Άσκηση θάρρους

Καθημερινά ο μέσος άνθρωπος καλείται να αντιμετωπίσει κάποιες καταστάσεις. Το ότι καλούνται βέβαια δεν σημαίνει ότι το κάνουν κιόλας.

Πάρε παράδειγμα ένα χωρισμό μιας σχέσης με μικρή διάρκεια. Το πιο κλασσικό είναι χάνομαι και δεν παίρνω τηλέφωνο. Στο μεταξύ έχεις τσαλακώσει την περηφάνια του απέναντι ενώ σου στέλνει μηνύματα και σου ζητάει να ξαναβρεθείτε και τα σχετικά. Άλλοι, όπως εγώ, βρίσκονται με τον άλλον του λένε ξέρεις τι δεν προχωράει για αυτό και για αυτό τον λόγο, κάνουν τον άλλο να κλάψει (fact) και φεύγουν έχοντας τη συνείδηση τους καθαρή και ψυχολογία χάλια. Πριν από κανά χρόνο έμαθα ότι υπάρχει κι άλλη κατηγορία. Αυτοί που στο φέρνουν σιγά σιγά, σε μπερδεύουν συνέχεια, βάζουν τους φίλους τους στο κόλπο να σου πετάνε σπόντες, δεν σταματάν να παίρνουν ότι τους δίνεις αλλά σταματάν αυτοί να δίνουν, ανασυγκροτείσαι και φεύγεις και μετά από μισό χρόνο σε παίρνουν τηλέφωνο να σου ζητήσουν συγνώμη.

Αλλά δεν θα εξετάσω τον χωρισμό σε αυτό το ποστ, αλλά την αντιμετώπιση των δυσάρεστων καταστάσεων γενικά.

Είναι καμιά βδομάδα τώρα που περιμένω έναν από τους φίλους κάποιου που προανέφερα. Από την ώρα που έμαθα ότι θα έρθει, είχα ψιλοπανικοβληθεί. Το γεγονός ότι θα τον έβλεπα μου θύμισε άσχημα πράγματα, τα οποία από την μια για μένα τώρα δεν μετράνε τόσο πολύ, από την άλλη η μνήμη τους με ενοχλεί.

Χαίρομαι που θα τον δω, καθώς υπάρχει κι ένα στόρι στο οποίο κατά καιρούς υπήρχε ειλικρίνεια, ανταλλαγή απόψεων και όλα αυτά που σου δίνει μία φρέσκια φιλία και ανοίγει το μυαλό σου. Ωστόσο μόνο στην υποψία ότι θα αναφερόταν ο χωρισμός εκείνος, μου έφερνε δυσφορία και ήταν κάτι το οποίο δεν ήθελα να αντιμετωπίσω. Και λέω μήπως να βάλω κι εγώ τους δικούς μου φίλους αυτή τη φορά;

Κάθισα λοιπόν και είπα παιδιά θα έρθει ο τάδε και δεν θέλω να βρεθούμε μόνοι μας για αυτό και για αυτό τον λόγο, οπότε θα έρθετε κι εσείς για να μην είμαστε μόνοι και μιλήσουμε για αυτό γιατί είναι κάτι το οποίο δεν θέλω να αντιμετωπίσω. Το θέμα είναι όμως ότι κάθε φορά που το έλεγα στους φίλους μου, όλο και πιο πολύ ερχόντουσαν αυτά τα πράγματα στο μυαλό μου και με δυσαρεστούσαν. Οπότε βγαίνεις λίγο από τον εαυτό σου και τον παρατηρείς. Του δίνεις μια μούντζα και ξαναμπαίνεις μέσα σου.

Το γεγονός ότι προσπαθείς να αποφύγεις την αντιμετώπιση ενός θέματος με κάποιον άλλον, δεν σημαίνει ότι αποφεύγεις να την αντιμετωπίσεις και μόνος σου. Στην ουσία είναι μια δυσάρεστη κατάσταση που την αντιμετωπίζεις είτε μόνος είτε με παρέα. Την τελεία θα την βάλεις εσύ, όταν είσαι έτοιμος, αλλά μέχρι να την βάλεις ότι και να κάνεις δεν μπορείς να το αποφύγεις.

Άντε παρτάκι τράβα γιατί άργησες και θα τον στήσεις τον άνθρωπο. ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ. Χωρίς ασπίδα, δεν την χρειάζεσαι. Μια βαθιά ανάσα, πάρε θάρρος, φόρα τα μεγάλα σου αρχίδια. Και μη φοβάσαι να μιλήσεις για αυτό. Καλό θα σου κάνει. Στη τελική είσαι ο καλύτερος.