φίλο σήμερα, νιώθοντας καλύτερα από την αρρώστια κιόλας και πάω και κοιτώ τα μαιλ μου και μου λέει η m1rto ότι με έκανε tag. Επειδή είμαι και καινούριος δεν ξέρω και πολλά και σκέφτομαι: "Παναγία μου, και δεν πρόλαβα να σταυρώσω δάχτυλα". Έπειτα έμαθα ότι πρέπει να γράψω 10 πράγματα που αγαπώ. Πάρε να' χεις
1. Τον Moby
2. Την Tori Amos
3. Την Florence and the Machine
4. Την Μαδρίτη
5. Τον φραπέ (όλο τον χρόνο ακόμα και όταν χιονίζει)
6. Την Σαμοθράκη
7. Το θέατρο
8. Το σεξ
9. Την λογιστική
10.Το περπάτημα
Με την σειρά μου κάνω tag (Έτσι για να μάθετε) με αλφαβητική σειρά τους...
Bear
Bunnysuicides
de:coded
G_for_george
kihli
Leviathan
why_love
ZlatkoGR
Μάκια
Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010
Άσκηση θάρρους
Καθημερινά ο μέσος άνθρωπος καλείται να αντιμετωπίσει κάποιες καταστάσεις. Το ότι καλούνται βέβαια δεν σημαίνει ότι το κάνουν κιόλας.
Πάρε παράδειγμα ένα χωρισμό μιας σχέσης με μικρή διάρκεια. Το πιο κλασσικό είναι χάνομαι και δεν παίρνω τηλέφωνο. Στο μεταξύ έχεις τσαλακώσει την περηφάνια του απέναντι ενώ σου στέλνει μηνύματα και σου ζητάει να ξαναβρεθείτε και τα σχετικά. Άλλοι, όπως εγώ, βρίσκονται με τον άλλον του λένε ξέρεις τι δεν προχωράει για αυτό και για αυτό τον λόγο, κάνουν τον άλλο να κλάψει (fact) και φεύγουν έχοντας τη συνείδηση τους καθαρή και ψυχολογία χάλια. Πριν από κανά χρόνο έμαθα ότι υπάρχει κι άλλη κατηγορία. Αυτοί που στο φέρνουν σιγά σιγά, σε μπερδεύουν συνέχεια, βάζουν τους φίλους τους στο κόλπο να σου πετάνε σπόντες, δεν σταματάν να παίρνουν ότι τους δίνεις αλλά σταματάν αυτοί να δίνουν, ανασυγκροτείσαι και φεύγεις και μετά από μισό χρόνο σε παίρνουν τηλέφωνο να σου ζητήσουν συγνώμη.
Αλλά δεν θα εξετάσω τον χωρισμό σε αυτό το ποστ, αλλά την αντιμετώπιση των δυσάρεστων καταστάσεων γενικά.
Είναι καμιά βδομάδα τώρα που περιμένω έναν από τους φίλους κάποιου που προανέφερα. Από την ώρα που έμαθα ότι θα έρθει, είχα ψιλοπανικοβληθεί. Το γεγονός ότι θα τον έβλεπα μου θύμισε άσχημα πράγματα, τα οποία από την μια για μένα τώρα δεν μετράνε τόσο πολύ, από την άλλη η μνήμη τους με ενοχλεί.
Χαίρομαι που θα τον δω, καθώς υπάρχει κι ένα στόρι στο οποίο κατά καιρούς υπήρχε ειλικρίνεια, ανταλλαγή απόψεων και όλα αυτά που σου δίνει μία φρέσκια φιλία και ανοίγει το μυαλό σου. Ωστόσο μόνο στην υποψία ότι θα αναφερόταν ο χωρισμός εκείνος, μου έφερνε δυσφορία και ήταν κάτι το οποίο δεν ήθελα να αντιμετωπίσω. Και λέω μήπως να βάλω κι εγώ τους δικούς μου φίλους αυτή τη φορά;
Κάθισα λοιπόν και είπα παιδιά θα έρθει ο τάδε και δεν θέλω να βρεθούμε μόνοι μας για αυτό και για αυτό τον λόγο, οπότε θα έρθετε κι εσείς για να μην είμαστε μόνοι και μιλήσουμε για αυτό γιατί είναι κάτι το οποίο δεν θέλω να αντιμετωπίσω. Το θέμα είναι όμως ότι κάθε φορά που το έλεγα στους φίλους μου, όλο και πιο πολύ ερχόντουσαν αυτά τα πράγματα στο μυαλό μου και με δυσαρεστούσαν. Οπότε βγαίνεις λίγο από τον εαυτό σου και τον παρατηρείς. Του δίνεις μια μούντζα και ξαναμπαίνεις μέσα σου.
Το γεγονός ότι προσπαθείς να αποφύγεις την αντιμετώπιση ενός θέματος με κάποιον άλλον, δεν σημαίνει ότι αποφεύγεις να την αντιμετωπίσεις και μόνος σου. Στην ουσία είναι μια δυσάρεστη κατάσταση που την αντιμετωπίζεις είτε μόνος είτε με παρέα. Την τελεία θα την βάλεις εσύ, όταν είσαι έτοιμος, αλλά μέχρι να την βάλεις ότι και να κάνεις δεν μπορείς να το αποφύγεις.
Άντε παρτάκι τράβα γιατί άργησες και θα τον στήσεις τον άνθρωπο. ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ. Χωρίς ασπίδα, δεν την χρειάζεσαι. Μια βαθιά ανάσα, πάρε θάρρος, φόρα τα μεγάλα σου αρχίδια. Και μη φοβάσαι να μιλήσεις για αυτό. Καλό θα σου κάνει. Στη τελική είσαι ο καλύτερος.
Πάρε παράδειγμα ένα χωρισμό μιας σχέσης με μικρή διάρκεια. Το πιο κλασσικό είναι χάνομαι και δεν παίρνω τηλέφωνο. Στο μεταξύ έχεις τσαλακώσει την περηφάνια του απέναντι ενώ σου στέλνει μηνύματα και σου ζητάει να ξαναβρεθείτε και τα σχετικά. Άλλοι, όπως εγώ, βρίσκονται με τον άλλον του λένε ξέρεις τι δεν προχωράει για αυτό και για αυτό τον λόγο, κάνουν τον άλλο να κλάψει (fact) και φεύγουν έχοντας τη συνείδηση τους καθαρή και ψυχολογία χάλια. Πριν από κανά χρόνο έμαθα ότι υπάρχει κι άλλη κατηγορία. Αυτοί που στο φέρνουν σιγά σιγά, σε μπερδεύουν συνέχεια, βάζουν τους φίλους τους στο κόλπο να σου πετάνε σπόντες, δεν σταματάν να παίρνουν ότι τους δίνεις αλλά σταματάν αυτοί να δίνουν, ανασυγκροτείσαι και φεύγεις και μετά από μισό χρόνο σε παίρνουν τηλέφωνο να σου ζητήσουν συγνώμη.
Αλλά δεν θα εξετάσω τον χωρισμό σε αυτό το ποστ, αλλά την αντιμετώπιση των δυσάρεστων καταστάσεων γενικά.
Είναι καμιά βδομάδα τώρα που περιμένω έναν από τους φίλους κάποιου που προανέφερα. Από την ώρα που έμαθα ότι θα έρθει, είχα ψιλοπανικοβληθεί. Το γεγονός ότι θα τον έβλεπα μου θύμισε άσχημα πράγματα, τα οποία από την μια για μένα τώρα δεν μετράνε τόσο πολύ, από την άλλη η μνήμη τους με ενοχλεί.
Χαίρομαι που θα τον δω, καθώς υπάρχει κι ένα στόρι στο οποίο κατά καιρούς υπήρχε ειλικρίνεια, ανταλλαγή απόψεων και όλα αυτά που σου δίνει μία φρέσκια φιλία και ανοίγει το μυαλό σου. Ωστόσο μόνο στην υποψία ότι θα αναφερόταν ο χωρισμός εκείνος, μου έφερνε δυσφορία και ήταν κάτι το οποίο δεν ήθελα να αντιμετωπίσω. Και λέω μήπως να βάλω κι εγώ τους δικούς μου φίλους αυτή τη φορά;
Κάθισα λοιπόν και είπα παιδιά θα έρθει ο τάδε και δεν θέλω να βρεθούμε μόνοι μας για αυτό και για αυτό τον λόγο, οπότε θα έρθετε κι εσείς για να μην είμαστε μόνοι και μιλήσουμε για αυτό γιατί είναι κάτι το οποίο δεν θέλω να αντιμετωπίσω. Το θέμα είναι όμως ότι κάθε φορά που το έλεγα στους φίλους μου, όλο και πιο πολύ ερχόντουσαν αυτά τα πράγματα στο μυαλό μου και με δυσαρεστούσαν. Οπότε βγαίνεις λίγο από τον εαυτό σου και τον παρατηρείς. Του δίνεις μια μούντζα και ξαναμπαίνεις μέσα σου.
Το γεγονός ότι προσπαθείς να αποφύγεις την αντιμετώπιση ενός θέματος με κάποιον άλλον, δεν σημαίνει ότι αποφεύγεις να την αντιμετωπίσεις και μόνος σου. Στην ουσία είναι μια δυσάρεστη κατάσταση που την αντιμετωπίζεις είτε μόνος είτε με παρέα. Την τελεία θα την βάλεις εσύ, όταν είσαι έτοιμος, αλλά μέχρι να την βάλεις ότι και να κάνεις δεν μπορείς να το αποφύγεις.
Άντε παρτάκι τράβα γιατί άργησες και θα τον στήσεις τον άνθρωπο. ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ. Χωρίς ασπίδα, δεν την χρειάζεσαι. Μια βαθιά ανάσα, πάρε θάρρος, φόρα τα μεγάλα σου αρχίδια. Και μη φοβάσαι να μιλήσεις για αυτό. Καλό θα σου κάνει. Στη τελική είσαι ο καλύτερος.
Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
Θεωρίες συνομωσίας
Άκου για να μην λες ότι δεν στα 'πα.
Καθόμουν τις προάλλες στο γραφείο ανέμελος, ανάμεσα σε ισολογισμούς και τιμολόγια, και ξαφνικά ακούω την αφεντικίνα μου να ωρύετε "έρχεται η κάρτα του πολίτη, μας παρακολουθούν, έρχεται η δευτέρα παρουσία". Δεν στο χω πει αλλά τα αφεντικά μου είναι Ορθόδοξοι ως το κόκαλο (άσε με κι έχω να κάνω ποστ...).
Την δίνω 2 λεξοτανίλ και την πιάνω κουβέντα για το θέμα. Και μου λέει "Έχει σαστίσει όλη η εκλησία με αυτό το πράγμα και μου έρχονται συνέχεια μειλ. Είναι μία κάρτα η οποία έχει την μορφή πιστωτικής κάρτας και έχει και το 666 επάνω. Σε αυτήν θα καταγράφονται όλα σου τα στοιχεία και θα αντικαταστήσει την παλιά σου ταυτότητα, σαν να μην τους έφτανε που έβγαλαν και το θρήσκευμα από την παλιά. Και πάνε λέει να την περάσουνε σαν καλό, δηλαδή συμμάζεμα τύπου ταυτότητας, αφμ, αμκα, και κτλ όλα μαζί σε μία κάρτα. Αλλά στο τέλος θα παρακολουθούνται όλες μας οι συναλλαγές, και αυτό που έκαναν τώρα με τις αποδείξεις το κάνουν για να αγανακτήσει ο κόσμος να τις μαζεύει ώστε επιβάλλοντας την χρήση της κάρτας σε κάθε συναλλαγή, να πει ο πολίτης "ουφ γλιτώσαμε και από τις αποδείξεις" και ΑΥΤΟΙ να βλέπουν τι καταναλώνουμε"
Με παραξένεψε η όλη φάση και το γκουγκλαρα.
Εδώ γράφει τι είναι η όλη κάρτα. Παράλληλα βρήκα κάτι πράγματα άστα... Κάθε θεούσα με μουστάκι που έμαθε να γκουγκλαρει, αρχίζει να μιλάει για κατάρρευση της ορθοδοξίας και για προφητείες και τι να σε πω. Χαλαρώστε λίγο.
Κάτι παρόμοιο βρήκα ότι έχει συμβεί και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και εκεί χρησιμοποιείται μόνο για να είναι κάπου καταγραμμένα τα στοιχεία αυτά. Δεν χρησιμοποιούνται για συναλλαγές, δηλαδή του τύπου αγοράζω ένα πακέτο τσιγάρα οκ δώσε μου την κάρτα σου να τα χτυπήσω. Μέχρι στιγμής προμοτάρετε σαν ένα συμμάζεμα όλων σου των αριθμών ώστε να περάσουν κάποιοι δημόσιοι φορείς στην ψηφιακή εποχή (σαν την digea, λες και αυτό τους έλειπε) . Αν τώρα πάει και παρα πέρα είναι άλλου παπά ευαγγέλιο (Αμήν).
Είδομεν...
Καθόμουν τις προάλλες στο γραφείο ανέμελος, ανάμεσα σε ισολογισμούς και τιμολόγια, και ξαφνικά ακούω την αφεντικίνα μου να ωρύετε "έρχεται η κάρτα του πολίτη, μας παρακολουθούν, έρχεται η δευτέρα παρουσία". Δεν στο χω πει αλλά τα αφεντικά μου είναι Ορθόδοξοι ως το κόκαλο (άσε με κι έχω να κάνω ποστ...).
Την δίνω 2 λεξοτανίλ και την πιάνω κουβέντα για το θέμα. Και μου λέει "Έχει σαστίσει όλη η εκλησία με αυτό το πράγμα και μου έρχονται συνέχεια μειλ. Είναι μία κάρτα η οποία έχει την μορφή πιστωτικής κάρτας και έχει και το 666 επάνω. Σε αυτήν θα καταγράφονται όλα σου τα στοιχεία και θα αντικαταστήσει την παλιά σου ταυτότητα, σαν να μην τους έφτανε που έβγαλαν και το θρήσκευμα από την παλιά. Και πάνε λέει να την περάσουνε σαν καλό, δηλαδή συμμάζεμα τύπου ταυτότητας, αφμ, αμκα, και κτλ όλα μαζί σε μία κάρτα. Αλλά στο τέλος θα παρακολουθούνται όλες μας οι συναλλαγές, και αυτό που έκαναν τώρα με τις αποδείξεις το κάνουν για να αγανακτήσει ο κόσμος να τις μαζεύει ώστε επιβάλλοντας την χρήση της κάρτας σε κάθε συναλλαγή, να πει ο πολίτης "ουφ γλιτώσαμε και από τις αποδείξεις" και ΑΥΤΟΙ να βλέπουν τι καταναλώνουμε"
Με παραξένεψε η όλη φάση και το γκουγκλαρα.
Εδώ γράφει τι είναι η όλη κάρτα. Παράλληλα βρήκα κάτι πράγματα άστα... Κάθε θεούσα με μουστάκι που έμαθε να γκουγκλαρει, αρχίζει να μιλάει για κατάρρευση της ορθοδοξίας και για προφητείες και τι να σε πω. Χαλαρώστε λίγο.
Κάτι παρόμοιο βρήκα ότι έχει συμβεί και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και εκεί χρησιμοποιείται μόνο για να είναι κάπου καταγραμμένα τα στοιχεία αυτά. Δεν χρησιμοποιούνται για συναλλαγές, δηλαδή του τύπου αγοράζω ένα πακέτο τσιγάρα οκ δώσε μου την κάρτα σου να τα χτυπήσω. Μέχρι στιγμής προμοτάρετε σαν ένα συμμάζεμα όλων σου των αριθμών ώστε να περάσουν κάποιοι δημόσιοι φορείς στην ψηφιακή εποχή (σαν την digea, λες και αυτό τους έλειπε) . Αν τώρα πάει και παρα πέρα είναι άλλου παπά ευαγγέλιο (Αμήν).
Είδομεν...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)