Το πρώτο πάρτυ...

Έρχομαι που λες Πέμπτη βράδυ στο σπίτι, μετά από ψώνια και καφέ, έχοντας δει έναν πρώην με ένα παλιό μου πάρσιμο παρέα στην Ικτίνου (weird) και παίζοντας ένα είδος κυνηγητού στην πόλη. Σερφάρω λίγο, μπανάκι φαγάκι και πέφτω για νάνι. Αμ δε...

Χτυπάει το τηλέφωνο και μου ανακοινώνουν ότι την Παρασκευή απευθείας μετά την δουλειά θα φύγω για camping στο Ποσείδι. Ετοιμάζω το μπακπακ μου (το οποίο παραφούσκωσε λιγο) τα μεσάνυχτα όπου έβαλα ότι βρήκα μπροστά μου. Την επομένη δε πριν πάω στο γραφείο είχα κάτι δουλείες σε εφορίες όπου φυσικά είχα τρακάρει τους μισούς φορολογούμενους με το σακίδιο. Δουλειά και μετά βουρ για Χαλκιδική (γιατί φιλαράκι σε λέω... σαν την Χαλκιδική πουθενά).

Και κάνουμε τώρα τον απολογισμό.

Κόσμος: Το camping ήταν φοιτητικό. Ηλικίες 18-24 με μεγάλη κλίση στο ποτό, στο γυμναστήριο και την αποτρίχωση (τα δύο τελευταία ήταν παρατήρηση του φου). Αλλά είχε και αρκετές οικογένειες.

Μέρος: Ποσείδι. Μέτρια θάλασσα. Απίστευτο beach bar και με καθαρά ποτά. Μουσική ότι τραβάει η ψυχή σου. Μου έκανε παράξενο το πόσο καθαρό ήταν καθώς περίμενα ένα πιο "φοιτητικό" camping.

Και σε λέω
Το τριήμερο πέρασε με μένα να πίνω, να μεθώ και να χορεύω (ημίγυμνοι σαν βιντεοκλιπ της Kylie) μέχρι τα ξημερώματα Κυριακής, γιατί μετά παρέδωσα. Να φωνάζω σαν τις ειδήσεις του STAR Μύκονοοοοοος και να μου απαντάνε και Σαντορίνη. Να μπαίνω μες την θάλασσα το ηλιοβασίλεμα και να γελάω για μισή ώρα επειδή ανακάλυψα ότι είμαι ευδιάθετος. Να έχω τις άλλες να τινάζουν μοιραία τα μαλλιά τους κάθε φορά που αντίκριζαν κάτι ενδιαφέρον.Να μας κερνάνε ποτό σε κανάτα και η γεύση του θύμιζε φορμόλη. Να μην έχω αφαιρέσει το αλάτι από πάνω μου για 3 μέρες (δεν είχα χρόνο καταλαβαίνεις). Να πέφτω να κοιμηθώ και να ακούω τους δίπλα να λένε trobateleiacom (???).Ανακάλυψα και μια ρετσίνα που όταν βάζεις κόλα γίνεται σαν φραπές.

Κυριακή γυρνάω σπίτι και βλέπω σε ένα post it "Πάω Θάσο, θα γυρίσω την Τετάρτη, στο ψυγείο έχει γεμιστά". Και λέω γεια σου ρε μάνα party animal με τις κατακτήσεις σου.